Who’s at risk?
Nou, sommige aandoeningen kunnen het risico op een frozen shoulder vergroten. Dus als je een diabetes-danser, Parkinson-piraat, trage of overactieve schildklieratleet, of een hart- en vaatziekte-avonturier bent, pas dan maar op voor die schouder-ellende. Maar zelfs als je niet in die categorieën valt, is er een kleine kans dat je toch de klos bent. Die ijskonijnen wachten hun moment af om toe te slaan. Ze ontwikkelen zich in fasen, dus als je enige symptomen herkent, ga dan snel naar de dokter voordat je schouder vastvriest als een bevroren borrelhapje.
Fases van bevroren ellende
Eerst komt de fase van de vreselijke nachten. Je schouder en bovenarm schreeuwen het uit van de pijn, vooral ‘s nachts. Het is alsof ze met een megafoon in je oor schreeuwen: “Hallo, frozen shoulder hier!” Normale pijnstillers zijn geen partij voor deze helse pijn. We hebben het hier over seriemoordenaars onder de pijnstillers – alleen morfine helpt soms een beetje. En alsof dat niet genoeg is, begint die schouder ook te verstijven. Een soort ijskoude limbo-dans, zeg maar. Die fase duurt zo’n drie tot negen maanden – een eeuwigheid als je het ons vraagt.
Dan komt de tweede fase. De pijn wordt een beetje minder, maar de schouder zit nog steeds muurvast. Je kunt je arm niet fatsoenlijk bewegen en als je dat wel probeert, voelt het als een messteek. Pogingen van anderen om je arm te bewegen zijn ook geen goed idee, want het voelt als marteling. Weet je, als de chirurg zijn patiënten vraagt om hun arm naar buiten te draaien terwijl ze hem ontspannen langs hun lichaam laten hangen, en dat lukt niet, dan kun je er donder op zeggen dat het een frozen shoulder is. Geen MRI-scan nodig, hoor. Die fase duurt vier tot twaalf maanden – dat is weer een eeuwigheid!
Maar dan komt eindelijk fase drie, de ontdooiende fase. De pijn wordt minder en je schouder kan bijna weer normaal bewegen. Haal de slingers maar uit de kast, het feestje begint! Maar pas op, geduld is een schone zaak, want het kan nog vijf maanden tot twee jaar duren voordat je schouder helemaal zichzelf weer is.
Ontdoe je van die bevroren pestkop!
Nu je weet wat je te wachten staat, is het tijd om de aanval in te zetten op die bevroren pestkop. In de eerste fase kun je ontstekingsremmers gebruiken om die ijzige ontsteking te temmen. Het helpt tijdelijk, maar zodra de ontsteking is verdwenen, zijn die remmers net zo nutteloos als een ijskubus in de Noordpool. En vergeet niet om je schouderkapsel soepel te houden – dat is van cruciaal belang! Een fysiotherapeut kan je hierbij helpen met speciale rek- en strekoefeningen. Oefenen, oefenen, oefenen! En na een halfjaar zou je verbetering moeten zien.
Heb jij weleens last gehad van een frozen shoulder? En wat is jouw ultieme tip? Deel deze met ons in de reacties op onze Facebookpagina!
