Voor veel kleine winkeliers is winkeldiefstal geen klein risico, maar een dagelijkse zorg. Iedere gestolen lipstick, reep chocola of fles shampoo tikt direct door op de toch al krappe marges. Waar grotere ketens verliezen nog kunnen absorberen, betekent één incident bij een buurtwinkel soms het verschil tussen een bescheiden winst en verlies. Dat gevoel knaagt: het werk, de tijd en de investeringen die in een zaak zitten, kunnen in een oogwenk teniet worden gedaan door iemand die “even wat pakt”. Zeker als het vaker gebeurt en je niet weet wanneer de volgende keer is, gaat er iets af van de lol in het ondernemerschap.
De emotionele tol is minstens zo groot als de financiële. Frustratie, onmacht en een constant op je hoede zijn, horen er voor veel eigenaren inmiddels bij. Niet iedereen heeft het budget voor veel camera’s, beveiliging of extra personeel. Aangifte doen kost tijd en levert zelden directe compensatie op. Ondernemers die toch de schade moeten goedmaken, kiezen soms noodgedwongen voor prijsverhogingen of voorzichtiger inkoop. Dat raakt vervolgens weer de klant én de buurt.
Krappe marges, grote impact
Een buurtwinkel draait op vertrouwen, vaste klanten en een scherpe inkoop. Daar past veel verlies niet bij. Een vergeten beugel voor scheermesjes, een parfum in een jaszak of snacks die verdwijnen op drukke momenten: het lijkt klein, maar is het niet. Op nettowinstniveau kan één gestolen product de winst van meerdere verkochte producten in rook doen opgaan. Voor zelfstandigen zonder vangnet komt dat extra hard aan, zeker als het na sluitingstijd pas blijkt bij het tellen of terugkijken van beelden.
Daarbij komt dat preventie geld en aandacht vraagt. Spiegels, labels, kluizen, scholing: het is allemaal nuttig, maar niet voor elke winkel haalbaar. Veel eigenaren willen vooral gewoon open kunnen, klanten te woord staan en de schappen vullen. Winkeldiefstal dwingt ze ondertussen tot andere keuzes, met minder tijd voor service of vernieuwing als gevolg.
Waarom aangifte lastig blijft
Formeel is de route helder: diefstal is strafbaar en aangifte doen hoort erbij. In de praktijk weegt de tijdsinvestering vaak zwaar. Een eigenaar staat alleen in de winkel, kan niet zomaar weg en moet de boel draaiende houden. Zonder duidelijke dader of goede beelden is de kans op verhaal klein. Wie wel iets in handen heeft, wil tegelijk geen risico lopen op escalatie met klanten in de zaak. Het gevolg is dat incidenten soms niet worden gemeld, waardoor het probleem onder de radar blijft en recidive lonkt.
Daar komt bij dat niet elke ondernemer precies weet wat wel en niet mag. Je wilt daadkrachtig zijn, maar ook juridisch juist handelen. Die onzekerheid leidt geregeld tot aarzeling of het gevoel dat je er toch alleen voor staat. En precies daar wringt het: een winkeldief die “wegloopt” met spullen laat niet alleen een gat in de voorraad achter, maar ook een knauw in het vertrouwen van de ondernemer.
Winkeldief op heterdaad betrapt
In Steenbergen liep een ondernemer onlangs tegen zo’n grens aan. Hij zag een man voor de derde keer zijn winkel binnenstappen en herkende een patroon. De eerste twee keren kwam hij te laat achter de diefstal. Dit keer hield hij de klant nauwlettend in de gaten, sprak hem aan en confronteerde hem met het gedrag. De boodschap was helder: dit is onacceptabel, en herhaling wordt niet geduld. De ondernemer maakte duidelijk dat de man niet meer welkom is. Het incident laat zien hoe ver het geduld van kleine winkeliers kan worden opgerekt – en waar het ophoudt.
Zo’n moment op heterdaad is beladen. Je wilt de situatie rustig houden, de schade beperken en tegelijk een signaal afgeven dat de grens bereikt is. Veel ondernemers herkennen dat gevoel: je bent niet alleen verkoper, maar ook hoeder van je zaak en de veiligheid in de winkel. Het voorbeeld uit Steenbergen onderstreept hoe stevig je soms moet optreden om je bedrijf te beschermen, zonder de boel te laten escaleren.
Wat mag een winkelier wel en niet
Wie met diefstal te maken krijgt, wil weten wat mag. In hoofdlijnen geldt: spreek iemand aan zodra je het vermoeden hebt, vraag om het artikel terug te leggen of af te rekenen, en leg rustig uit dat diefstal niet wordt geaccepteerd. Vermijd onnodige risico’s en geweld. Een winkelverbod kun je uitreiken en schriftelijk vastleggen. Cameratoezicht mag binnen de privacyregels, met duidelijke signage en een helder doel: veiligheid en preventie.
Bij heterdaad is ingrijpen alleen verstandig als het veilig kan. Noteer kenmerken, bewaar beelden en gegevens en doe melding. Escalatie is bijna nooit in het belang van de winkel, het personeel of andere klanten. Samenwerken met buren en omringende ondernemers helpt: wissel signalementen en ervaringen uit, zodat veelplegers minder speelruimte hebben en de drempel om “even wat te pakken” hoger wordt.
Discussie en gevoel
Incidenten als in Steenbergen leiden vaak tot twee reflexen. De eerste: begrip voor de ondernemer die zijn grens trekt en zijn zaak wil beschermen. De tweede: zorg over veiligheid, vooral als er sprake is van herhaling of wanneer medewerkers zich onveilig voelen. In buurten waar veel zelfstandigen opereren, raakt dit al snel aan de leefbaarheid. Niemand wil een winkelstraat vol plexiglas, labels en gesloten vitrines, maar iedereen wil ook dat een winkelier gewoon zijn boterham kan verdienen. Het gesprek gaat dus niet alleen over die ene diefstal, maar over de vraag hoe we met elkaar het klimaat voor kleine ondernemers gezond houden.
Gevolgen voor klant en ondernemer
Winkeldiefstal schuift de kosten naar voren. Soms worden prijzen verhoogd of verdwijnt een populair artikel achter slot. Dat creëert frictie voor goedwillende klanten, die langer moeten wachten of minder vrij kunnen rondkijken. Voor ondernemers zelf betekent het nog meer afwegingen: investeren in beveiliging of in service, langer open of juist vaker dicht om met z’n tweeën te draaien. Uiteindelijk betaalt de hele keten mee: van leverancier tot consument, en van ondernemer tot buurt.
Wat helpt in de praktijk
Er is geen gouden oplossing, maar veel kleine maatregelen samen maken verschil. Denk aan zichtbaarheid, duidelijke afspraken en slimme winkelinrichting. Praktische stappen die veel ondernemers toepassen:
- Zorg voor begroeting en oogcontact aan de deur: zichtbaar personeel werkt preventief.
- Houd risicovakken overzichtelijk en plaats duurdere artikelen dichter bij de kassa.
- Gebruik duidelijke signage: “Wij controleren bij vermoeden van diefstal”.
- Werk met buur-apps of ondernemersgroepen om signalementen te delen.
- Leg incidenten vast (tijd, artikel, beschrijving) en meld ze waar mogelijk.
- Train jezelf en medewerkers in rustig aanspreken en de-escaleren.
- Evalueer periodiek: wat werkt wel, wat niet, en waar kan het veiliger?
Geen enkele winkel wil voelen als een fort. Toch helpt een consequente, zichtbare aanpak om zowel het veiligheidsgevoel als de drempel voor diefstal te verhogen. Wie duidelijke grenzen stelt en tegenspraak niet uit de weg gaat, beschermt niet alleen de kassa, maar ook de sfeer in de winkel.
Samenvatting
Het incident in Steenbergen is tekenend: kleine diefstallen zijn voor kleine winkels grote gebeurtenissen. Ze raken marges, moraal en het gevoel van veiligheid. Ondernemers balanceren dagelijks tussen gastvrij zijn en scherp blijven. Met heldere regels, samenwerking in de buurt en aandacht voor preventie valt winst te boeken, zonder de winkel onherbergzaam te maken. Herken je dit verhaal of heb je goede voorbeelden van wat werkt bij jou in de straat? Laat van je horen op onze sociale media – we verzamelen graag tips en ervaringen.
Bron: showmag.nl
