Een nieuwe rel rond bijverdienen en bijstandsuitkeringen zorgt voor flinke ophef in Rotterdam. Een vrouw die via Facebook taarten verkocht, moet nu een bedrag van maar liefst 15.000 euro terugbetalen aan de gemeente.
Terwijl haar intenties wellicht onschuldig waren – een paar extra euro’s verdienen om rond te komen – draaide het uit op een stevige straf die veel mensen de wenkbrauwen doet fronsen.
Wie in Nederland een bijstandsuitkering ontvangt, mag in principe geen extra inkomsten verzwijgen. Toch proberen sommigen met kleine nevenactiviteiten hun financiële situatie iets te verlichten.
Zo ook deze Rotterdamse vrouw, die met liefde taarten bakte voor bekenden en buren. Haar creaties varieerden van simpele appeltaarten tot uitbundige verjaardagstaarten. Wat begon als een hobby groeide ongemerkt uit tot iets groters.
De vrouw verkocht volgens de rechter ongeveer 200 taarten, met prijzen tussen de 7,50 en 75 euro. Ze had haar inkomsten echter niet gemeld bij de gemeente, wat in strijd is met de regels voor het ontvangen van bijstand.
Op basis van deze activiteit werd geoordeeld dat ze feitelijk een onderneming had, wat gevolgen heeft voor haar recht op uitkering.
Wat het publiek vooral schokt, is niet het feit dát ze moet terugbetalen, maar het bedrag dat is vastgesteld. De rechtbank rekende met het hoogste tarief van 75 euro per taart.
Daarmee kwamen ze uit op een totaal van 15.000 euro aan ‘illegale inkomsten’. Daarbij werd geen rekening gehouden met haar werkelijke winst, de kosten voor ingrediënten of het feit dat niet alle taarten voor de hoogste prijs werden verkocht.
Deskundigen noemen deze aanpak discutabel. Een terugvordering gebaseerd op maximale omzet zonder aftrek van kosten geeft een vertekend beeld. Zeker in een situatie waarin iemand niet rijk wordt, maar enkel probeert financieel te overleven, lijkt een boete van deze omvang buiten proportie.
Ook de publieke opinie is verdeeld. Sommigen vinden dat regels nu eenmaal regels zijn: wie in de bijstand zit, moet volledige openheid van zaken geven. Anderen pleiten voor meer nuance. Iemand straffen alsof ze een serieuze ondernemer is, terwijl het om een bescheiden bijverdienste gaat, voelt voor velen onrechtvaardig.
Wat deze zaak laat zien, is hoe kwetsbaar mensen in een uitkeringssituatie zijn. Een kleine misstap, bewust of onbewust, kan enorme gevolgen hebben. En hoewel fraude bestreden moet worden, is het minstens zo belangrijk om de mens achter de cijfers te blijven zien. Strafmaat moet altijd in verhouding staan tot de situatie en de intenties van de betrokkene.
De vrouw uit Rotterdam zal nu moeten zoeken naar een manier om deze hoge boete te voldoen, iets wat in haar financiële positie vrijwel onmogelijk lijkt. Er is geen bewijs dat ze luxe leefde van haar taartinkomsten.
Integendeel, het geld dat ze verdiende, ging waarschijnlijk op aan dagelijkse kosten die door de bijstand alleen niet gedekt konden worden.
Het is daarom wenselijk dat instanties beter gaan kijken naar de context van bijverdiensten. In plaats van direct over te gaan tot forse terugvorderingen, zou er ruimte moeten zijn voor een waarschuwingssysteem of gespreksmoment.
Zo wordt voorkomen dat goedbedoelde initiatieven mensen juist dieper in de problemen brengen.
Deze zaak opent een breder debat: hoe kunnen mensen met een uitkering zichzelf verbeteren zonder het risico te lopen op torenhoge boetes? En wanneer slaat bijverdienen om in fraude? Het is tijd dat we in Nederland nadenken over een eerlijker balans tussen handhaving en menselijkheid.
Wie vindt dat regels altijd keihard gehandhaafd moeten worden, zal deze uitspraak wellicht rechtvaardig vinden. Maar voor velen voelt het aan als een overreactie op een situatie die nuance en maatwerk vereist. Laten we vooral blijven discussiëren over hoe we omgaan met bijstand, bijverdiensten en gerechtigheid.
Laat hieronder op Facebook weten wat jij vindt van deze zaak. Moet er soepeler worden omgegaan met kleine bijverdiensten? Of is streng handhaven de enige juiste weg?
Bron: zelfmaak-ideetjes.nl
