Iedereen die weleens een ei in handen heeft gehad, is het waarschijnlijk wel opgevallen: een stempel met een combinatie van cijfers en letters op de eierschaal. Voor veel mensen is het een raadsel waar die code precies voor staat.
Toch bevat zo’n klein stukje informatie verrassend veel details over de herkomst van het ei, de leefomstandigheden van de kip en de boerderij waar het ei gelegd is. In dit artikel leggen we uit wat die code betekent, waar je op kunt letten bij het kopen van eieren en hoe je een bewuste keuze kunt maken op basis van wat er letterlijk op het ei staat.
De code op een ei bestaat altijd uit drie onderdelen: een cijfer, twee letters en een langere reeks cijfers. Neem bijvoorbeeld de code 1-NL-4526801. Het eerste cijfer – in dit geval een 1 – geeft aan op welke manier de kip heeft geleefd. De twee letters – hier ‘NL’ – staan voor het land van herkomst.
De cijfers daarna verwijzen naar het specifieke bedrijf waar het ei vandaan komt. Elk onderdeel van deze code is verplicht volgens Europese regelgeving en maakt het mogelijk om precies na te gaan waar en hoe het ei geproduceerd is.
Het eerste cijfer van de code is vaak het meest bepalend voor consumenten die waarde hechten aan dierenwelzijn. Een 0 betekent dat het om een biologisch ei gaat. Dit houdt in dat de kippen veel leefruimte hebben, naar buiten kunnen en biologisch voer krijgen.
Biologische eieren worden beschouwd als de meest diervriendelijke optie. Een 1 staat voor vrije uitloop. De kippen hebben dan overdag toegang tot buiten en leven binnen met meer ruimte dan kippen in reguliere systemen. Bij een 2 gaat het om scharreleieren. Deze kippen leven in stallen, kunnen wel vrij rondlopen maar komen niet naar buiten.
Hoewel de term ‘scharrel’ vriendelijk klinkt, is deze vorm van huisvesting minder ruim dan veel mensen denken. Een 3 ten slotte geeft aan dat het ei afkomstig is van een kip die in een kooi leeft. In Nederland zijn kooi-eieren uit de supermarkt inmiddels verdwenen, maar ze kunnen nog wel voorkomen in geïmporteerde of bewerkte producten zoals koekjes of pasta.
Het tweede deel van de code bestaat uit twee letters die verwijzen naar het land van herkomst. NL staat voor Nederland, DE voor Duitsland, BE voor België en FR voor Frankrijk. Sommige consumenten geven de voorkeur aan Nederlandse eieren, omdat ze dan zeker weten dat de productie voldoet aan de Nederlandse wet- en regelgeving, die vaak strenger is dan die in andere landen. Ook qua versheid kan een lokaal ei een betere keuze zijn, omdat het minder lang onderweg is geweest van boerderij naar supermarkt.
Het laatste deel van de code, de reeks cijfers, is het registratienummer van het leghennenbedrijf. Met deze unieke code kun je precies achterhalen van welke boerderij het ei afkomstig is. Er zijn websites waarop je het nummer kunt invoeren om te zien waar het ei gelegd is.
Soms zie je daarbij zelfs foto’s van de boerderij, wat het eten van een ei een stuk persoonlijker en transparanter maakt. Dit systeem van herleidbaarheid is bedoeld om consumenten inzicht te geven in de voedselketen en zorgt voor meer bewustwording over wat we eten.
Dat deze informatie op ieder ei staat is geen toeval. Binnen de Europese Unie is het verplicht dat alle eieren voorzien zijn van deze stempel, ongeacht hoe en waar ze verkocht worden. Hierdoor blijft de informatie beschikbaar, zelfs als eieren zonder verpakking worden aangeboden of los in een doosje in de koelkast belanden. Transparantie is het uitgangspunt: de consument moet de mogelijkheid hebben om weloverwogen keuzes te maken op basis van betrouwbare informatie.
Wie eieren koopt in de supermarkt, ziet op de verpakking vaak al een aanduiding zoals ‘biologisch’, ‘vrije uitloop’ of ‘scharrel’. Toch is het verstandig om ook op de code op het ei zelf te kijken. Soms zijn verpakkingen voorzien van termen als ‘boerderij-ei’ of ‘landei’, zonder dat die woorden duidelijk aangeven hoe de kip daadwerkelijk heeft geleefd.
De stempel op het ei geeft objectieve informatie die niet afhankelijk is van marketingtaal. Kijk daarnaast ook naar de houdbaarheidsdatum: eieren blijven gemiddeld 28 dagen goed na de legdatum. Voor gerechten waarin rauwe eieren worden gebruikt, zoals mayonaise of tiramisu, is het aan te raden om zo vers mogelijke eieren te gebruiken.
Een eenvoudige truc om de versheid van een ei te testen, is om het in een glas water te leggen. Zinkt het, dan is het vers. Blijft het drijven, dan kun je het beter niet meer eten.
Wat op het eerste gezicht een eenvoudige cijfer-lettercombinatie lijkt, blijkt dus een handig hulpmiddel om te weten wat je eet. Het stelt je in staat om bewust te kiezen voor dierenwelzijn, herkomst, versheid en duurzaamheid. De code op een ei is klein, maar zegt veel – en kan het verschil maken tussen een snelle grijpkeuze en een weloverwogen aankoop.
