Het overlijden van de 15-jarige Jerryson uit Gouda blijft de gemoederen bezighouden. Afgelopen zondag werd de tiener in Capelle aan den IJssel door de politie neergeschoten, nadat hij verdacht werd van een gewapende beroving. Terwijl jongeren bloemen, kaarsen en knuffels achterlaten op de plek waar hij wordt herdacht, kondigde zijn biologische moeder aan aangifte te doen van doodslag tegen de politie. Volgens haar advocaat Gerald Roethof is de vrouw kapot van verdriet en vastberaden om gerechtigheid te zoeken.
Een moeder die gerechtigheid eist
Woensdagavond schoof Gerald Roethof aan bij de talkshow Pauw & De Wit. Daar vertelde hij dat zijn cliënt, de moeder van Jerryson, niet kan en wil accepteren dat de dood van haar zoon zonder gevolgen blijft. “Ze wil dat de onderste steen boven komt,” aldus Roethof. “De kernvraag is: mocht de politie in deze situatie schieten? Haar standpunt is duidelijk: nee, absoluut niet.”
De moeder woont op Curaçao, terwijl Jerryson al langere tijd bij een pleegmoeder in Gouda verbleef. Daardoor volgde ze zijn leven vooral op afstand, maar het verlies treft haar niet minder diep. Volgens Roethof voelt ze zich machteloos, maar tegelijk strijdlustig: dit mag niet stilzwijgend voorbijgaan.
Het leven van Jerryson
Wie met buurtbewoners in Gouda praat, hoort vooral verhalen over een jongen die vrolijk was en vaak lachte. Zijn pleegmoeder, door velen in de wijk liefkozend ‘Moeder Teresa’ genoemd, stond bekend om haar inzet voor jongeren die een moeilijke start in het leven hadden. Jerryson hoorde bij dat gezin en leek daar een plek te hebben gevonden.
Toch raakte hij betrokken bij verkeerde keuzes en verkeerde vrienden. Voor buitenstaanders is het moeilijk te begrijpen hoe een 15-jarige rond kan lopen met een vuurwapen. Maar binnen de stad klinkt ook compassie: “Hij was nog een kind, beïnvloedbaar en niet altijd in staat de gevolgen te overzien.”
De fatbike-beroving
De fatale dag begon met een beroving in Capelle aan den IJssel. Volgens de politie probeerde Jerryson samen met een paar anderen een leeftijdsgenoot van zijn fatbike te beroven. Daarbij zou een vuurwapen zijn gebruikt en zelfs tegen het hoofd van het slachtoffer zijn gedrukt. Roethof ontkent niet dat de situatie ernstig was, maar benadrukt dat dit het politieoptreden niet automatisch rechtvaardigt. “Zelfs al lijkt het sterk op een gewapende beroving, dan nog moet je je afvragen of dodelijk geweld de enige optie was.”
De achtervolging bij de McDonald’s
Korte tijd later troffen agenten Jerryson bij de McDonald’s aan de Hoofdweg. Toen hij wegrende, hield hij volgens de politie nog steeds het pistool vast. Agenten riepen hem meerdere keren toe te stoppen. Omdat hij dat niet deed, werd het vuur geopend. Jerryson werd geraakt en overleed ter plaatse.
Voor de politie was het een keuze vanuit zelfbescherming en de bescherming van omstanders: een tiener met een vuurwapen op een drukke plek vormt een directe dreiging. Voor de moeder en haar advocaat is het een onbegrijpelijke en disproportionele actie.
Wanneer mag een agent schieten?
Het dienstwapen van een agent behoort tot de zwaarste geweldsmiddelen die hij of zij kan inzetten. De wet schrijft voor dat het alleen gebruikt mag worden wanneer er sprake is van een directe dreiging voor het leven van de agent of anderen. Bovendien moet het gebruik ‘proportioneel’ zijn: er mag geen minder ingrijpend alternatief beschikbaar zijn.
Volgens critici van het politieoptreden is die proportionaliteit hier zoek. “Een jongen van 15 die in paniek wegrent, schiet je niet zomaar neer,” stelt Roethof. De politie beroept zich op het feit dat hij een vuurwapen bij zich droeg en dat het onmogelijk was in te schatten of hij dat op ieder moment kon gebruiken.
De aangifte van doodslag
Om die reden heeft de moeder besloten aangifte te doen van doodslag. Daarmee legt ze de bal nadrukkelijk bij het Openbaar Ministerie: dat moet nu bepalen of er vervolging komt. Roethof benadrukt dat hij niet wil afwachten. “Wachten tot sporen verdwijnen of getuigen hun herinneringen verliezen, daar schieten we niets mee op. We moeten nu handelen.”
Onderzoek door de Rijksrecherche
De Rijksrecherche onderzoekt automatisch elk incident waarbij de politie dodelijk geweld gebruikt. Dat onderzoek moet onafhankelijk uitwijzen of de agent binnen de regels handelde. Toch is het vertrouwen bij de moeder klein. Zij wil garanties dat alle feiten boven tafel komen, en daarom eist ze ook dat een onafhankelijke patholoog het lichaam onderzoekt. Zo kan er een tweede rapport opgesteld worden, naast het officiële.
Getuigen gezocht
Roethof roept getuigen van de schietpartij actief op zich te melden. “Wie iets gezien heeft, kan zich bij mij melden. Ik zorg dat hun verklaringen bij de juiste instantie terechtkomen.” Daarmee probeert hij te voorkomen dat waardevolle informatie verloren gaat.
Verdriet en verdeeldheid
Op sociale media is de zaak-Jerryson inmiddels een groot onderwerp. Jongeren plaatsen filmpjes ter nagedachtenis, compleet met hartjes, kaarsjes en muziek. Hashtags als #LLJ – een verwijzing naar rapper XXXTentacion – worden massaal gebruikt. Voor zijn vrienden en leeftijdsgenoten is hij vooral een jongen die veel te vroeg gestorven is.
Tegelijk klinkt er ook harde kritiek: hoe kan een 15-jarige met een pistool rondlopen? En hoe gevaarlijk is het dat zulke jongeren steeds vaker betrokken zijn bij fatbike-berovingen en straatgeweld? Het maakt dat de samenleving verscheurd is tussen rouw en verontwaardiging.
Een groter maatschappelijk probleem
De dood van Jerryson staat niet op zichzelf. Het raakt aan bredere vragen over jeugdcultuur, criminaliteit en politieoptreden. Hoe komen jongeren zo makkelijk aan wapens? Waarom worden fatbikes steeds vaker doelwit van brute berovingen? En hoe kan de politie optreden zonder dat dit in tragedie eindigt?
Experts wijzen erop dat steeds meer tieners zich aangetrokken voelen tot een straatcultuur waarin wapens status geven. Sociale media spelen daarin een rol, net als de beschikbaarheid van namaak- en echte vuurwapens via online kanalen. Voor gemeenten en hulporganisaties is het een groeiend probleem dat moeilijk te beteugelen is.
Bekijk het fragment hier:
De zoektocht naar gerechtigheid
Voor de moeder is er maar één doel: gerechtigheid voor haar zoon. Zij wil niet dat Jerryson alleen herinnerd wordt als een jongen met een pistool, maar ook als het kind dat zij op de wereld zette. Dat zij die strijd moet voeren vanaf Curaçao maakt de situatie extra zwaar.
Of de aangifte tot vervolging leidt, zal afhangen van de uitkomst van het onderzoek. Maar duidelijk is dat de zaak-Jerryson nog lang zal doorklinken in de media, in de politiek en in de samenleving. Voor nu overheerst vooral verdriet: een leven van 15 jaar, abrupt beëindigd. Een moeder die haar kind nooit meer terugziet. En een samenleving die moet nadenken over de dunne grens tussen bescherming en geweld.
