De uitvaart van René Karst vormde de afgelopen dagen een indringend tweeluik: eerst in alle rust met de naasten, daarna met een groot publiek dat nog één keer wilde stilstaan bij zijn muziek en betekenis. Manager Marcel Wentink liet aan persbureau ANP weten dat de uitvaart een mooi samenzijn was om René te eren. De zanger overleed vorige week vrijdag plotseling aan een hartaanval, 59 jaar oud. Het verlies kwam hard aan, maar zowel de besloten ceremonie als de publieke herdenking toonden hoe breed en diep de waardering voor hem reikte.
Afscheid in kleine kring
De uitvaart vond plaats in intieme kring met een klein gezelschap. Er werd gesproken door de directe familie, die in eigen woorden en zonder haast herinneringen deelde. De ceremonie stond niet strak in de pas; er was ruimte voor stilte, voor verhalen, en voor muziek die René koesterde. Garth Brooks, zijn grote favoriet, klonk in de zaal, afgewisseld met countrymuziek en liedjes uit de oude doos van Duo Karst. Het gaf het afscheid een persoonlijk en warm karakter, dicht bij wie René was op en naast het podium. Aan het einde nam het gezin de tijd om samen de kist weg te brengen, een ingetogen maar betekenisvol slotakkoord.
Publieke herdenking in hoogeveen
Woensdagmiddag namen ruim 1500 fans en andere belangstellenden in Hoogeveen afscheid. Dat maakte Pieter-Bas Rebers, directeur van Theater De Tamboer, bekend. In het theater ontstond een gedenkplek waar het publiek langs de kist kon lopen en een laatste groet kon brengen. Voor het podium groeide een zee van bloemen en kaartjes, een stil eerbetoon dat de zaal vulde met kleur en troost. Op de achtergrond waren de vrouw en kinderen van René aanwezig; het theater stelde het huis open voor de familie, zodat zij in alle rust de betrokkenheid van het publiek konden ervaren.
Waar de besloten uitvaart om nabijheid draaide, gaf deze publieke herdenking ruimte aan iedereen die zich verbonden voelde met zijn muziek. Fans, collega’s en inwoners van de regio kwamen samen in de stad waar René zo vaak optrad en waar zijn stem, vol warmte en humor, keer op keer weerklonk. Het was een bijeenkomst met emotie, maar ook met dankbaarheid, voor alle herinneringen die hij naliet.
Een avond met dubbele lading
De bijeenkomst in Theater De Tamboer kreeg een extra lading, omdat daar eigenlijk de start van Renés theatertour had moeten plaatsvinden. De teleurstelling en verbijstering waren voelbaar: een avond die bedoeld was als première, werd een afscheid. Toch was de teneur niet alleen somber. De gedachte om zijn leven te vieren, zoals zijn manager het formuleerde, gaf richting aan de herdenking. De muziek stond centraal, de verhalen kregen ruimte, en het publiek was stil waar dat passend was en luidruchtig in hun waardering waar dat kon.
Reacties van collega’s en vrienden
Onder de aanwezigen waren verschillende collega-artiesten die René door de jaren heen van dichtbij hadden meegemaakt. Frans Bauer woonde het afscheid bij, samen met zijn zoon Christiaan. Hij noemde het onvoorstelbaar dat zoiets kon gebeuren, juist op de avond waarop René zijn tour had moeten openen. Zijn aanwezigheid onderstreepte niet alleen het respect in het vak, maar ook de persoonlijke band en het medeleven met de familie.
Ook presentatrice en zangeres Monique Smit bracht een laatste groet. Op Instagram schreef ze dat het onbegrijpelijk voelde: het had de première van René moeten zijn, maar werd zijn afscheid. Dergelijke reacties, zowel in de zaal als online, tekenden hoe geliefd hij was. Muzikale vrienden haalden herinneringen op aan een man die altijd klaarstond, oprecht genoot van het podium en in kleine gebaren grote betekenis kon leggen. In de zaal klonken zachte gesprekken, hier en daar een schaterlach om een anekdote, en applaus dat even onverwacht als hartelijk was.
De man en de muziek
René Karst was bij uitstek een artiest die het publiek dicht bij zich wist te brengen. Zijn repertoire ademde saamhorigheid, plezier en herkenning. Dat hij tijdens zijn uitvaart en herdenking werd omringd door countryklassiekers en nummers uit zijn eigen verleden – waaronder werk uit zijn tijd met Duo Karst – voelde daarom vanzelfsprekend. De keuze voor Garth Brooks weerspiegelde bovendien zijn liefde voor verhalenvertellende muziek waarin echtheid en emotie leidend zijn. Het verklaart ook waarom zijn liedjes zich zo makkelijk een weg baanden naar kroegen, feesttenten en theaters: ze waren gemaakt om samen te beleven.
In Drenthe, waar hij een vaste waarde werd, groeide hij uit tot een vertrouwd gezicht. Dat Hoogeveen in deze dagen het toneel was van het publieke afscheid, was dan ook veelzeggend. Theater De Tamboer bood niet alleen een podium, maar fungeerde als huiskamer van een regio die een geliefde zanger verloor. Het eerbetoon met honderden bloemen en kaartjes maakte zichtbaar hoeveel levens hij raakte, van trouwe fans die hem jarenlang volgden tot nieuwe luisteraars die de warmte van zijn stem nog maar net hadden ontdekt.
Wat blijft na het afscheid
Na een week vol emoties blijft vooral dankbaarheid over: voor een oeuvre dat mensen samenbracht en voor een aanwezigheid die veel verder ging dan het podium. De woorden van manager Marcel Wentink – “We gaan zijn leven vieren” – lijken daarbij een leidraad te worden. In de komende tijd zal zijn muziek blijven klinken, thuis en op de radio, in playlists en tijdens momenten die vragen om een lied dat verbindt. Voor de familie en de naaste kring zal rouw tijd nodig hebben; voor het publiek is er troost in de nummers die ze al zo lang meezingen.
De combinatie van een intieme uitvaart en een groots publiek afscheid liet zien wie René was: een familieman die genoot van kleine gebaren, en een artiest die in staat was om een volle zaal aan het zingen te krijgen. Dat beeld zal blijven hangen, samen met de vele anekdotes die nu opnieuw worden verteld. Zijn naam staat nu in het rijtje van artiesten die niet alleen voor een repertoire worden herinnerd, maar ook voor de manier waarop ze mensen lieten voelen dat ze erbij hoorden.
Samenvatting en slot
Het afscheid van René Karst was een waardige ode in twee delen. In besloten kring werd hij omringd door familie, woorden en muziek die hem dierbaar waren. In Hoogeveen namen ruim 1500 fans en betrokkenen publiek afscheid, temidden van bloemen, kaartjes en warme herinneringen. Collega’s als Frans Bauer en Monique Smit spraken hun ongeloof en waardering uit, terwijl de gedachte om zijn leven te vieren de toon zette. Het is een passend slotakkoord voor een zanger die dichtbij zijn publiek stond en bij wie de muziek nooit alleen van hemzelf was, maar van iedereen die meezong.
Wil je een herinnering of boodschap delen? Laat het ons weten via onze sociale media en praat met ons mee.
Bron: shownieuws.nl
