Want tussen al het Instagram-geweld van Bali, Amalfi en Mykonos door, groeit er een kleine, dappere tegenbeweging: gezinnen die gewoon weer kiezen voor een hutje op een vakantiepark. Met een supermarkt op 50 meter afstand, handdoekjes die naar chloor ruiken, en het subtropisch zwemparadijs als het ultieme avontuur.
Aqua Mundo: het epicentrum van de Hollandse hoop
Het hart van elk park, de reden dat ouders hun vakantie nog net overleven: Aqua Mundo. Voor wie er nooit is geweest — het is een soort tropisch walhalla met palmbomen van plastic, een constante temperatuur van 29 graden en glijbanen die klinken als oorlogsgeschut.
Zodra de schuifdeuren open zoeven, word je overvallen door een mengsel van chloor, patat en kinderkrijs. De geur van vakantie, kortom.
Daarbinnen speelt zich alles af. De mini’s in hun zwembandjes, de vaders met bleke buiken die stiekem proberen te bodyboarden, de moeders die na drie rondjes wildwaterbaan besluiten dat het genoeg was voor vandaag. En ondertussen die muziek: een niet aflatende stroom Caribische deuntjes die iedereen langzaam hersenspoelt tot totale ontspanning.
De wildwaterbaan des levens
De wildwaterbaan is het soort rit dat je laat twijfelen aan je levenskeuzes. Je denkt dat je het aan kan, maar drie seconden later word je meegesleurd door een stroom die ruikt naar zonnebrand en kinderkots. Toch is het magisch. Want even — heel even — vergeet je de mails, de boodschappen en het feit dat je eigenlijk al vier dagen op dezelfde korte broek leeft.
Iedereen wordt weer kind in Aqua Mundo. Je buurman van de chalet naast je gilt net zo hard als je zesjarige zoon. En als je aan het einde van de baan in dat warme golfslagbad belandt, voel je het: dat pure, simpele geluk dat je dacht kwijt te zijn ergens tussen de gasprijzen en de boodschappenbonnetjes.
Center Parcs: het nieuwe Bali (maar dan met bitterballen)
Laten we eerlijk zijn: de gemiddelde influencer op Bali heeft misschien een infinity pool met uitzicht op de oceaan, maar geen enkele influencer heeft een *wildwaterbaan die ruikt naar nostalgie*.
In Aqua Mundo zwem je niet alleen door water, maar door tijd. Je hoort ouders dingen roepen als “Niet rennen, Daan!” en “Doe je armpjes in de band, schatje!” en ineens ben je zelf weer dat kind van vroeger, dat dacht dat tropisch water echt iets magisch was.
De ironie is dat we decennia lang droomden van verre reizen, maar de ultieme rust gewoon in Limburg bleek te liggen. Of Drenthe. Of Flevoland, als je durft.
Want het gaat niet om het land. Het gaat om de vibe. En die vibe heet: “het is all-inclusive, behalve dan het eten, drinken en je waardigheid in de wildwaterbaan”.
Van Kroatië naar Kempervennen
Iedereen kent die gesprekken: “Zullen we naar Kroatië?” zegt hij. “Of misschien toch Frankrijk?” zegt zij.
Tot iemand het woord *Center Parcs* fluistert, en iedereen even stil is. Want ja, het klinkt burgerlijk. Ja, er is kans op regen. En ja, de eekhoorns zijn brutaler dan sommige buren. Maar hé — je hebt geen paspoortstress, geen inpakpaniek, en de weg naar het zwembad is korter dan naar je eigen douche thuis.
Bovendien, in Nederland krijg je iets wat geen enkel Zuid-Europees resort je kan bieden: pure absurditeit. Regen tijdens de barbecue, ganzen die je picknickmand proberen te plunderen, en buurkinderen die de hele dag op hun stepje langs je huisje scheuren.
Vakantie met karakter, noemen we dat.
Het ritueel van de glijbaan
Elke vakantie in Aqua Mundo draait uiteindelijk om één ding: de glijbaan. Die lange, kronkelende buis vol spanning, lawaai en twijfelachtige keuzes. Het ritueel is universeel: je staat in de rij, kijkt naar het kind voor je dat vastzit, denkt “ik ben te oud hiervoor”, en doet het dan toch.
Eén seconde later schiet je in totale duisternis, compleet desoriënteerd, met een snelheid die fysiek onmogelijk lijkt voor een plastic buis uit 1997. En dan, bam — plons. Je komt boven, lacht, hoest chloor, en voelt je weer acht. Dát is vakantie.
De herontdekking van het simpele geluk
Misschien is dat wel waarom mensen terugkeren. Niet voor de glijbaan zelf, maar voor het gevoel dat erbij hoort. Dat simpele, ouderwetse plezier waar geen wifi tegenop kan.
In een tijd waarin we alles meten in likes en volgers, is Aqua Mundo een van de laatste plekken waar niemand zijn telefoon gebruikt. Want laten we eerlijk zijn — die blijft veilig in het kluisje bij de ingang, naast je zelfrespect.
En als je dan ’s avonds met nat haar en rode ogen in het huisje zit, frietlucht in je trui en een mok chocolademelk in je hand, dan weet je het: dit was beter dan Bali. Beter dan Mykonos. Beter dan alles met een infinity pool.
De conclusie: gewoon gaan
Dus ja — de volgende vakantie wordt gewoon in Nederland. Geen paniek op Schiphol, geen huilende kinderen in 40 graden, geen verloren bagage. Alleen jij, een zwemshort, en de geur van versgewassen handdoeken met een vleugje chloor.
Aqua Mundo is niet zomaar een zwembad. Het is een herinnering in vloeibare vorm. En als je dat eenmaal hebt ervaren, wil je nergens anders meer heen.
Florida? Venice Beach? Vergeet het maar. De toekomst ligt gewoon tussen de dennenbomen van een vakantiepark bij de Veluwe. En eerlijk: dat is precies waar we moeten zijn.
