Floortje Dessing heeft inmiddels meer dan 170 landen bezocht en talloze bijzondere ervaringen opgedaan. Toch wist niets haar voor te bereiden op wat ze deze week meemaakte tijdens haar reis naar de Westelijke Jordaanoever. De programmamaakster, bekend om haar open blik en liefde voor andere culturen, kwam oog in oog te staan met een werkelijkheid die ze omschrijft als “één groot drama”. Ze was aanwezig bij medewerkers van de Palestijnse versie van het Rode Kruis en kreeg van dichtbij te zien wat er speelt in een gebied dat al jarenlang geteisterd wordt door conflict en onzekerheid.
De harde realiteit van het dagelijks leven
Floortje beschrijft hoe ze werd overvallen door de enorme tegenstrijdigheid in het gebied. “Aan de ene kant is er de gastvrijheid die zo kenmerkend is voor het Midden-Oosten: een kopje koffie, een tafel vol hapjes, een warm welkom. Maar tegelijkertijd zie je slagbomen die zomaar dichtgaan, controleposten die de bewegingsvrijheid van mensen beperken en een uitzichtloze situatie voor velen.” Het contrast tussen warmte en wanhoop zorgde ervoor dat zelfs zij, na tientallen jaren reizen, sprakeloos was.
Volgens haar zijn de dagelijkse bedreigingen en vernielingen het zwaarst voor de kinderen. Auto’s en huizen die worden vernietigd, persoonlijke eigendommen die in brand worden gestoken en de constante dreiging van geweld laten diepe sporen achter. “De stress is ongekend. Vooral kinderen groeien op in een sfeer waarin angst de boventoon voert. Dat breekt je hart,” aldus Floortje.
Een persoonlijke confrontatie
Voor Floortje werd de ernst van de situatie nog eens extra duidelijk toen ze zelf een indringende ervaring had bij een controlepost. Ze werd volledig gefouilleerd en zelfs gedwongen zich uit te kleden. “Het ging om een ambulance,” vertelt ze verontwaardigd. “Een voertuig dat bedoeld is om zieken, zwangere vrouwen of gewonde mensen naar een ziekenhuis te brengen. Dat zulke voertuigen worden tegengehouden alsof het potentiële wapendepots zijn, is niet te bevatten. Daar krijg je kortsluiting van in je hoofd.”
De presentatrice benadrukt dat dit geen uitzonderlijke situatie is, maar de dagelijkse realiteit van veel hulpverleners in de regio. Dat maakte diepe indruk, vooral omdat juist deze mensen zich inzetten voor het redden van levens, los van het politieke conflict.
De kracht van veerkracht
Ondanks de uitzichtloze omstandigheden ziet Floortje ook iets bijzonders: de enorme veerkracht van de mensen die er wonen. Ze vertelt over een man van rond de zestig die alles kwijt is geraakt. Zijn huis is vernietigd en hij mag zijn eigen waterput niet meer gebruiken. Toch blijft hij in een tent, samen met zijn bankstel, een koelkast en twee ezels. “Je zou denken: waarom blijf je hier? Maar zijn antwoord is simpel: waarheen dan? Het is zijn thuis, ondanks alles.”
Ook de hulpverleners, de ‘broeders’ die elke dag opnieuw uitrukken om zieken en gewonden te helpen, dwingen bij Floortje diep respect af. “Ze werken onder de zwaarste omstandigheden, worden constant belemmerd en soms zelfs geïntimideerd, maar ze gaan door. Hun toewijding is ongelofelijk.”
De rol van Nederland
Floortje gelooft dat mensen in Nederland zich niet machteloos hoeven te voelen. In haar ogen kunnen we daadwerkelijk verschil maken. “Je kunt demonstreren, je kunt druk uitoefenen op de regering, en je kunt geld doneren. Ik heb met eigen ogen gezien dat de hulp die vanuit Nederland komt, daadwerkelijk aankomt.” Ze verwijst naar opslagplaatsen vol rolstoelen, mobiele ziekenhuizen en voedselpakketten die mede dankzij donaties van onder andere Giro555 beschikbaar zijn gesteld. “Het lijkt misschien klein, maar voor de mensen hier maakt het een wereld van verschil.”
Vooral het verhaal van de man in de tent raakte haar. Hij ontving een eenvoudig voedselpakket, gefinancierd met donaties. “Heel cliché misschien, maar het helpt echt. Het betekent dat hij en zijn dieren kunnen eten en dat hij kan overleven, ook al is de situatie uitzichtloos.”
Een persoonlijk gevecht met gezondheid
Naast haar indrukwekkende reiservaringen kampt Floortje zelf al jaren met gezondheidsproblemen. In november vorig jaar onderging ze een zware operatie van maar liefst acht uur. Bij haar werd endometriose vastgesteld, een aandoening waarbij baarmoederslijmvlies zich buiten de baarmoeder nestelt. Dat kan leiden tot hevige pijn en complicaties. Tijdens de operatie moest zelfs een deel van haar lever, long en middenrif worden verwijderd.
“De ziekte heeft me jarenlang langzaam beslopen, om plotseling heel hard toe te slaan,” vertelde ze eerder. Ondanks dat de aandoening vaak samenhangt met de menstruatiecyclus, kwam het bij haar op latere leeftijd terug, zelfs na de overgang. “Harder dan ooit,” aldus Floortje.
De operatie was ingrijpend. Haar middenrif werd hersteld met collageen en de helft van haar lever is verwijderd. Gelukkig is haar lever inmiddels weer aangegroeid. Toch ondervindt ze nog dagelijks gevolgen: ze heeft moeite met slapen en lopen en moet haar spieren opnieuw versterken. Yoga, wandelen en krachttraining zijn nu vaste onderdelen van haar herstelproces.
De combinatie van kwetsbaarheid en kracht
Wat Floortje’s verhaal bijzonder maakt, is de combinatie van haar persoonlijke kwetsbaarheid en haar werk in de meest uitdagende gebieden ter wereld. Terwijl ze zelf herstellende is van een zware operatie, kiest ze ervoor om toch af te reizen naar conflictgebieden en daar verslag te doen van de realiteit. Dat getuigt volgens velen van een enorme innerlijke kracht en toewijding.
Voor Floortje is het delen van verhalen van anderen belangrijker dan ooit. “Ik heb zo te doen met de mensen die vermorzeld worden door een conflict waar ze zelf niets aan kunnen doen. Kinderen, ouderen, hulpverleners. Hun verhalen moeten verteld worden, juist nu.”
Conclusie
De reis naar de Westelijke Jordaanoever liet Floortje Dessing zien hoe dun de lijn is tussen gastvrijheid en wanhoop. Ze ontmoette mensen die ondanks alles vasthouden aan hun thuis en hun waardigheid, en hulpverleners die dag in dag uit blijven doorgaan. Tegelijkertijd ervoer ze zelf hoe belemmerend en beangstigend het dagelijks leven daar kan zijn. Het zette haar ertoe aan een oproep te doen aan Nederland: kijk niet weg, maar help waar je kunt. Hetzij door donaties, politieke druk of simpelweg door betrokken te blijven.
Met haar eigen gezondheidsstrijd nog vers in het geheugen weet Floortje als geen ander hoe fragiel het leven kan zijn. En juist daarom, zo benadrukt ze, moeten we elkaar steunen. “Het kan wél,” besluit ze krachtig.
Bron; Ditjes en Datjes
