De realityserie rond familie Hansler wil meer zijn dan een inkijkje in familieruzies. Centraal staat hun grote plan: het openen van Beachclub Tammies in Alicante. De camera volgt het gezin tijdens vergunningstrajecten, locatiebezoeken en eindeloze afstemsessies. De belofte: een eerlijke blik achter de schermen van een onderneming in het buitenland, waar Brabantse nuchterheid botst met Spaanse relaxte ritmes. Maar terwijl de serie het verhaal van een ambitieuze start vertelt, stapelen elders de vragen zich op. Is het avontuur ooit echt van de grond gekomen? En hoeveel van wat kijkers zien, is spontane realiteit of vooraf bedachte verhaallijn?
Een Spaanse droom met Brabantse nuchterheid
Volgens de serie moet Beachclub Tammies een warme, informele plek worden: muziek, cocktails en een sfeer waar je makkelijk blijft hangen. De taakverdeling is helder. Mike zwaait de scepter over de praktische kant, van logistiek tot planning. Monique duikt juist op details, van stoelen en kleurpaletten tot de menukaart. Het is een klassieke ondernemersdynamiek: visie en uitvoering die elkaar aanvullen, maar ook kunnen schuren. De kijker ziet hoe plannen worden bijgesteld wanneer de realiteit van regelgeving, leveranciers en cultuurverschillen ingrijpt.
Dit soort trajecten zijn per definitie chaotisch. Aan de Costa Blanca geldt bovendien een andere cadans: afspraken lopen uit, oplossingen vragen tijd, en wat in Nederland in een week lukt, kan in Spanje weken duren. De serie laat die frictie zien, en koppelt dat aan de spanning van familieleden die zowel privé als zakelijk op elkaar zijn aangewezen.
Frictie voor de camera en erachter
Naast het ondernemersverhaal speelt ook de familieverhouding een rol. In de eerste opzet lijkt de relatie tussen Mike en Denise een belangrijk verhalend anker. Toch gonst het van de geruchten dat die relatie al voorbij was voordat de opnames startten. Verschillende bronnen beweren zelfs dat Denise is teruggevraagd om tóch in de serie te verschijnen. Het geeft de kritiek dat er veel is voorgekookt extra voeding, al blijft het bij onbevestigde berichten en speculatie.
Wat wel zichtbaar is: de worsteling om professioneel samen te werken terwijl emoties meespelen. Monique’s uitgesproken manier van sturen valt niet bij iedereen in de smaak. Op sociale media klinkt regelmatig dat kijkers blijven hangen vanwege het ongemak en de botsingen, eerder dan om sympathie. Realityseries floreren bij spanning, maar het risico is dat het verhaal achter de zaak — de club zelf — ondersneeuwt door het persoonlijke drama.
Kritiek op echtheid en opzet
De kern van de kritiek draait om authenticiteit. Tegenstanders menen dat cruciale lijnen in de serie vooraf zijn uitgestippeld, waardoor spontane ontwikkeling plaatsmaakt voor geregisseerde confrontatie. Dat is op zichzelf niet uniek in realitytelevisie: veel producties sturen op conflict en resolutie om het tempo erin te houden. Maar wanneer de kernbelofte — een droom waarmaken in Spanje — wordt betwijfeld, komt het fundament van het format onder druk te staan.
De spanning tussen tv-vertelling en werkelijkheid wordt nog groter door berichten over de status van de club. Want als het verhaal voor de camera’s beklijft, maar de deuren in het echt dicht blijven, verliest de serie al snel geloofwaardigheid.
Vragen rond Beachclub Tammies
Die twijfel kreeg in de zomer een stevige impuls toen het online-account Reality.FBI beelden deelde van de locatie in Alicante. Daarbij werd gesteld dat de zaak geen dag open is geweest. Tegelijkertijd staat de club op Google gemarkeerd als ‘permanent gesloten’. Of de deuren ooit officieel voor publiek open zijn gegaan, blijft daarmee onduidelijk. Feit is dat de online vermelding weinig hoopvol is en dat het avontuur in Alicante — in ieder geval in zijn huidige vorm — lijkt te stranden.
Dat is niet alleen pijnlijk voor de reputatie van de familie, maar ook voor omwonenden en volgers die de ontwikkeling met belangstelling volgden. Lokale leveranciers, personeel in spe en partners die op een opening rekenden, blijven achter met vragen. Voor kijkers schuurt het vooral als de belofte van een nieuw hoofdstuk in real time uiteenvalt terwijl de serie nog bezig is het verhaal op te bouwen.
Wat staat er op het spel
Voor de Hanslers draait het om meer dan tv-waardering. Een succesvolle club in Spanje zou de familie naam en continuïteit kunnen geven, los van televisiemakers of algoritmes. Als dat mislukt of nooit echt van de grond komt, is de schade tweeledig: het project levert niet op, en de geloofwaardigheid van hun merk krijgt een knauw. Dat geldt temeer als kijkers het gevoel krijgen dat de verhaallijn voor de bühne is gepresenteerd.
Voor het genre is dit een bekend spanningsveld. Reality draait om meeslepende verhalen, maar leunt steeds vaker op productiedruk en ‘story beats’ — voorspelbare momenten die voor ritme zorgen. Wanneer publiek door die constructie heen prikt, ontstaan reputatierisico’s: cynisme over oprechtheid, vermoeidheid bij kijkers en dalende betrokkenheid op sociale media. Merken en personen die met hun eigen naam in zo’n format staan, dragen die gevolgen direct.
Hoe nu verder
De centrale vraag is wat de familie doet als Alicante echt een doodlopende straat blijkt. Is er een doorstart mogelijk met een andere locatie of formule? Keert de familie terug naar Nederland om daar een variant van het plan te lanceren? Of verschuift de focus naar online aanwezigheid en evenementconcepten die minder vaste kosten en minder vergunningstrajecten vergen? Zonder heldere toelichting blijft het speculeren, en daarmee groeit de ruimte voor kritiek.
Minstens zo belangrijk is een open uitleg over wat kijkers precies hebben gezien. Als delen van het verhaal geënsceneerd zijn of als plannen anders zijn gelopen dan gehoopt, helpt het om dat transparant te maken. In tijden van directe feedback op Instagram en TikTok verwachten volgers een eerlijk kader, zeker wanneer emoties en familieverhoudingen als bindmiddel van het format dienen.
Conclusie en vooruitblik
De Hanslers zetten met Beachclub Tammies een herkenbare droom neer: een eigen plek bouwen in de zon, met familie en vrienden, en daarvan iets blijvends maken. De serie vangt de energie, de wrijving en de details van zo’n traject. Maar de laatste berichten ondermijnen die droom. Met beelden die suggereren dat de deuren nooit echt open gingen en een online vermelding als ‘permanent gesloten’ lijkt het avontuur in Alicante uit te doven voordat het goed en wel begon.
Wat resteert is de vraag welke les de familie hieruit trekt en of er nog een tweede kans komt — in Spanje, in Nederland of in een vorm die beter past bij hun ritme en draagkracht. Eén ding is zeker: wie inzet op een publieke ondernemersreis, doet er goed aan de werkelijkheid net zo serieus te nemen als de tv-vertelling. Ben jij teleurgesteld of juist begripvol over hoe dit gelopen is? Laat ons weten wat jij vindt via onze social media.
Bron: showmag.nl
