De KNVB is al langere tijd op zoek naar nieuwe scheidsrechters, maar dat blijkt een steeds grotere uitdaging. Niet alleen vanwege het algemene tekort aan vrijwilligers, maar ook door het gedrag langs de lijn. Het werk van een scheidsrechter is allang niet meer vanzelfsprekend veilig.
Onlangs doken er beelden op van een incident tijdens een jeugdwedstrijd bij Alexandria’66, een voetbalclub uit Rotterdam. Daarop is te zien hoe een toeschouwer de scheidsrechter fysiek aanvliegt na een beslissing waar hij het niet mee eens is. Wat begint als frustratie, eindigt in geweld.
Volgens geruchten zou het gaan om Jeffrey Lang, de vader van profvoetballer Noa Lang. Of dat daadwerkelijk zo is, is nog niet bevestigd. Feit blijft dat er iemand op klaarlichte dag wordt aangevallen tijdens een kinderwedstrijd, en dat zegt genoeg.
In plaats van een stevig gesprek of een formele klacht, kiest iemand er dus voor om geweld te gebruiken. En dit gebeurt niet ergens op een onopvallend pleintje, maar op een officieel toernooi met ouders, kinderen en andere toeschouwers erbij. Het is de harde realiteit van het hedendaagse amateurvoetbal.
Voor scheidsrechters betekent dit dat ze niet alleen het spel moeten leiden, maar ook moeten vrezen voor hun eigen veiligheid. Dat schrikt af. Wie wil zich vrijwillig aanmelden voor een rol waarbij je zomaar het mikpunt kunt worden van woede of frustratie?
De KNVB probeert al jaren met campagnes respect langs de lijn te bevorderen, maar het blijft dweilen met de kraan open zolang incidenten als deze blijven opduiken. En met elke video die viraal gaat, wordt het lastiger om nieuwe mensen te motiveren het veld op te stappen.
De meeste mensen realiseren zich niet hoe kwetsbaar een scheidsrechter is. Je staat er alleen voor, moet snel beslissen en doet dat in het heetst van de strijd. Dat roept emoties op, maar die horen binnen de perken te blijven. Woede is geen rechtvaardiging voor geweld.
Zeker bij jeugdwedstrijden is het extra wrang. Kinderen komen om te sporten, te leren, plezier te hebben. Als volwassenen zich dan misdragen, geven ze niet alleen een slecht voorbeeld, maar ontnemen ze jonge sporters ook het veilige klimaat dat ze verdienen.
De discussie is niet nieuw. Jaren geleden leidde de dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen tot landelijke verontwaardiging en beleidsmaatregelen. Toch blijven dit soort situaties zich herhalen. Het lijkt alsof we collectief weinig hebben geleerd.
Ondertussen probeert de KNVB met opleidingen, begeleiding en ondersteuning het vak van scheidsrechter aantrekkelijk te houden. Maar zonder gedragsverandering bij spelers, ouders en publiek, blijft het dweilen met de kraan open. Respect moet niet alleen op papier bestaan, maar ook in de praktijk.
Het is makkelijk om te denken dat dit incident een uitzondering is. Maar wie regelmatig langs de amateurvelden komt, weet dat verbaal geweld aan de orde van de dag is. Fysiek geweld is dan slechts een kleine stap verder.
Bekijk de beelden hier:
Scheidsrechters zijn onmisbaar voor het spel. Zonder hen geen wedstrijden, geen competitie, geen ontwikkeling voor jonge spelers. Hen beschermen is in het belang van het hele voetbal. Daarom is het nu tijd om een duidelijke grens te trekken.
Als we willen dat kinderen veilig kunnen sporten, dat vrijwilligers zich durven inzetten, en dat het voetbal toegankelijk blijft voor iedereen, dan moeten we respect opnieuw serieus nemen. Niet alleen in woorden, maar in gedrag. Iedere wedstrijd opnieuw.
De KNVB blijft zoeken naar mensen met passie voor voetbal en het lef om op het veld te staan. Maar wie zich aanmeldt, moet helaas ook stevig in zijn schoenen staan. Want scheidsrechter zijn, vraagt vandaag de dag om meer dan spelregels kennen.
