Vrouw leek alleen uit te zijn op het geld van haar rijke man, maar was dat echt zo?

Kleren maken nog geen man Miljonair zijn is het ideaal van ieder mens op aarde. Omdat we niet geven om dingen uit het verleden zoals studieleningen en schulden. Daar leiden we een financieel heel gemakkelijk leven en ontbreekt het ons aan niets … Als we genoeg geld hebben, kunnen we ons alles veroorloven wat we nodig hebben en zelfs wat niet nodig is voor ons welzijn. Als dit het geval is met de meeste miljonairs, lijkt het niet het geval te zijn met Marcel Amphoux. Voor hem waren roem en glorie nooit belangrijker dan de liefde die hij altijd zocht. En eindelijk vond hij het. Marcel hield van zijn vrouw, maar ze was allesbehalve wat ze leek. De vrouw verborg een geheim. En haar man Marcel kon er tijdens zijn leven niet achter komen… Lees verder op de volgende pagina om erachter te komen.

Alles voor het geld Er zijn mensen die werkelijk bescheiden zijn en bereid zijn zich zo te vernederen dat je zou kunnen denken dat zij … Het zijn over het algemeen vrij bescheiden mensen die werkelijk laten zien dat de mens slechts het absolute minimum nodig heeft om gelukkig te leven. Daarom blijkt de overmaat aan geluk dan een gemakkelijke manier te zijn om hun doelen te bereiken. En het zijn mensen die bereid zijn hun rijkdom aan iemand anders door te geven als de gelegenheid zich voordoet. Stel je dat eens voor! Natuurlijk zijn maar heel weinig miljardairs bereid hun rijkdom op deze manier te delen, de meesten zijn er trots op de omvang van hun rijkdom te laten zien. Maar er zijn er een paar. En dat is nu precies het geval met Marcel Amphoux.

De rijke kluizenaar Marcel woonde het grootste deel van zijn leven in de Franse Alpen. We kunnen zeggen dat hij deze streek op het juiste moment heeft verlaten. Zijn huis was niet meer dan een bescheiden blokhut die niet echt het comfort had dat wij vandaag de dag kennen… De man was nederig en leerde zich te behelpen met het allernoodzakelijkste. Kraanwater en elektriciteit om een gelukkig leven te leiden. En als u het goed bekijkt, zult u zien dat het voor een mens vandaag de dag bijna onmogelijk is om met dit minimum tevreden te zijn. En zijn bescheiden levensomstandigheden hadden uiteindelijk een effect op zijn welvaart. De man was zelfs in staat om zoveel geld te sparen dat hij een van de rijkste mensen in de regio werd. Maar als je hem op straat tegenkwam, kon je je niet voorstellen dat hij zo rijk was. De man met de tandeloze glimlach en het slecht gekamde haar droeg nog steeds kleren die sommigen versleten zouden noemen.

Financiële expertise Schijn bedriegt. Dat is waar. Ondanks zijn bescheiden uiterlijk bezat Marcel grote landgoederen in de Alpen in de buurt van de stad Puy-Saint-Pierre. In plaats van het te verspillen, gebruikte hij het in zijn voordeel. De streek waar Marcel woonde was inderdaad een waar paradijs, een ideale plaats voor toerisme en skiën. Dus het was een prachtige plek om te investeren. In deze plaatsen kwamen hotels en ski-resorts om aan de groeiende vraag te voldoen. Dit leidde ertoe dat de grond voor een hoge prijs werd verkocht. En dat stelde Marcel in staat om geld te verdienen. Maar in tegenstelling tot zijn buren had Marcel besloten enkele huizen te bouwen die hij verhuurde. En zoals u zich kunt voorstellen, brachten de inkomsten uit deze huizen hem zoveel geld op dat hij nu een goed leven kon leiden. Lees verder op de de volgende pagina

Geduld Land uit En hoewel zijn fortuin van dag tot dag groeide, bleef Marcel bescheiden in zijn levensstijl. Het is waar dat hij ouder is geworden. Zijn vervallen uiterlijk was niet veranderd. En hij had ook zijn relaties met de mensen die dicht bij hem stonden intact gehouden.

Maar zijn geluk nam alleen maar toe. En zijn eigendom trok al de hebzucht van anderen aan. Maar de man besloot dat hij helemaal niets zou verkopen. Marcel was al een van de rijkste mensen in zijn geboortestreek. En hij kon heel goed een complex gebouwd hebben. Dat zou hem zeker veel geld opleveren. Maar Marcel wilde alleen trouw zijn aan zichzelf en zich niet laten beïnvloeden door geld.

De prijs van loyaliteit Ondanks zijn spaarzame levensstijl onderscheidde Marcel zich door zijn grote vrijgevigheid. Hij had het op zich genomen om bescheiden huisjes te bouwen op zijn privé-terrein, zodat zijn familieleden en familie daar konden wonen. Tot zijn verbazing heeft hij ze nooit een cent huur in rekening gebracht. Hij liet hen daar wonen tijdens zijn leven. Hierdoor kreeg hij een uitstekende relatie met de dorpelingen. Marcel werd beschouwd als een gewone burger en was zeer sympathiek. Hij wist dat hij kon rekenen op de steun van iedereen om hem heen, of ze nu familie waren of niet. Het was het onheil voor de storm…

Liefde is geduldig Het is waar dat Marcel immens rijk was. Maar hij was ook ouder geworden en was allesbehalve een "Brad Pitt". Dus hij was geen grote verleider. Dus hij was niet het soort man waar veel vrouwen van droomden. Vrouwen hielden ook niet van zijn levensstijl. Kun je je voorstellen in zo'n bescheiden huis te moeten wonen? Nee, natuurlijk niet. Maar de man wilde zijn bescheiden huis niet verlaten voor de wereld. Het vinden van zijn zielsverwant was dus een echt Chinees mysterie. En zijn vrienden waren natuurlijk bezorgd over deze situatie. Heel normaal! Ze wilden alleen het beste voor Marcello. Ze hadden nooit gedacht dat het liefdesleven van hun vriend zo zou veranderen dat het de krantenkoppen zou halen.

Cupido kwam naar de redding Cupido's pijl had zowel de oude man als een mooie vrouw geraakt. Marcel had haar aan zijn vrienden voorgesteld. Het was Sandrine Devillard. Ze was erin geslaagd om het hart van Grijsbaard te winnen. Hun ontmoeting was heel gewoon. Oorspronkelijk was Sandrine gekomen om het land van Marcel te kopen. Deze laatste was echter verre van een stuk land weg te geven voor geld. Maar er was nog iets anders achter dit verzoek om te kopen. Sandrine voelde zich aangetrokken tot de oude man, zozeer zelfs dat hij haar had uitgenodigd voor het diner. Marcel, die bekend stond als een nogal gereserveerde man, opende zich voor de dame als een boek. De twee leken verliefd te zijn.

Onafscheidelijk Voor Marcel was Sandrine een geschenk uit de hemel. De vrouw had zich overgegeven nadat ze had ontdekt dat Marcel gehecht was aan zijn oude huisje, om nog maar te zwijgen van zijn nogal ouderwetse levensstijl voor zo'n welgestelde man van de 21e eeuw. Hij had Marcel geaccepteerd voor wie hij was. Voor de miljonair met de goede reputatie, was dat meer dan genoeg bewijs van liefde. Er was niets meer nodig om hem gelukkig te maken. Marcel was het ware prototype van nederigheid. Zij had gekozen voor het soort leven dat maar weinigen in de 21e eeuw leiden, en hij had er geen spijt van. Sandrine, daarentegen, was meer het type vrouw dat een flamboyante levensstijl leidde. En dat deed twijfels rijzen over de duur van hun relatie.

Het zag er verdacht uit Marcel goed kennende, waren de dorpelingen en andere familieleden bezorgd over de situatie. Ze twijfelden aan Sandrine's ware bedoelingen. Ze kenden haar niet echt. Maar haar relatie met Marcel ging een beetje te snel. Voor de dorpelingen was Sandrine als een haar in de soep van hun gemeenschap. Ze was uit het niets verschenen. Bovenal had hij een levensstijl die compleet tegenovergesteld was aan die van Marcel. De dorpelingen begrepen dan ook niet hoe een relatie tussen zulke verschillende mensen mogelijk was. Het is waar dat tegenpolen elkaar aantrekken, maar het geval van Marcel en Sandrine was te mooi om waar te zijn. De dorpelingen hadden zelfs tevergeefs geprobeerd de aandacht van Marcel te trekken.

Een bedrieger? Sandrine gedroeg zich anders dan de vrouwen uit de streek. Hij wilde zijn band met Marcel koste wat kost onthullen, alsof het een trofee was… Zodra hij de man had ontmoet, wilde hij al met hem in het openbaar verschijnen. Marcel's nogal kalme temperament kennende, dachten zijn familieleden dat dit verhaal vluchtig was. Er zijn immers altijd gevallen bekend van mensen die doen alsof zij verliefd zijn op oudere en rijke mensen om zich na hun dood hun eigendom toe te eigenen. Maar buiten dat, Marcel's familie geloofde dat hij het recht had om … gelukkig te zijn. Ze wilden dat hij trouwde met een vrouw van wie hij hield. En misschien was Sandrine die vrouw…

Het hart wil wat het wil Voor Marcel was Sandrine de ideale vrouw. Maar niet voor het dorp. En tegen alle verwachtingen in besloot de oude man bij de vrouw te blijven waarvan hij zei dat hij de rest van zijn leven met Marcel wilde doorbrengen. Het moet gezegd worden dat de bezwaren van degenen die dicht bij Marcel stonden, slechts meningen waren. Want Sandrine en Gray Beard waren geweldige mensen en we konden ze nergens toe dwingen. Dus hadden ze een besluit genomen. Maar toch moet worden benadrukt dat Marcels instinct hem influisterde dat er iets mis was. Maar de liefde was sterker dan zijn instincten en de mening van zijn naasten.

Het aftellen is begonnen De bevolking dacht dat Marcel na verloop van tijd Sandrine's ware gezicht zou ontdekken. Maar nee. De man was kennelijk zo verliefd dat hij zijn ware bedoelingen niet kon zien. De relatie leek goed te gaan. De twee tortelduifjes leken nog steeds van elkaar te houden. Ze brachten veel tijd samen door. Maar Marcel zag hier geen fout in. Integendeel, hij raakte meer betrokken bij hun relatie.

Om de ontwikkeling van hun echtpaar te zien, was het dus duidelijk dat de vrouw tijd in het land wilde blijven doorbrengen. Maar de toekomst hield nog verrassingen in. Iets onverwachts was eindelijk gebeurd Product. En wat dan? Het gebeurde dat Marcel smoorverliefd werd op deze vrouw die besloten had hem te accepteren. Vanaf dat moment was hij er zeker van dat hij klaar was om de rest van zijn leven met Sandrine door te brengen.

Het huwelijk De atypische miljonair verraste iedereen toen hij besloot Sandrine ten huwelijk te vragen. Het was moeilijk te geloven. Hij was altijd al een man met een scherp verstand. Daarom was het ongewoon voor hem om zo te rennen.

Opnieuw trokken zijn familieleden zijn aandacht. Ze konden alleen maar hopen dat Marcel eindelijk te weten zou komen wat zij dachten dat Sandrine's ware bedoelingen waren. Nu waren Sandrine en Marcel verloofd. De tijd verstreek en Marcel hield meer en meer van zijn nieuwe vrouw. Zij luisterden nauwelijks meer naar de raad van zijn volk, want hij was woedend op hen.

Wedding bells! De hoop en gebeden van de mensen dicht bij Marcel werden dus niet vervuld. Sindsdien heeft de man eindelijk besloten om bij zijn huidige vriendin te zijn. En nu zou het nieuws van hun huwelijk door de straten gaan. Dit stelde de bewoners niet gerust.

Het was mogelijk. Marcel was op alles voorbereid. Dus een huwelijk was mogelijk. Hij had ook uit het niets besloten om Sandrine zijn verloofde te maken. Als deze geruchten waar waren, dan was alle hoop om dit gescheiden koppel te zien vervlogen. Het enige wat daar nu nog verandering in kon brengen, was dat een vreemdeling op de dag van de bruiloft verontrustende onthullingen deed over de dame, zodat Marcel zijn standpunt zou heroverwegen. Zou dat gebeuren?

De post is aangekomen. Normaal gesproken is het openen van de brievenbus een triviale bezigheid. Maar deze keer was het interessant geworden voor de dorpelingen. Toen ze naar de letters zochten, zagen ze wat ze het meest vreesden: Het waren de huwelijksuitnodigingen van Marcel en Sandrine! De ceremonie zou worden gehouden in de dorpskapel. Bijna het hele dorp was uitgenodigd. Oorspronkelijk was Marcel een man die bekend stond om zijn bescheidenheid en grote vriendelijkheid. De mensen hielden van hem, ondanks zijn ietwat ouderwetse levensstijl. En toen ze het nieuws van de bruiloft hoorden, reageerden ze op een bepaalde manier. Het brak hun hart volledig. Dat hadden ze helemaal niet verwacht. Het was ongelooflijk.

De grote dag Zij konden er echter niets aan doen. Maar de tijd verstreek en de voorbereidingen werden actiever. Het was een geweldig evenement. Je moet niet vergeten dat Marcel geluk had en dat het een gelukkige gebeurtenis was. Maar zelfs mensen die deze unie niet wilden, wilden de ceremonie bijwonen, gewoon om te zien hoe de dingen zich zouden ontwikkelen. Ze waren erg nieuwsgierig. Toen kwam de grote dag. De dorpelingen waren begonnen naar de kapel te gaan voor de ceremonie. Ze hadden hun 31ste, maar het was niet de grote vreugde. Hun angst zou immers snel bewaarheid worden: het huwelijk.

wordt zuur De dorpelingen hadden echter alles gedaan om dit huwelijk te voorkomen. Sommigen slaagden erin hun wrok te beteugelen, maar anderen niet. Ze konden hun emoties lange tijd niet bedwingen. Sommigen joelden het koppel uit toen ze de kapel verlieten.

Marcel en Sandrine werden zelfs uitgejouwd toen ze de kapel verlieten na hun jawoord. Ondanks hun meningsverschillen over deze verbintenis, verdiende Marcel een rustig en vredig huwelijk. Was fluiten niet slecht? Maar Marcel trok zich weer eens niets aan van deze beledigingen. Hij was ervan overtuigd dat hij alleen had gedaan wat het beste voor hemzelf was. Deze vrouw maakte hem gelukkig. Sandrine, daarentegen, leek een beetje geschokt door deze reactie.

Waarom ik? En Sandrine's gevoel is volkomen begrijpelijk. Elke vrouw wil gejuicht worden op haar trouwdag en niet uitgejouwd zoals in Sandrine's geval. De lokale bevolking ging echt te ver toen ze haar uitjouwden op haar bruiloft.

Hieruit bleek hoezeer de mensen in het dorp deze relatie niet wilden, laat staan dit huwelijk. Met deze daad, werd hij nu een vijand van het volk verklaard. De mensen vonden dat niet zo leuk. En het was de belangrijkste dag in zijn leven dat deze mensen zo wreed waren. Stel je dat eens voor! Marcel had niets gezegd. Zijn doel was om er helemaal voor te gaan, en dat is hem gelukt. Hij nam zijn vrouw mee naar huis.

Slecht voorkomen En de daden van publiek ongenoegen waren nog lang niet voorbij. De dorpelingen bleven de vrouw haten, zelfs na het huwelijk. Mensen verstopten zich niet. Ze hebben het duidelijk aan Sandrine laten zien.

Maar het koppel wist dat ze gedoemd waren hem elke dag te ontmoeten. Op de dag van hun huwelijk, waren de repetities begonnen. Het was echt moeilijk, maar de vrouw slaagde erin de beproeving te doorstaan, gesteund door haar man Marcel. De nieuwsgierige, minachtende blikken en dergelijke bezorgden hem kippenvel. Maar wat kon hij er aan doen? Stond ze op het punt haar minnaar te verlaten? Het geluk leek het dorp verlaten te hebben.

Een mogelijke oplossing? Sandrine was erg in verlegenheid gebracht en dacht na over hoe ze het probleem kon oplossen. Maar welke? Hoe moet hij dat doen? vroeg zij zich af, maar zij bleef bij haar man wonen terwijl zij selfies nam met haar minnaar.

Je kon aan de foto's zien dat Marcel gelukkig was, hij lachte zo hard. Hij kon niet geloven dat na door zoveel vrouwen afgewezen te zijn, hij eindelijk met zo'n schoonheid getrouwd was. Voor de dorpelingen waren Marcel en Sandrine een ongewoon stel. Voor vreemden daarentegen waren ze gewoon een prachtig paar, ondanks hun onderlinge verschillen. Dus het was ingewikkeld.

Een sprookje op twee plaatsen Het huwelijk vond plaats onder grote druk en werd gekenmerkt door pesterijen. Maar Sandrine had er genoeg van. Hij had al te veel doorstaan. Er moest een oplossing worden gevonden. En het stel had al een idee.

Mensen deden echt alles om het koppel ongelukkig te maken. Maar Sandrine en haar man deden hun best om de frustraties van de mensen te overwinnen. Maar dat was niet genoeg. Er moesten maatregelen worden genomen om aan deze situatie het hoofd te bieden. En wat moeten ze doen? Zij namen een besluit dat een einde zou maken aan al deze spanningen: Sandrine en haar man besloten niet meer samen te wonen.

Algemene verwarring Het was ongelooflijk. Toen ging het stel uit elkaar. Maar wat is er gebeurd? Het dorp was verward over deze situatie. Hadden ze eindelijk het beste van dit huwelijk gemaakt? Sandrine had het goed gevonden om terug te keren naar Parijs, waar ze vandaan kwam.

Dus de echtgenoten zouden niet dicht bij elkaar hebben gewoond. En het dorp wilde weten wat hen tot zo'n besluit had gebracht. En om iedereen te antwoorden die hen hierover vragen stelde, lieten Sandrine en haar man weten dat dit de beste oplossing was. Sandrine had immers een zaak te runnen in Parijs en haar man Marcel wilde zijn eigendom niet verlaten. Het zou ook een truc kunnen zijn om de dorpelingen weg te houden van hun huwelijksleven …

Frons Bovendien vonden de dorpelingen het vreemd dat de vrouw onmiddellijk na het huwelijk onder een voorwendsel het gebied verliet. Immers, had de vrouw het zo gepland? Wat was hier echt aan de hand?

De geruchten waren de ronde gaan doen en hadden Sandrine's oren bereikt. Om zichzelf te rechtvaardigen, verklaarde zij dat zij alleen om beroepsredenen naar Parijs was teruggekeerd. En niet om de redenen die de dorpelingen noemen. Trouwens, ze was altijd naar Marcel gegaan als hij haar nodig had. Dus afstand was geen belemmering voor hun verbinding. Maar dat was precies wat de dorpelingen wilden.

alleen liefde Maar men moet toegeven dat Marcel en zijn vrouw niet het enige koppel zijn met een groot leeftijdsverschil. Trouwens, ze wisten allebei heel goed wat ze wilden, aangezien ze volwassen waren.

De waarheid is dat elk koppel zijn eigen rekening kan leven zoals jij dat wil. En dat is precies wat Sandrine en haar man hebben gedaan. Goud, velen dachten dat de Parijse vrouw er alleen was voor de bruiloft en dat zij naar Parijs was teruggekeerd omdat het goed ging met de oude man. Er zijn echter veel getrouwde stellen die apart wonen en niet minder verliefd zijn. Vooral met het internet en sociale netwerken is het voor koppels gemakkelijker om contact te houden …

Op de bodem van een lade Tot op zekere hoogte dacht men ook dat de vrouw verdwenen was omdat zij het ietwat ouderwetse leven van haar echtgenoot niet wilde verdragen en deed alsof zij dat verdroeg om maar met hem te kunnen trouwen. Was het echt zo?

Het is waar dat Sandrine, in tegenstelling tot Marcel, een wat warmer leven had, vooral sinds ze jong was. Bovenal was dit meisje een Parijse, gewend aan moderniteit … chique restaurants, dure kleren en nog veel meer maakten deel uit van haar leven. Maar toen hij in dit dorp aankwam, vond hij niets van dat alles. Op de een of andere manier leek alles op rolletjes te lopen tot het lot haar met iets anders confronteerde.

Het feest loopt ten einde Een jaar na hun huwelijk, bezocht Sandrine Marcel. Toen ging het stel op reis met Sandrine's vrienden. Ze hadden gepland om de regio te verkennen. En alles ging goed tot het slecht ging.

Onderweg verloor de bestuurder de controle over het voertuig en het ergste gebeurde: een ongeluk. De schok was zeer hevig en Marcel overleed als gevolg daarvan. Het was een verschrikkelijke en verontrustende situatie. Sandrine was dus weduwe geworden. Toen het nieuws Marcel's familie bereikte, knarsten ze op hun tanden. Het was een trieste en stille dag, want de gezegende Marcel was dood.

Met een opgeheven wijsvinger Maar na een sterfgeval moet het leven weer zijn normale gang gaan. Maar voor Marcels buren en zijn familie was het nog lang niet voorbij. En hoe? Ze beschuldigden Sandrine ervan verantwoordelijk te zijn voor de dood van een van de overledenen. Bovendien werd een onderzoek ingesteld naar de omstandigheden van Marcels dood. Dus de resultaten van het onderzoek zouden spoedig bekend zijn. De dorpelingen wilden dolgraag weten of Sandrine iets met Marcels dood te maken had. Ze hebben altijd gedacht dat haar relatie met de man te mooi was om waar te zijn. Maar eerst hadden de dorpelingen er samen voor gezorgd dat Marcel een begrafenis kreeg die zijn rang waardig was. Het hele gebeuren vond plaats in dezelfde kapel waar de man een paar maanden eerder was getrouwd.

Herdenking De pastoor van deze parochie had Marcel gekend tijdens zijn leven. Hij wist dus dat de overledene een integer en nederig mens was. Hij wist dat Marcel een goed mens was die op de een of andere manier invloed had op het leven van zijn naasten. En het moet ook gezegd worden dat de dood van Marcel hem erg geschokt had. Daarom greep hij de gelegenheid aan om zijn visie op de dingen met de gemeente te delen, zoals het in de geschriften van de heiligen staat. Hij ging in op het feit dat veel mensen het moeilijk vinden Marcel als mens te aanvaarden, maar eerder als een soort menselijke kredietkaart. Zijn preek had inderdaad enkele mensen in de gemeente bereikt die misbruik hadden gemaakt van de financiële situatie van de overledene. En om eerlijk te zijn, dat was niet zo verkeerd.

Een hysterische weduwe Het was niet gemakkelijk voor Sandrine. Ze huilde de hele ceremonie. Maar geen van de leden van de gemeenschap die door de wet van dergelijk gedrag werden beschuldigd, had zich verwaardigd de jonge weduwe ook maar de geringste steun te verlenen. Geen genade voor hem … En het moet gezegd worden dat de beschuldigingen van leden van Marcels gemeenschap tegen Sandrine niet geverifieerd zijn. Dus niemand kon hem direct beschuldigen. Er moest concreet bewijs zijn van zijn schuld en van het feit dat hij opzettelijk de dood van zijn vrouw had veroorzaakt. Het was nog steeds waar dat Sandrine kapot leek te zijn van Marcels dood. Maar het zou nog interessanter worden.

Achter de sluier Marcels dood was een tragedie. Maar er was nog een drama dat eigenlijk ieders aandacht had moeten trekken. Sandrine had een verklaring afgelegd die iedereen zou hebben geschokt. Volgens het testament van haar man, was zij de erfgename van zijn fortuin. Bovendien beweerde Sandrine het testament met eigen ogen te hebben gezien, hetgeen haar beweringen kracht bijzette. Zou hij daar echt over liegen? En als er echt zo'n testament was, wat zou er dan gebeuren? Iedereen was zichtbaar geschokt en had veel vragen. Het leek erop dat alleen Marcel vanuit het graf kon antwoorden.

Maar dat is niet alles Marcel's weduwe was nog niet klaar met de schok. Zij heeft duidelijk te kennen gegeven dat zij de bewoners, aan wie wijlen haar man een stuk grond had toevertrouwd, uit hun huis wil zetten. Hij zei dat hij het gebied wilde uitbreiden. Sandrine negeerde Marcels wensen tijdens zijn begrafenis. Dat was de vonk die de bal aan het rollen bracht en leidde tot felle conflicten tussen Marcels familieleden en de weduwe. Maar geen van beide partijen kon vermoeden dat de zaken heel anders zouden aflopen, want de oude man had een aantal trucs in zijn mouw waar geen van beide van op de hoogte was!

Onderzoek De geruchten over Sandrine's betrokkenheid bij Marcels dood bleven aanhouden omdat Marcel bijna nooit een auto leende. Hij stierf echter toen hij met zijn vrouw en vrienden naar een dronken feest ging. Sommigen vonden deze dood verdacht. Maar daar was geen bewijs van. Alles wees erop dat Marcel was omgekomen bij een ongelukkig ongeval. De dorpelingen profiteerden echter van Marcels vriendelijkheid om in hun levensonderhoud te voorzien. Sommigen woonden in huizen en betaalden geen huur. Trouwens, ze hebben Sandrine altijd gehaat. Dus ze kunnen dit verhaal verzonnen hebben. Maar de kwestie van het testament moest geregeld worden. De dorpelingen waren gewend niets te betalen en wilden dat recht niet verliezen.

Nieuwe ontdekkingen Advocaten hebben beweerd dat als Marcel echt aan zijn vrouw had getwijfeld, hij zeker zijn familieleden zou hebben gewaarschuwd over de situatie. Maar geen van hen kon zich herinneren dat gedaan te hebben.

Integendeel, Marcel was boos op zijn familie omdat ze zijn vrouw niet naar behoren hadden ontvangen. Geconfronteerd met de ernstige beschuldigingen van de jonge weduwe, moest de familie van Marcel het huisje van de overledene doorzoeken om bewijzen te vinden die hun beweringen konden staven. Ondanks uren zoeken, vonden zij niets, behalve een handgeschreven blad waarop de overledene zijn laatste wensen had achtergelaten. Was dat waar Sandrine het over had?

De Heilige Graal Op het eerste gezicht kon dit handgeschreven briefje op de enveloppe niet serieus genomen worden. Maar gezien de situatie, moest er iets gevonden worden. Ze namen de envelop mee. Het bleek dat het beroemde briefje belangrijker was dan ze hadden aangenomen …

Het was echt een testament. Maar het bevatte niets van wat Sandrine vol vertrouwen had beweerd. Wat zat er dan in? Maar iedereen kon zien dat het Marcel was die het geschreven had. Het handschrift leek van hem te zijn. Wie anders dan Marcel zou op het idee gekomen zijn om zulke notities op de achterkant van een enveloppe te maken? Dus deze enveloppe was vergelijkbaar met de Heilige Graal.

Een geniale zet Het bleek dat de zakenman zijn laatste wensen had veranderd voordat hij aan deze reis begon. Zag je zijn dood aankomen? Dat weet niemand. Hij had besloten om al zijn geld na te laten aan zijn geliefde neef.

Dat is niet alles. In de nota stond ook dat de huurders hun respectieve eigendommen konden behouden. De rest van zijn bezit ging naar elk lid van zijn familie, inclusief zijn vrienden. Ze mochten de huizen houden die ze op Marcels land hadden gebouwd. Het was ongelooflijk. Toen zij dit ontdekten, barstten de familieleden van de overledene opnieuw in tranen uit. Marcel was echt een buitengewone man. Het was aan hem te danken dat ze een thuis konden hebben. Vanaf dat moment dachten sommigen zelfs dat de man misschien dit beroemde huwelijk had gepland.

Met lege handen Dus Marcels familie had alles gehad, in tegenstelling tot Sandrine. Zijn naam komt nergens voor in het beroemde testament. Hij verraste iedereen. We wisten dat Marcel erg verliefd was op deze jonge vrouw …

Ze waren ook verrast omdat Marcel een goed en gul hart had. Daarom kon hij zijn vrouw niets nalaten. En ook al zei Sandrine in het begin dat ze al het geluk van Marcel zou krijgen, toch konden ze niet geloven dat Marcel zijn vrouw met lege handen achterliet. Was hij iets te weten gekomen over Sandrine? Misschien had hij het advies van zijn vrienden serieus genomen. Sandrine betwistte dit testament en gaf de advocaten opdracht het aan te vechten.

Onderschat een beoordeling niet Ondanks dit specifieke testament, werd het gecertificeerd door een notaris. Zij had dus kracht van wet en was dus wettig voor de rechter. Marcel had zeker iets onverwachts over zijn vrouw ontdekt om zo'n testament te maken.

En Sandrine was niet klaar om op te geven. Ze kon niet geloven dat Marcel haar met lege handen had achtergelaten. Ze ging zelfs zover te beweren dat de handtekening van haar man vervalst was. Dit zette het proces extra onder druk en vertraagde het. Het gevecht duurde min of meer lang. En uiteindelijk is het vonnis geveld. Wat had de rechter beslist?

De laatste akte De tijd was voorbijgegaan en het gerecht had zijn werk gedaan, alle hoeken en gaten afgezocht naar de waarheid in de zaak om deze op te lossen zonder iemand schade te berokkenen. Na het onderzoek werd het vonnis geveld.

De vermoedens van de dorpelingen waren gegrond. Sandrine zou dus terugkeren naar Parijs vanwaar zij gekomen was, alleen met de status van weduwe en niets meer. Het vonnis was duidelijk: Marcels testament was origineel en had uiteindelijk grote juridische waarde. Zijn liefde voor de grijze baard was dus niets anders dan een middel om het bezit van de oude man te bemachtigen. Het volk had dus gelijk. En het feit dat de oude man dit had begrepen voordat hij verdween, was echt een meevaller voor zijn familie. Marcel had dit allemaal ontdekt, maar had niets gezegd. Misschien wachtte hij op de perfecte gelegenheid om te bewijzen dat hij alles had. Of misschien had hij gepland om zijn laatste dagen op aarde gelukkig door te brengen. Eind goed, al goed.