De strafzaak tegen Marco Borsato nadert zijn ontknoping. Toch is het debat rond de zaak opnieuw in beweging gekomen door nieuwe suggesties over wat zich voorafgaand aan de aangifte zou hebben afgespeeld. In talkshow Vandaag Inside sprak Johan Derksen over een mogelijke fase van chantage waarin Borsato volgens hem de ophef had kunnen afkopen. Tegelijkertijd schetst Peter Plasman, de advocaat van aangeefster Asmara Thielen, een ander beeld: er zou vooral behoefte zijn geweest aan erkenning, niet aan geld. Wat betekent dit voor de zaak en het publieke debat eromheen?
Achtergrond van de zaak
Marco Borsato wordt verdacht van ontucht met de destijds vijftienjarige Asmara Thielen. Zij is de dochter van Nathalie Thielen, die in die periode voorzitter was van de fanclub van de zanger. Het Openbaar Ministerie heeft vijf maanden celstraf geëist. De verdediging van Borsato houdt vol dat er geen strafbaar feit is gepleegd en stuurt aan op volledige vrijspraak.
De zaak kreeg grote media-aandacht, mede vanwege de bekende naam van de verdachte en de gevoeligheid van de beschuldigingen. Na meerdere rechtszittingen lijkt een uitspraak nabij. Intussen steken er nieuwe verhalen de kop op over wat zich in de aanloop naar de aangifte zou hebben voorgedaan.
De bewering van Derksen
In Vandaag Inside vertelde Johan Derksen dat hij heeft gesproken met iemand die volgens hem “zeer goed geïnformeerd is over de affaire-Borsato”. Die bron zou hebben gezegd dat er “een paar jaar geleden” al signalen waren dat er iets ging spelen en dat er “een vorm van chantage” in het spel was. Derksen schetste dat Borsato wist dat er een dreiging hing en dat hij het naar verluidt had kunnen “afkopen”. Achteraf, zo zei Derksen, had dat de zanger “een hoop ellende” kunnen besparen.
Derksen trok daarbij een parallel met de situatie rond Johnny de Mol. In die kwestie zou, zoals eerder in de media is gemeld, een juridisch adviseur van De Mols ex-partner Shima Kaes hebben geprobeerd om geld te eisen. John de Mol weigerde en stelde: “Ik laat mij niet chanteren.” Volgens Derksen had een betaling mogelijk verdere commotie kunnen voorkomen, al blijft dat speculatief en is nooit aangetoond dat zo’n betaling rust had gebracht.
Betalen voor stilte is riskant
Valentijn Driessen, journalist bij De Telegraaf, plaatste in dezelfde uitzending een duidelijke kanttekening bij het idee dat “afkopen” problemen oplost. “Je betaalt één keer en dan betaal je een jaar later weer,” waarschuwde hij. Daarmee wijst hij op het risico dat hush money geen einde maakt aan de druk of aan toekomstige claims, en mogelijk zelfs verdere afhankelijkheid creëert.
Los daarvan roept het betalen voor stilte morele en juridische vragen op. In sommige gevallen kan het worden gezien als een schikking om een conflict in der minne te regelen. In andere gevallen schuurt het dicht tegen chantage aan. In de publieke opinie is het bovendien vaak schadelijk: betalen kan worden uitgelegd als een stilzwijgende erkenning, terwijl weigeren aanleiding kan zijn voor escalatie of publiciteit. Het is een grijs gebied waarin principes, reputatie en risico’s met elkaar botsen.
De visie van Plasman
Peter Plasman, de advocaat van aangeefster Asmara Thielen, schetste in Pauw & De Wit een andere invalshoek. Volgens hem was er voorafgaand aan de aangifte een periode “waarin nog niet alles vastlag”. Hij noemde dat “eigenlijk het allertreurigste in deze zaak”: het had, in zijn ogen, niet hoeven escaleren tot de omvang die het nu heeft gekregen.
Op de vraag of het “helemaal geen zaak had hoeven worden”, antwoordde Plasman bevestigend: “Nee.” Daarbij benadrukte hij dat zijn cliënt niet uit was op geld. “Asmara zegt: ‘Ik hoef geen geld.’” Wat zij vooral verlangde, aldus Plasman, was erkenning voor wat haar volgens de aangifte is aangedaan. Waarom die erkenning nooit is gekomen, liet hij in het midden: “Dat is echt een vraag die alleen de heer Borsato kan beantwoorden.”
Plasman tekent daarmee een contrast met de lezing van Derksen. Waar Derksen spreekt over een mogelijke route via betaling, legt Plasman de nadruk op een menselijke, niet-financiële oplossing: erkenning. Het illustreert hoe uiteenlopend de perspectieven zijn op wat er in de aanloop naar de aangifte had kunnen gebeuren.
Reacties en bredere context
De wisselwerking tussen media, rechtspraak en publieke opinie is in dit soort spraakmakende zaken groot. Publieke uitspraken van tv-persoonlijkheden hebben impact, maar zijn niet hetzelfde als juridisch bewezen feiten. Ook in dit dossier is veel informatie vertrouwelijk of (nog) niet door de rechter gewogen. De kern van het strafproces draait uiteindelijk om bewijs, wederhoor en een zorgvuldige afweging door de rechtbank.
De discussie over afkopen versus erkennen raakt bovendien aan een bredere vraag: hoe ga je om met beschuldigingen die persoonlijk en vertrouwelijk zijn, maar tegelijk grote maatschappelijke aandacht trekken? Bij beschuldigingen van grensoverschrijdend gedrag staat voor alle betrokkenen veel op het spel: reputaties, carrières en het persoonlijk welzijn. Een schikking kan een privé-oplossing lijken, maar neemt zelden de maatschappelijke vragen weg. Een rechtszaak biedt duidelijkheid, maar kan voor slachtoffers en verdachten ook extra belastend zijn.
Wat er nu op het spel staat
Met de eis van vijf maanden cel door het Openbaar Ministerie en de inzet van de verdediging op vrijspraak ligt de lat hoog aan beide kanten. Een veroordeling zou verstrekkende gevolgen kunnen hebben voor Borsato’s toekomst, zowel juridisch als professioneel. Een vrijspraak zou de zanger juridisch ontlasten, maar betekent niet automatisch dat het publieke debat verstomt. Ook na een uitspraak blijven vragen hangen over verantwoordelijkheid, grenzen en hoe je in de privésfeer omgaat met beschuldigingen en erkenning.
Voor Asmara Thielen staat, afgaand op de woorden van haar advocaat, minder het financiële aspect centraal en meer de behoefte aan erkenning. Dat maakt de uitkomst van de zaak niet alleen juridisch, maar ook menselijk relevant. Hoe de rechtbank de verklaringen en het bewijs weegt, zal bepalen welke vorm van gerechtigheid uiteindelijk wordt bereikt.
Vooruitblik
De uitspraak in de zaak wordt naar verwachting binnenkort gedaan. Tot die tijd zullen speculaties en meningen de ronde blijven doen, aangewakkerd door uitspraken van betrokkenen en commentatoren. Pas na het vonnis is er een juridische eindconclusie waar alle partijen zich toe moeten verhouden. Of daarmee ook de rust terugkeert, is een tweede. Het maatschappelijk gesprek over grensoverschrijdend gedrag, erkenning en de rol van schikkingen zal onverminderd doorgaan.
Kort samengevat: Derksen spreekt over mogelijke chantage en de optie om “af te kopen”, Driessen waarschuwt dat hush money geen garantie biedt op rust, en Plasman benadrukt dat het vooral om erkenning ging en niet om geld. De rechtbank zal nu het laatste woord hebben. Wil je reageren op dit verhaal? Deel je mening op onze sociale kanalen.
Bron: socialnieuws.nl
