Op woensdagavond 21 augustus, om 21:05 uur, verzamelden zich honderden studenten in het Frans Otten Stadion in Amsterdam. Ze zochten een plekje voor hun slaapmatjes, aangezien ze tijdens hun ontgroeningsweek in deze tennishal zouden overnachten. Onder hen bevond zich een bijzondere eerstejaars: Prinses Amalia, de Prinses van Oranje.
Vorige week bracht Story al naar buiten dat Amalia deelnam aan de ontgroening van het Amsterdamsch Studenten Corps (ASC). Dit corps staat bekend om zijn intense ontgroeningen, waarbij nieuwe leden beproevingen moeten ondergaan om officieel lid te worden. Amalia heeft zich niet alleen bij het corps aangesloten, maar ook bij een van de beruchtste disputen van Amsterdam.
Amalia koos voor K.a.r.a.a.t., een damesdispuut dat volgens bronnen bekendstaat om zijn harde feesten en de reputatie van ‘stoere vrouwen die veel drinken’. Om officieel lid te worden van dit dispuut, moest Amalia net als de andere ‘novieten’ verschillende ontberingen doorstaan. In augustus meldde ze zich bij het huis van haar dispuut om aan deze intensieve periode te beginnen.
Hoewel het leven binnen een dispuut vaak als leuk en spannend wordt gezien, kan de ontgroeningsperiode erg zwaar zijn. Amalia gaf echter zelf aan geen speciale behandeling te willen vanwege haar koninklijke status. Ze wilde behandeld worden zoals iedere andere student. Net als haar medestudenten sliep ze daarom een week lang op een matrasje, met een slaapzak op de vloer van de tennishal. Haar verzoek om gelijk behandeld te worden, werd gerespecteerd.
Een medestudent vertelt: “Amalia was er gewoon, zonder gedoe. We slapen met jongens en meiden door elkaar, en ze ging daar heel relaxed mee om. Eerlijk is eerlijk, ik vind haar een stoer wijf.” Het feit dat de prinses geen uitzonderingen vroeg en deel nam aan alle activiteiten, maakte indruk op haar medestudenten.
De ochtenden begonnen vroeg voor de studenten. Rond 7:00 à 7:30 uur werden ze wakker gemaakt, vaak nog moe van de activiteiten van de vorige avond. Na hun ochtendroutine in de faciliteiten van de hal, werden ze om 8:15 uur door ouderejaars opgehaald om per fiets naar hun dispuutshuizen te gaan. Voor Amalia betekende dit een fietstocht van ruim vijf kilometer naar het huis van haar dispuut.
Volgens de medestudent verschilt de ontgroening bij mannen- en vrouwendisputen wel. Bij de mannen zijn de ontgroeningsrituelen fysieker. Ze moeten bijvoorbeeld door de grachten zwemmen, iets wat de vrouwen niet hoeven te doen. De vrouwen krijgen vooral verbaal zware opdrachten. Ze worden flink op de proef gesteld door de ouderejaars.
De vrouwelijke studenten moeten de ouderejaars bedienen tijdens feesten. Hierbij worden ze uitgescholden en krijgen ze opdrachten, zoals dansjes uitvoeren wanneer dat gevraagd wordt. Deze mentale uitdagingen zijn een vast onderdeel van de ontgroening, en Amalia onderging deze zonder te klagen.
Haar deelname aan de ontgroening en haar ontspannen houding hebben veel indruk gemaakt op haar medestudenten. Ze zien haar als een volwaardig lid van het dispuut. Ondanks haar status heeft Amalia laten zien dat ze vastbesloten is haar studententijd zo normaal mogelijk te beleven, zonder enige voorkeur of bijzondere behandeling.
