Een eenvoudig hygiëneproduct dat miljoenen vrouwen dagelijks gebruiken veranderde het leven van Lauren Wasser in een onvoorstelbare tragedie. In 2012 belandde het Californische model in het ziekenhuis met wat leek op griep, maar de werkelijke oorzaak bleek veel ernstiger.
Een tampon veroorzaakte een infectie die leidde tot toxisch shocksyndroom (TSS), met verwoestende gevolgen. Binnen enkele dagen verloor Lauren haar rechterbeen. Vijf jaar later volgde, onvermijdelijk, ook haar linkerbeen. Wat begon als routine, eindigde in een medische nachtmerrie.
Toxisch shocksyndroom is een zeldzame maar levensbedreigende aandoening veroorzaakt door bacteriële gifstoffen. Het wordt vaak geassocieerd met het langdurig dragen van tampons. In Laurens geval ontwikkelde de infectie zich razendsnel en bracht haar in coma. Bij haar ontwaken moest haar rechterbeen worden geamputeerd. Ze was toen pas 24 jaar oud, aan het begin van een veelbelovende carrière in de modewereld, maar haar leven zou voorgoed anders zijn.
Wat deze tragedie nog schrijnender maakt, is dat het vermeden had kunnen worden met betere voorlichting en transparantie over de risico’s van tampongebruik. Ondanks de ingrijpende gevolgen weigert Lauren in stilte te lijden. Ze heeft zich ontpopt tot een onvermoeibare voorvechter voor bewustwording en betere regelgeving. Via mediaoptredens en sociale platforms waarschuwt ze vrouwen wereldwijd voor de verborgen gevaren die schuilen in een ogenschijnlijk onschuldig product.
Toen artsen haar vertelden dat ook haar linkerbeen niet gered kon worden, besloot Lauren het heft in eigen handen te nemen. Ze deelde openhartig haar verhaal in interviews en op sociale media. Haar boodschap is duidelijk: geen enkele vrouw zou door onwetendheid hetzelfde moeten meemaken. Direct na de tweede amputatie poseerde ze met Paralympisch atlete Amy Purdy en schreef: “Het leven verandert weer, maar ik ben er klaar voor.” Haar optimisme is even inspirerend als hartverscheurend.
Lauren startte een juridische strijd tegen de fabrikant van de tampons die volgens haar verantwoordelijk is voor haar toestand: Kotex Natural Balance. Ze pleit voor strengere regelgeving en betere etikettering van vrouwelijke hygiëneproducten. In een essay benadrukte ze dat de vagina het meest absorberende deel van het vrouwenlichaam is en dus uiterst kwetsbaar voor toxische stoffen. De afwezigheid van duidelijke waarschuwingen is volgens haar onaanvaardbaar.
Hoewel de medische nachtmerrie zich over jaren uitstrekte, is Lauren’s geest nooit gebroken. In plaats van zich terug te trekken, werd ze een gezicht van kracht en bewustzijn. Haar campagne heeft geleid tot bredere discussies over de veiligheid van intieme producten. Ze roept vrouwen op om kritischer te zijn over wat ze in hun lichaam toelaten en moedigt overheden aan tot strengere productcontrole.
Haar verhaal bewijst hoe belangrijk het is om medische klachten serieus te nemen en te weten welke symptomen kunnen wijzen op iets ernstigers. TSS begint vaak met alledaagse klachten zoals koorts, spierpijn en vermoeidheid, maar kan razendsnel levensbedreigend worden. Door het delen van haar ervaringen wil Lauren anderen waarschuwen en levens redden.
Lauren Wasser is intussen niet alleen model, maar ook spreker, activiste en voorbeeld voor velen. Haar fysieke beperkingen hebben haar ambities niet in de weg gestaan. Ze pronkt op de catwalk met gouden protheses en straalt meer kracht uit dan ooit. Ze laat zien dat schoonheid niet schuilt in perfectie, maar in veerkracht. Haar verhaal is er één van verlies, maar vooral van overleven, groei en strijdlust.
Er is dringend behoefte aan meer transparantie in de industrie van vrouwelijke hygiëneproducten. Fabrikanten hebben een verantwoordelijkheid om risico’s te communiceren. Overheden moeten eisen stellen aan onderzoek en etikettering. En consumenten verdienen eerlijke informatie over producten die hun gezondheid kunnen beïnvloeden. Lauren’s verhaal toont wat er mis kan gaan als dat niet gebeurt.
Dit aangrijpende verhaal is geen uitzondering, maar een waarschuwing. Het is tijd om bewustwording centraal te stellen in productveiligheid. Tampons zijn geen risicoloos gebruiksvoorwerp. Vrouwen verdienen de keuzevrijheid, maar dan wel gebaseerd op kennis en eerlijkheid. Deel dit verhaal zodat meer mensen zich bewust worden van de verborgen risico’s van alledaagse producten.
Lauren Wasser verdient ons respect en onze aandacht. Haar strijd is nog lang niet gestreden. Hopelijk leidt haar moedige openheid tot verandering. Wat denk jij: moeten fabrikanten verplicht worden om op tamponverpakkingen te waarschuwen voor TSS? Reageer op onze Facebookpagina en laat je stem horen.
Bron: Dailymail.co.uk
