In april ontving Belinda Meuldijk een koninklijke onderscheiding voor haar jarenlange werk als tekstschrijver voor Rob de Nijs. De gebeurtenis werd groots gevierd, maar opvallend was dat haar zoon, Robbert de Nijs, schitterde door afwezigheid. Hij meldde zich af met koorts, maar dat bleek niet de echte reden.
Robbert heeft later toegegeven dat hij zich bewust heeft teruggetrokken. Hij wilde de feestelijke sfeer niet verstoren, maar voelde tegelijkertijd dat hij niet langer kon zwijgen over zijn spanningen met zijn moeder. Kort na het lintjesmoment vroeg hij haar om een open gesprek. Op 8 mei vond dat gesprek plaats.
Tijdens dat gesprek sprak hij zijn zorgen uit. Niet met woede, maar vanuit eerlijkheid en bezorgdheid. Volgens Robbert zijn hij en zijn moeder het op veel vlakken fundamenteel oneens. Hij voelt zich vervreemd van haar, en dat gaat al langere tijd zo.
Wat hem vooral dwarszit, is de manier waarop zij zich blijft uitspreken over zijn vader. Volgens Robbert is de relatie tussen zijn ouders al ruim twintig jaar geleden beëindigd, maar blijft zijn moeder zich gedragen alsof dat verleden nog volop voortleeft. Hij vindt het moeilijk te begrijpen waarom zij die geschiedenis steeds weer oprakelt.
Hij verwijt haar dat ze met name via sociale media spanningen zaait. Zo schrijft ze volgens hem onwaarheden over de musical Malle Babbe, zet ze fans van Rob de Nijs op tegen diens laatste vrouw Jet, en schildert ze een eenzijdig beeld van het verleden. Robbert vindt dat onrechtvaardig, vooral nu zijn vader zich niet meer kan verdedigen.
Daarnaast ergert hij zich aan het feit dat zijn moeder meerdere boeken over Rob wil uitbrengen. Hij vraagt zich af waarom dat nodig is. Telkens wanneer hij haar daar voorzichtig op aanspreekt, wuift ze zijn zorgen weg. Ze zegt dan dat ze verkeerd begrepen is of dat ze haar eigen ervaringen deelt, niet meer dan dat.
Robbert noemt haar fantasierijk en sensatiebelust. In zijn ogen gaat dat vaak ten koste van de reputatie van zijn vader. Hij wil zijn vader laten rusten in vrede. Juist omdat Rob niet meer kan reageren, vindt hij het belangrijk dat herinneringen met zorg worden behandeld.
Toen Belinda hoorde dat Robbert met zijn verhaal naar weekblad Privé was gestapt, reageerde ze teleurgesteld. In een persoonlijk bericht aan haar zoon schreef ze dat ze zich niet bewust is van het kwetsen van anderen. Ze vindt dat ze altijd eerlijk is geweest over haar eigen leven en ervaringen.
Ze schrijft verder dat ze fouten erkent, zoals iedere ouder, maar dat ze openheid van zijn kant had verwacht. In plaats daarvan voelt ze zich verraden. Ze zegt zelfs: “Nu ben je niet alleen je vader, maar ook je moeder kwijt.” Daarmee lijkt de breuk tussen moeder en zoon definitief te zijn.
Belinda vermoedt dat haar zoon wordt beïnvloed door mensen in zijn omgeving, al zegt ze niet door wie. Volgens haar begrijpt Robbert niet volledig wat er speelt. Ze had gehoopt op dialoog, maar kreeg volgens eigen zeggen vooral verwijten.
Robbert ziet het anders. Hij vindt dat zijn moeder geen verantwoordelijkheid neemt voor haar woorden. Hij heeft geprobeerd haar gedrag bespreekbaar te maken, maar zegt dat dit onmogelijk bleek. “Je kunt iemand die geen geweten toont, niet aanspreken op dat geweten,” zegt hij.
Tot slot laat hij weten dat hij dit als laatste redmiddel ziet. Volgens hem wil hij geen conflict, maar wel duidelijkheid. Zijn wens is dat mensen begrijpen waarom hij afstand heeft genomen, ook als dat in de buitenwereld hard overkomt. Wat hij vooral wil, is rust. Voor zichzelf. En voor zijn vader.
