De komiek, actrice en presentator Soundos El Ahmadi heeft opnieuw gesprekstof opgeleverd met een opvallende passage in een gesprek met de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema. Waar Halsema’s salaris ter sprake kwam, zette Soundos er meteen haar eigen verdiensten tegenover. Ze grapte dat het maandbedrag van de burgemeester voor haar een gebruikelijke maandopbrengst is, waarna de term ‘modaal salaris’ viel en bij Soundos voor hoorbare verbazing zorgde. Het fragment past in het beeld van een uitgesproken maker die haar persoonlijke verhaal graag vermengt met scherpe observaties over macht, geld en maatschappelijke verhoudingen.
Wie is Soundos El Ahmadi
Soundos El Ahmadi is een gevestigde naam in de Nederlandse comedy. Ze begon op jonge leeftijd in het theater, bouwde een veelzijdige carrière op als cabaretière, actrice en presentatrice en staat bekend om haar directe stijl. In haar shows koppelt ze persoonlijke ervaringen aan maatschappijkritiek, vaak met een flinke dosis zelfspot. Titels als Soundos Aangenaam, Er is geen Plan B en Geboren met Ervaring markeren de ontwikkeling van haar stem en thema’s. Met haar recente voorstelling Witte Ruis toert ze door het land, waarin ze identiteit, achtergrond en hedendaagse fricties fileert met humor en energie.
Naast het podium mengt Soundos zich regelmatig in publieke discussies. Ze sprak openlijk over zwangerschapsdiscriminatie, onder meer door te vertellen dat ze een rol misliep toen ze in verwachting was. Die openheid levert haar lof op van fans die haar authenticiteit waarderen, maar ook kritiek van wie haar stijl te fel of confronterend vindt. Die spanning tussen persoonlijke expressie en publieke perceptie loopt als een rode draad door haar optreden en mediaoptredens.
Het gesprek met Femke Halsema
In een recente uitwisseling met burgemeester Femke Halsema kwam het onderwerp beloning en publieke functies op tafel. Het jaarsalaris van een Amsterdamse burgemeester, zo werd genoemd, bedraagt €177.120, omgerekend grofweg €14.760 per maand. Soundos reageerde met de opmerking dat zij dat bedrag in een maand verdient. De grap — uitgesproken met de bravoure die haar kenmerkt — was tegelijk een prikkelend statement: over geld, succes en de manier waarop artiesten zichzelf presenteren in het publieke domein.
Vervolgens werd in het gesprek het ‘modale salaris’ aangestipt. Het bedrag van €30.000 per jaar werd als referentie genoemd. Die grens zorgde bij Soundos voor verbazing en onbegrip, wat de dynamiek van het fragment verder aanwakkerde: de kloof tussen wat ‘normaal’ is voor veel werkenden en wat bekendheden of ondernemers zeggen te verdienen.
Het salaris in perspectief
De beloning van een burgemeester is onderwerp van terugkerende discussie. Het salaris is wettelijk vastgelegd en hangt samen met de zwaarte van het ambt. Burgemeesters dragen verantwoordelijkheid voor veiligheid, crisisbeheersing, stedelijke ontwikkeling en vertegenwoordiging van de gemeente. Het genoemde bedrag voor de Amsterdamse burgemeester past bij dat kader en is een publiek bekendgemaakt gegeven.
Soundos’ reactie zette die formele context tegenover de marktlogica waarbinnen artiesten zich bewegen. In de culturele sector kunnen inkomsten sterk fluctueren, afhankelijk van tours, televisieoptredens, sponsorcontracten of eigen ondernemerschap. Dat maakt de vergelijking tussen publieke en private verdiensten explosief én lastig: het zijn andere werelden met andere spelregels.
Modaal inkomen en het misverstand
Het begrip ‘modaal inkomen’ levert vaker verwarring op. Het is een statistische maatstaf die in Nederland als handige referentie wordt gebruikt, maar de hoogte kan verschillen afhankelijk van definitie, bron en of het om bruto of netto bedragen gaat. In het gesprek viel €30.000 per jaar als indicatie, wat Soundos zichtbaar niet rijmde met haar eigen belevingswereld. Dat moment belichtte een bekend spanningsveld: veel mensen hebben moeite om elkaars financiële realiteit te begrijpen, zeker als beroepen, contractvormen en inkomensstructuren uiteenlopen.
De verbazing van Soundos legt tegelijk bloot hoe publiekelijke uitspraken over inkomen snel normatief worden gelezen. Voor de één is het bravoure of uitgesproken comedy; voor de ander klinkt het als onbegrip voor de dagelijkse praktijk van modale huishoudens. Precies die frictie maakt dat het fragment verder resoneert op sociale media.
Reacties en controverse
Zoals vaker bij Soundos leverde het moment verdeelde reacties op. Een deel van het publiek ziet haar opmerkingen als typische podiumpersoonlijkheid: scherp, uitdagend, bedoeld om te prikkelen. Anderen plaatsen vraagtekens bij de toon en vinden het misplaatst om officiële salarissen te ridiculiseren of weinig begrip te tonen voor wat modaal is. De waardering voor Soundos — die vaak geroemd wordt om lef en authenticiteit — gaat zo hand in hand met aanhoudende kritiek op haar directheid en stijl.
Die tweedeling is kenmerkend voor het hedendaagse medialandschap, waarin fragmenten los van context rondgaan en gevoeligheden snel worden geraakt. Tegelijkertijd onderstreept het hoe relevant gesprekken over koopkracht, publieke beloning en inkomensverschillen voor veel Nederlanders zijn.
De bredere context van haar carrière
Wie haar werk kent, herkent het patroon: Soundos zoekt geregeld de grenzen op tussen humor en ongemak. In haar shows verweeft ze eigen ervaringen — over afkomst, identiteit, carrièrekansen en de prijs van zichtbaar zijn — met maatschappelijk commentaar. Eerder kaartte ze bijvoorbeeld zwangerschapsdiscriminatie aan, waarmee ze de ongelijkheid en drempels in de culturele en mediawereld benoemde. Het recente gesprek met Halsema past in die lange lijn: een uitgesproken houding, bedoeld om het debat los te trekken en tegelijkertijd het publiek te vermaken.
Dat werkt niet voor iedereen. Sommige kijkers vinden het te scherp, anderen juist verfrissend. Het effect is dat Soundos zichtbaar blijft en het gesprek over grenzen, smaak en verantwoordelijkheid op het podium wordt doorgezet — precies waar cabaret en satire historisch vaak hun kracht vinden.
Waarom dit gesprek blijft hangen
De kern van de aantrekkingskracht — en de irritatie — zit in de botsing tussen drie perspectieven: de formele wereld van publieke salarissen, de vaak grillige realiteit van creatieve inkomsten, en de beleving van ‘modaal’ door het brede publiek. Als die werelden elkaar kruisen in een kort, gevat fragment, ontstaat er debat. Soundos’ zelfverzekerde timing en Halsema’s publieke positie maakten het extra zichtbaar.
Daar komt nog bij dat het thema inkomen voor veel mensen direct raakt aan zorgen over inflatie, energiekosten en koopkracht. Een opmerking over salaris is dan nooit alleen een grap; het wordt een lichtpunt in een groter gesprek over eerlijkheid en waardering.
Samenvatting en vervolg
Soundos El Ahmadi liet in een gesprek met burgemeester Femke Halsema haar kenmerkende directheid zien. Ze zette Halsema’s salaris tegenover haar eigen verdiensten en reageerde verbaasd op een genoemde modale inkomensgrens van €30.000 per jaar. Het fragment riep uiteenlopende reacties op en past in de bredere lijn van Soundos’ werk: persoonlijk, onverschrokken en gericht op frictie met een glimlach. Of je het nu spitsvondig of overdreven vindt, het gesprek raakt relevante vragen over beloning, waardering en de kloof tussen verschillende economische werelden. We volgen of Soundos in haar tour Witte Ruis deze discussie doorzet — en hoe publiek en collega’s daarop reageren. Wat vind jij: scherp statement of misplaatste bravoure? Laat het ons weten op onze sociale media.
Bron: showmag.nl
