Lee Towers is al decennialang een vaste waarde in de Nederlandse muziekwereld. Zijn glitterjas, zijn warme stem, zijn karakteristieke lach: je hoeft geen fan te zijn om zijn naam onmiddellijk te koppelen aan volle zalen en meeslepende shows. Maar achter die onwrikbare podiumpersoonlijkheid schuilt nu een man die geconfronteerd wordt met een lichaam dat niet meer doet wat hij wil.
De zorgen om zijn gezondheid nemen de afgelopen weken alleen maar toe. Waar vrienden en collega’s hem normaal enthousiaster zien dan menig twintiger, moest Lee recent meerdere afspraken afzeggen — en dat is iets wat in zijn lange carrière bijna nooit is voorgekomen.
Een jubileum dat hij niet mee kon vieren
Het meest pijnlijke moment kwam toen zijn goede vriend en muzikale collega Jan Rietman zijn zestigjarig jubileum vierde. Een bijzonder mijlpaal, eentje die normaal gesproken zonder twijfel met Lee aan zijn zijde gevierd zou worden. Maar dit keer moest hij nee zeggen.
Het nieuws veroorzaakte meteen vragen: hoe slecht moet je je wel niet voelen als zelfs een speciale gelegenheid met een jarenlange vriend geen optie meer is? Pas toen sprak Lee openlijk over wat er werkelijk aan de hand was — en dat verhaal was veel ernstiger dan men dacht.
“Drie dagen op bed, ik kon helemaal niets”
In weekblad Privé legde Lee uit dat hij enkele dagen eerder onverwachts door zijn rug ging. “Het pijnlijke is dat ik drie dagen op bed heb gelegen omdat er een zenuw bij mijn lies klem is komen te zitten,” vertelt hij. “Het schoot er zomaar in. Ik loop überhaupt al niet top, maar dit zorgde ervoor dat ik in mijn eigen huis niet eens zelf naar de keuken kon lopen.”
Wie hem kent, weet dat Lee iemand is die het liefst zelf alles doet. Opstaan, lopen, bewegen — dingen die normaal zo vanzelfsprekend zijn — waren ineens onmogelijk. “Je kunt het een beetje vergelijken met mensen die een hernia hebben,” legt hij uit. “Zo’n verdraaide zenuw die alles lamlegt. Je kunt niet zitten, niet lopen, niet draaien. Je ligt er gewoon uit.”
Een lichaam dat tegenwerkt
Wat de situatie extra ingewikkeld maakt, is dat dit niet de enige blessure is waar hij mee kampt. De beknelde zenuw komt bovenop langdurige klachten in zijn rug en arm. “Vanuit mijn arm en rug heb ik ook nog eens met een soort slijmbeursontsteking te maken,” vertelt hij. “En dat is nog steeds niet helemaal opgelost.”
Die combinatie maakt het dagelijks leven moeilijk. Het is niet één duidelijke oorzaak die hij kan aanpakken, maar een opstapeling van problemen die elkaar versterken. Even naar de supermarkt gaan, even iets tillen, even ergens aanschuiven — alles moet tegenwoordig met zorg, of kan simpelweg niet.
Begrip van vrienden, maar zorgen blijven
Het afzeggen van het jubileum van Rietman was voor Lee een grote teleurstelling. Maar volgens hem reageerde Jan begripvol. “Hij weet dat ik zou zijn gekomen als het mogelijk was,” zegt Lee.
Toch voelt het voor fans en bekenden als een signaal dat de situatie ernstiger is dan Lee zelf laat merken. Mensen die hem al jaren kennen, weten dat hij bijna nooit afzegt, zelfs niet wanneer hij met griep op het podium staat. Dat hij nu wél moet afhaken, is voor velen een teken dat zijn lichaam echt op de rem trapt.
De mentale klap
Wat vaak vergeten wordt, is dat fysieke klachten ook mentaal inhakken. Zeker bij iemand die zijn leven lang heeft geleund op discipline, doorzettingsvermogen en een onwrikbare werkethiek.
Voor Lee is optreden geen hobby en geen verplichting — het is zijn zuurstof. Het is de plek waar hij zich het meest thuis voelt. Zijn identiteit is vervlochten met muziek. Het besef dat hij op dit moment niet kan doen wat hij het liefste doet, is voor hem misschien wel net zo zwaar als de lichamelijke pijn.
Een blik op de toekomst
Toch is hij optimistisch. In zijn agenda staat een optreden in Alblasserdam. Wanneer hij daarover spreekt, komt er meteen een nieuwe energie in zijn stem. “Daar wil ik natuurlijk bij zijn,” zegt hij zonder twijfel. “Ik hoop dat ik snel weer zover ben dat ik kan optreden.”
Maar hoewel de wil groot is, is het vooral de vraag of zijn lichaam diezelfde ambitie deelt. Artsen dringen vaak aan op rust wanneer zenuwen bekneld raken, omdat te snel hervatten de klachten kan verergeren of permanent kan maken.
Fans houden hun hart vast
Binnen zijn fanbase circuleren al langer zorgen. Het afgelopen jaar waren er meerdere momenten waarop Lee zichtbaar moeite had met lopen of bewegen, al wuifde hij dat toen nog weg als kleine kwaaltjes.
Nu duidelijk is dat het niet om één klein ongelukje gaat maar om een reeks klachten, groeit de angst dat zijn glorieuze carrière onder druk komt te staan.
Toch hopen fans massaal dat dit slechts een tijdelijke terugslag is — een struikelblok waar hij, net als in eerdere moeilijke periodes, met dezelfde onverwoestbare positiviteit overheen stijgt.
De realiteit van ouder worden, zelfs voor iconen
Wat deze situatie vooral laat zien, is dat zelfs de grootste artiesten uiteindelijk worden ingehaald door de realiteit van ouder worden. Het lichaam van Lee heeft jarenlang op volle toeren gedraaid. Jaren van reizen, tillen, repeteren, staan, optreden — dat is topsport. En zelfs de sterkste atleten moeten uiteindelijk toegeven aan lichamelijke slijtage.
Een publiek dat achter hem staat
Ondertussen blijft het publiek hem trouw. Reacties als “Neem je tijd, Lee” en “Kom sterker terug!” stromen binnen. Er is niemand die eist dat hij nú terug moet komen. Zijn status is onverwoestbaar; zijn erfenis staat al lang. Maar toch willen mensen hem vooral gezond en gelukkig zien, niet worstelend met pijn.
Wat nu vooral telt
Voor Lee is dit een periode waarin hij moet luisteren naar zijn lichaam — misschien wel meer dan ooit. Rust, herstel, de juiste behandelingen, en vooral: geen overhaaste beslissingen.
Zijn wens om in Alblasserdam op het podium te staan is begrijpelijk. Maar tegelijkertijd beseffen veel mensen dat zijn gezondheid nu de hoofdrol speelt.
Wie weet staat hij binnenkort weer in zijn glitterjasje onder een regen van confetti. Maar niemand wil dat hij dat doet ten koste van zichzelf.
