Louis van Gaal heeft opnieuw de aandacht van het Nederlandse publiek, maar deze keer niet vanwege een wedstrijd, tactiek of ophef. In een openhartig interview bij Humberto bracht de oud-bondscoach vrijdagavond het nieuws waar velen op hoopten: hij heeft geen last meer van kanker. De man die jarenlang keihard werkte aan de top van het internationale voetbal, heeft een nog zwaardere tegenstander weten te verslaan. En dat, zoals we van Van Gaal gewend zijn, met discipline en wilskracht.
In 2022 vertelde hij bij dezelfde talkshow dat hij leed aan prostaatkanker, iets wat hij lange tijd verborgen hield – zelfs voor zijn spelers. Inmiddels is het drie jaar later en heeft hij eindelijk beter nieuws te melden: “Ik heb geen last meer van kanker.” Toch blijft hij nuchter onder het bericht. Het traject was zwaar en de strijd is nooit helemaal voorbij, maar Van Gaal kijkt vooruit. Regelmatige controles horen er nog bij, maar het gaat goed. “Ik ben steeds fitter aan het worden,” zegt hij strijdlustig.
Open over moeilijke tijden: “Ik liep in mijn broek te plassen”
Van Gaal stond in zijn carrière bekend als een perfectionist, iemand die de touwtjes strak in handen hield. Juist daarom komt het hard binnen als hij vertelt hoe hij zich de afgelopen jaren voelde. “Twee jaar geleden ben ik een paar keer geopereerd. Toen was het allemaal slecht. Ik had problemen met ontlasting, met luiers, het was allemaal vreselijk.” In de uitzending vertelt hij openhartig hoe hij tijdens publieke optredens vaak donkere broeken droeg om gênante momenten te verbergen. “Bij de uitreiking van de schilden voor de Keuken Kampioen Divisie stond ik gewoon in mijn broek te plassen.”
De lichamelijke ongemakken waren erg, maar vooral de mentale klappen hakten erin. “Ik heb niet zo veel pijn gehad,” zegt Louis. “Maar ik ben een hele schone jongen, dus het deed me heel veel pijn dat ik alles zo moest laten lopen.” Die uitspraak zegt alles over de man: trots, controle en zelfrespect zijn voor hem geen bijzaak. De aandoening sneed niet alleen in zijn lijf, maar vooral in zijn identiteit.
Dat Van Gaal hierover spreekt zonder zichzelf te sparen, siert hem. Geen opgepoetst verhaal, geen bravoure, maar pure eerlijkheid. En dat maakt zijn herstel des te indrukwekkender.
Geen clubs meer, maar voor Engeland of Duitsland maakt hij een uitzondering
De grote vraag is natuurlijk of Louis ooit nog terugkeert langs de lijn. Als bondscoach van Oranje sloot hij zijn loopbaan op het WK in Qatar af, waar Nederland onder zijn leiding de kwartfinales haalde. Maar nu lijkt hij definitief klaar met het trainersvak. “Ik ben in de afgelopen twee jaar, ondanks mijn ziekte, gevraagd voor clubs. Maar een club doe ik niet, want iedere dag weer werken, daar heb ik geen zin in,” zegt hij stellig.
Toch sluit hij een rentree als bondscoach niet helemaal uit. “Bondscoach ben je acht periodes in een jaar, maar wie zit er te wachten op iemand die 73 jaar is en prostaatkanker heeft gehad? Misschien Curaçao, ofzo?” Het is typisch Van Gaal: een beetje cynisch, maar tegelijk met een knipoog.
En dan komt het opvallendste stukje: “Ik zou het alleen doen voor landen als Engeland of Duitsland.” Daarmee laat hij zien dat zijn ambitie nog niet helemaal gedoofd is. De man die eerder Ajax, Barcelona, Bayern München en Manchester United coachte, voelt zich nog altijd thuis op het internationale toneel – mits het project hem écht prikkelt.
Documentaire, steun en tranen: “Soms kreeg ik tranen in mijn ogen”
Kort nadat hij zijn diagnose bekendmaakte, ging zijn documentaire LOUIS in première. In die film blikt hij terug op zijn loopbaan, zijn werkwijze en zijn leven buiten het veld. Maar het werd meer dan een portret van een trainer – het werd een eerbetoon aan een vechter. Tijdens de première bij Tuschinski in Amsterdam werd duidelijk hoeveel de man voor mensen betekent. “Ik heb zoveel reacties gekregen,” zei hij daar. “Ik heb iedereen een berichtje teruggeschreven. Maar het gekke is: dan krijg je weer een berichtje terug. Soms kreeg ik tranen in mijn ogen.”
Van Gaal genoot zichtbaar van het moment op de rode loper. “Dit is niet normaal, dat een voetbaltrainer dit overkomt. Maar ik geniet er wel van. Als je ziet hoeveel media er is. Ik vind het ongelooflijk.” Zijn dankbaarheid is oprecht. Niet alleen voor de publieke steun, maar ook voor de waardering voor zijn werk, zijn strijd en zijn karakter.
Wat vind jij van Van Gaal’s openheid over zijn ziekte en herstel? Laat het weten op onze Facebookpagina.
