Dat pesten diepe littekens kan achterlaten, is voor iedereen die het heeft meegemaakt overduidelijk. Het is een complex en hardnekkig probleem dat op veel scholen nog steeds voorkomt. Waarom er gepest wordt, is niet altijd gemakkelijk te verklaren, maar factoren als machtsverhoudingen, groepsdynamiek en sociale onzekerheid spelen vaak een belangrijke rol.
Recent ging een video viraal van een meisje dat een opvallend statement maakte tijdens haar diploma-uitreiking. Laura, de zus van Sarah Hammond, besloot om alle leraren en zelfs de rector de hand te weigeren. Alleen de ene docent die haar tijdens haar moeilijke schooltijd wél steunde, kreeg een handdruk. Het moment werd vastgelegd op camera en raakt inmiddels een snaar bij duizenden mensen online.
Laura werd jarenlang gepest op school. Ze klopte herhaaldelijk aan bij docenten en het schoolbestuur in de hoop dat er werd ingegrepen, maar hulp bleef uit. In plaats daarvan voelde ze zich genegeerd. Ondanks meerdere signalen en verzoeken tot hulp bleef de situatie ongewijzigd. Het leidde tot een middelbare schooltijd die ze niet met warme gevoelens zal herinneren.
Volgens haar familie en haarzelf was het pesten structureel en intens. Toch ondernamen de meeste leraren geen actie. Haar zus Sarah vertelt dat Laura zich keer op keer heeft uitgesproken, maar steeds geen gehoor vond. Het moment van de diploma-uitreiking, een feestelijk moment voor veel leerlingen, werd voor Laura een kans om alsnog een boodschap af te geven. Niet in woorden, maar in daden.
Bij het naar voren lopen voor haar diploma koos Laura ervoor om alle betrokkenen die haar in de steek hadden gelaten geen hand te geven. Alleen haar mentor, de enige die wél naar haar luisterde en haar steunde, kreeg die symbolische blijk van waardering. Die korte handdruk sprak boekdelen.
De beelden van de uitreiking werden door haar zus gedeeld op sociale media en gingen razendsnel rond. Reacties stroomden binnen. “Honderd aurapunten voor die ene docent,” schreef iemand. Anderen spraken hun bewondering uit voor Laura’s moed om op een respectvolle, maar duidelijke manier haar ervaring zichtbaar te maken.
Pesten is een fenomeen dat al generaties lang bestaat. Of het nu in het klaslokaal, op het schoolplein of online gebeurt, het patroon is vaak hetzelfde. Pesters proberen invloed uit te oefenen en status te verkrijgen door anderen naar beneden te halen. Daarbij spelen groepsdruk en angst een grote rol. Medestudenten durven vaak niet in te grijpen, uit vrees zelf het mikpunt te worden.
Voor scholen ligt hier een blijvende uitdaging. Docenten hebben het druk, met lessen, administratie en ouderavonden. Het signaleren en aanpakken van pesten komt daar vaak bovenop. Niet iedere leraar is voldoende getraind in het herkennen van pestgedrag, laat staan in het doeltreffend handelen. Soms is er angst om de situatie te verergeren of om tussen partijen te komen staan zonder voldoende ondersteuning.
Toch blijft de verantwoordelijkheid groot. Jongeren zoals Laura rekenen op hun schoolomgeving voor veiligheid en steun. Wanneer die uitblijft, blijft er niet alleen verdriet over, maar ook wantrouwen richting gezagsdragers. Wat voor de buitenwereld een klein incident lijkt, kan voor de gepeste leerling jarenlang doorwerken.
Laura’s actie is voor veel mensen herkenbaar en confronterend. Ze koos ervoor om op een belangrijk moment haar eigen waardigheid voorop te stellen. Geen harde woorden, geen beschuldigingen – alleen een bewuste keuze over wie wél en wie níet een hand kreeg. Daarmee gaf ze een krachtig signaal af over wat het betekent om gezien en gesteund te worden.
Bekijk de video hier:
Haar verhaal onderstreept de noodzaak voor een schoolcultuur waarin luisteren en handelen vanzelfsprekend zijn. Voor Laura is het hoofdstuk afgesloten, maar haar boodschap blijft: elke leerling verdient het om gehoord te worden.
