Jong overlijden blijft altijd moeilijk. Zeker omdat de meeste mensen onder de dertig zich zelden bezighouden met de dood. Laat staan dat ze nadenken over hun eigen uitvaart. Muziekkeuze? Geen idee. De invulling van de ceremonie? Dat komt ooit nog wel. Toch?
Voor Lauren uit Engeland lag dat anders. Zij dacht er al vroeg over na. Niet omdat ze dat per se wilde, maar omdat haar omstandigheden dat vroegen. Eén ding wist ze zeker: ze wilde geen standaard afscheid. Geen sombere sfeer, geen kille formaliteit. Haar uitvaart moest passen bij wie ze was: levendig, vrolijk en eigenzinnig.
Op het eerste gezicht leek haar uitvaart misschien zoals elke andere. Familie en vrienden zaten netjes op stoelen. De kist stond in het midden van de ruimte. Een grote foto van Lauren straalde vanaf het scherm aan de muur. Maar achter die ogenschijnlijke rust schuilde iets heel bijzonders.
Want Lauren had één duidelijke wens: haar afscheid moest voelen als een feest. Geen tranendal, geen eindeloze toespraken. Ze wilde dat mensen haar herinnerden zoals ze echt was: vol leven, met een grote glimlach.
En dat gebeurde ook. Toen ‘I Wanna Dance With Somebody’ van Whitney Houston door de zaal schalde, was het onmogelijk om stil te blijven zitten. Zelfs de meest verdrietige aanwezigen begonnen voorzichtig mee te bewegen. Sommigen stonden zelfs op. De sfeer sloeg om van rouw naar viering.
Het werd een moment dat niemand snel zal vergeten. Tranen vloeiden nog steeds, natuurlijk. Maar ze mengden zich met glimlachen, met knikjes, met zachte bewegingen op de muziek. Het voelde ineens alsof Lauren er zelf bij was. Alsof ze zei: “Huil, maar dans ook. Ik had het zo gewild.”
Voor de nabestaanden was het troostend. Niet omdat het het verdriet wegnam, maar omdat het herinnerde aan wie Lauren was. Vrolijk. Eigenwijs. Licht in het donker. Juist door haar uitvaart op deze manier te beleven, werd haar leven op een passende manier geëerd.
Het is inspirerend hoe iemand op zo’n jonge leeftijd al zo bewust nadenkt over iets waar de meesten ver van weg blijven. Het laat zien dat een afscheid niet alleen draait om verlies, maar ook om liefde, herinnering en de kracht van persoonlijkheid.
Lauren heeft met haar keuzes een boodschap nagelaten. Dat je niet hoeft te wachten met leven naar je wensen — ook niet in het afscheid. En dat zelfs een uitvaart iets moois, iets unieks, iets heel persoonlijks kan zijn.
Bekijk de video hier:
Ze bewees dat zelfs het laatste moment geen einde hoeft te zijn van vreugde. Want ook in het donkerste uur kun je kiezen voor licht. En voor muziek waarop iedereen, al is het maar even, toch weer even danst.
