De plotse dood van voormalig Rode Duivel Glen De Boeck heeft het Belgische voetbal in diepe rouw gedompeld. Collega’s en oud-ploegmaats reageren aangeslagen en vol ongeloof. Vooral bij Anderlecht en in de nationale ploeg, waar De Boeck jarenlang een vaste waarde was, klinkt het verdriet luid. Hij werd 54 jaar, een leeftijd die in alle reacties als “veel te jong” weerklinkt.
Een schok voor het Belgische voetbal
Het nieuws van het overlijden van Glen De Boeck voelde voor velen als een mokerslag. Volgens intimi sukkelde hij de voorbije maanden wat met zijn gezondheid, maar zijn heengaan komt desondanks onverwacht. De Boeck gold als een onverzettelijke centrale verdediger en later als een veeleisende, gedreven trainer. Zijn loopbaan bracht hem naar de grootste podia in België, met passages bij KV Mechelen en RSC Anderlecht, én tot in de nationale ploeg. Nadien legde hij als coach een gevarieerd parcours af bij verschillende clubs in het Belgische profvoetbal.
Staelens over de speler
Lorenzo Staelens, die in totaal 130 wedstrijden samen met De Boeck op het veld stond bij Anderlecht en de Rode Duivels, kon zijn verslagenheid moeilijk verbergen. “Het kwam binnen als een bom. Ik had het totaal niet verwacht,” vertelt hij. In zijn herinnering blijft De Boeck vooral de betrouwbare schakel die zelden verzaakte. “Glen was een rots in de branding bij KV Mechelen en Anderlecht. Je kon altijd op hem rekenen als centrale verdediger. Hij was ook een leider in de groep. De perfecte man om aan boord te hebben.”
Die woorden vatten samen hoe De Boeck als speler werd gezien: een man-dekker van de oude stempel, altijd scherp in de duels, ijzersterk in de lucht en met een uitstekend positiespel. In kleedkamers werd zijn stem gehoord en gerespecteerd; op het veld sprak zijn coaching voortdurend boekdelen. Bij elke organisatie liep hij voorop om lijnen uit te zetten en ploegmaats te sturen. Het waren de eigenschappen die hem later als trainer zouden kenmerken: duidelijkheid, discipline en een heldere visie.
Staelens over de coach
Nadat hun paden als spelers uiteenliepen, kwam het duo opnieuw samen toen Staelens als assistent-coach werkte onder De Boeck, onder meer bij Moeskroen en Lokeren. Ook in die rol maakte De Boeck indruk. “Hij had zijn principes en een duidelijke visie, en daar week hij niet van af,” aldus Staelens. “Iedereen wist perfect waaraan hij zich moest houden.” Die onwrikbare lijn trok hij van de kleedkamer naar het veld: duidelijke afspraken, gelijke behandeling voor iedereen en een hoge lat, elke dag opnieuw.
Toch klonk Staelens’ getuigenis ook warm en persoonlijk. “We zullen hem missen. Als mens, persoon en trainer was Glen iemand om van te houden. Ik zal de goede herinneringen koesteren.” Het illustreert de dubbele erfenis die De Boeck nalaat: streng in de leer, maar in de omgang loyaal, oprecht en betrokken.
Anthuenis reageert
Ook bij Aimé Anthuenis, voormalig bondscoach en coach van Anderlecht, heerste verbijstering. “Vierenvijftig jaar is veel te jong om te sterven. In de eerste plaats wens ik zijn familie veel sterkte,” klonk het. Anthuenis kende De Boeck als speler van dichtbij. “Toen ik bij Anderlecht coach werd, was Glen al een gevestigde waarde. Als bondscoach heb ik hem ook bij de nationale selectie gehaald.” Het was een erkenning voor De Boecks niveau en mentaliteit, die hem tot ver buiten de clubkleuren draagvlak opleverden.
Tegelijk nam Anthuenis geen blad voor de mond over hun professionele relatie. “We waren niet de beste vrienden. Er was onderling respect, maar we hebben aanvaringen gehad. Mijn visie als trainer kwam niet overeen met zijn visie als speler.” Het is een eerlijk inkijkje in de dynamiek tussen twee sterke persoonlijkheden, die elkaar desondanks wisten te waarderen. “Op zo’n manier weggerukt worden uit het leven is bijzonder hard,” besloot Anthuenis.
Deschacht over speler en coach
Olivier Deschacht, jarenlang een icoon bij Anderlecht, deelde eveneens zijn herinneringen. Voor hem was De Boeck de belichaming van de ‘oude stempel’: “Een keiharde verdediger, een echte mandekker, kopbalsterk en enorm goed in zijn positiespel. Je zag dat er een trainer in hem zat, want hij coachte non-stop.” Het is een beschrijving die naadloos aansluit bij het beeld dat ploegmaats van De Boeck ophingen: een vakman met oog voor detail, vaak twee stappen vooruitdenkend.
Over De Boeck als trainer was Deschacht even duidelijk: “Niet gemakkelijk. Hij was keihard als trainer. Iedereen was gelijk, ook al kenden we elkaar. Hij was heel streng en dat botste soms.” Toch overheerst bij Deschacht, zoals bij zovelen, de dankbaarheid voor de gedeelde tijd. “We hebben ook veel leuke zaken meegemaakt. Vooral momenten om te koesteren bij Anderlecht.” Het toont hoe De Boecks intensiteit, die soms tot wrijving leidde, ook de voedingsbodem was voor wederzijds respect en blijvende waardering.
Een nalatenschap die blijft
De rouw om De Boeck gaat dieper dan alleen cijfers en palmares. Hij stond symbool voor een generatie verdedigers die het duel niet schuwde, die leiderschap toonde zonder grote woorden en die op en naast het veld normen en waarden bewaakte. Na zijn spelerscarrière bleef hij die standaarden als coach hooghouden. Bij clubs waar hij aan het roer stond, wist iedereen waar de lat lag. Die duidelijkheid maakte hem tot een trainer die je misschien niet altijd graag hoorde, maar wel graag in je team had. Zijn oud-collega’s omschrijven hem als iemand die je beter maakte, simpelweg omdat hij dat van iedereen eiste – en van zichzelf het meest.
Voor supporters en clubmensen is het verlies ook emotioneel. De Boeck belichaamde toewijding en verbondenheid met het Belgische voetbal. In een wereld die snel draait en waarin gezichten komen en gaan, zette hij een stempel die blijft. De verhalen van Staelens, Anthuenis en Deschacht laten zien hoe breed zijn invloed reikte: van de kleedkamer tot de selectie, van jonge talenten tot gevestigde namen, van spelersgroep tot technische staf.
Wat volgt voor familie en voetbalwereld
De komende dagen en weken zullen ongetwijfeld in het teken staan van afscheid nemen en herdenken. Clubs en ploegmaats zullen hun eer betuigen, supporters zullen herinneringen delen en de familie zal zich gesterkt weten door de vele blijken van medeleven. De sport verliest een man die het vak met passie diende; de mensen om hem heen verliezen een loyale vriend en mentor.
Samenvatting: Het overlijden van Glen De Boeck laat een leegte achter bij iedereen die met hem werkte of hem bewonderde. Als speler was hij een baken van betrouwbaarheid, als coach een man van principes en duidelijkheid. Zijn nalatenschap leeft voort in de waarden die hij uitdroeg en in de herinneringen van wie hem kenden. Deel je herinnering of boodschap van steun via onze sociale media – we horen graag jouw verhaal.
Bron: sporza.be
