Peter Gillis ligt opnieuw onder vuur. De omstreden vakantieparkondernemer, bekend van het programma *Massa is Kassa*, wordt beschuldigd van het innen van staangeld bij bewoners, zelfs nadat zijn parken al gesloten waren. In een speciale Facebookgroep, waar honderden gedupeerden hun ervaringen delen, klinkt de woede luid en duidelijk. ,,Het is toch bizar dat je moet betalen voor een park waar je niet eens meer mag verblijven?” schrijft een boze deelnemer.
“Park dicht, toch betalen”
De kwestie kwam opnieuw aan het licht toen er een artikel werd gedeeld over een chalet-eigenaar die met succes een schadevergoeding had afgedwongen. Die overwinning gaf andere bewoners hoop, maar wakkerde ook de boosheid aan. ,,Dan moeten wij ook allemaal ons staangeld terugkrijgen,” reageerde iemand fel. ,,Gillis wist allang dat het park dicht zou gaan, maar bleef toch rekeningen sturen. Dat is gewoon misleiding.”
Volgens meerdere leden van de groep ging het zelfs zo ver dat er na de officiële sluitingsdatum nog betalingsverplichtingen doorliepen. ,,Wij kregen mails met het verzoek om gewoon te blijven betalen, terwijl het hek van het park letterlijk op slot zat,” vertelt een bewoner. ,,Alsof er niets aan de hand was.”
Een patroon van klachten
Het is niet voor het eerst dat Gillis’ naam opduikt in verband met boze bewoners. In de afgelopen jaren klaagden mensen vaker over achterstallig onderhoud, kapotte voorzieningen en een gebrek aan communicatie. Voor sommigen voelde het meer alsof ze vastzaten in een financieel moeras dan dat ze genoten van een zorgeloze vakantieplek.
Bewoners geven aan dat kleine mankementen vaak niet werden opgelost en dat er weinig tot geen inspraak was bij beslissingen. ,,Het voelde alsof we er alleen maar waren om te betalen, niet om serieus genomen te worden,” zegt een chaletbezitter. De huidige onthullingen over staangeld na sluiting zien velen dan ook niet als incident, maar als onderdeel van een bredere trend.
De rol van de Facebookgroep
De speciale Facebookgroep waar bewoners hun verhalen delen, speelt een cruciale rol in het verspreiden van informatie. Hier worden ervaringen uitgewisseld, juridische tips gedeeld en worden bewoners aangemoedigd om hun rechten op te eisen. Het platform werkt als een soort klankbord en vangnet voor gedupeerden die zich anders machteloos voelen tegenover een zakenman met diepe zakken en een mediaplatform achter zich.
Een lid vertelt: ,,Alleen durf je vaak niet naar buiten te treden, bang voor gedoe of kosten. Maar samen voel je je sterker en zie je dat je niet de enige bent. Dat motiveert om stappen te ondernemen.”
Gillis en zijn omstreden imago
Peter Gillis is al jaren een bekende naam in Nederland, niet alleen door zijn vakantieparken, maar vooral door zijn aanwezigheid op televisie. In *Massa is Kassa* portretteerde hij zichzelf als een selfmade ondernemer die met harde hand leiding geeft. Die stoere uitstraling leverde hem kijkcijfers en bekendheid op, maar ook kritiek.
Zijn zakelijke beslissingen kwamen meermaals onder vuur te liggen. Van ruzies met gemeenten tot klachten van gasten: telkens opnieuw moest Gillis uitleggen waarom hij dingen deed zoals hij ze deed. Dat hij nu opnieuw beschuldigd wordt van misleiding rond staangeld, past voor veel mensen naadloos in het beeld dat ze al van hem hadden.
Juridische stappen in de maak?
De grote vraag is nu of bewoners gezamenlijk actie gaan ondernemen. Voor één chalet-eigenaar liep het al positief af met een schadevergoeding, en dat maakt de weg vrij voor anderen om hetzelfde te proberen. Maar een collectieve actie zou veel sterker zijn.
Een bewoner zegt in de groep: ,,Als we allemaal individueel naar de rechter gaan, duurt het jaren en wordt het veel te duur. Maar als we samen een zaak aanspannen, kunnen we echt iets bereiken. Het is duidelijk dat er meer mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt.”
Juristen die de zaak volgen, wijzen erop dat het innen van staangeld na sluiting juridisch op zijn minst discutabel is. Als bewoners geen gebruik meer konden maken van hun plek, valt lastig te verdedigen waarom er nog betaald moest worden. Een advocaat noemt het zelfs ,,een vorm van ongerechtvaardigde verrijking.”
Het perspectief van de bewoners
Voor veel bewoners gaat het niet alleen om geld, maar ook om vertrouwen. Ze voelen zich misleid en genegeerd. Sommigen zeggen dat ze hun droom om een eigen vakantieplek te hebben volledig in rook hebben zien opgaan. ,,Je koopt een chalet omdat je denkt dat je daar jarenlang plezier van hebt. In plaats daarvan zit je opgescheept met rekeningen en ruzies,” vertelt een gedupeerde.
De emoties lopen hoog op, vooral omdat veel mensen dachten veilig te zitten. Dat de sluiting al lang van tevoren bekend was bij Gillis, maakt de frustratie alleen maar groter. ,,Hij wist dat we zouden moeten vertrekken, maar bleef ons laten betalen. Dat voelt alsof je bedrogen wordt,” zegt iemand.
Hoe nu verder?
Voorlopig lijkt het erop dat de druk in de Facebookgroep blijft toenemen. Steeds meer bewoners spreken zich uit en er wordt gewerkt aan het verzamelen van bewijsstukken, zoals facturen, e-mails en contracten. Die documenten zouden de basis kunnen vormen voor een gezamenlijke juridische procedure.
Of dat echt gaat gebeuren, hangt af van de bereidheid van de bewoners om door te zetten. Voor veel mensen is het een flinke stap om de gang naar de rechter te maken, maar de woede is groot genoeg om dat deze keer misschien wel te doen.
Conclusie
Wat begon als een paar losse klachten, groeit uit tot een serieuze kwestie die Peter Gillis opnieuw in verlegenheid brengt. Het verhaal van staangeld na sluiting bevestigt voor velen het beeld van een zakenman die vooral oog heeft voor zijn eigen portemonnee. Voor de bewoners is het niet alleen een kwestie van geld, maar ook van rechtvaardigheid en erkenning.
Of er uiteindelijk een schadevergoeding komt voor iedereen, is nog onzeker. Wat wél duidelijk is: de roep om actie zwelt aan, en de dagen dat Gillis dit soort beschuldigingen kon negeren, lijken voorbij.
