In het officiële verkeersreglement staat het allemaal duidelijk omschreven. Als er een obstakel op jouw weghelft staat, moet jij het tegemoetkomend verkeer voor laten gaan. Geen grijs gebied, geen ingewikkelde uitzonderingen, behalve wanneer verkeersborden anders aangeven.
Een simpele regel die elke weggebruiker in Nederland hoort te kennen. En in Duitsland is het niet veel anders. Daar noemen ze het de Straßenverkehrs-Ordnung. De inhoud is bijna identiek. Obstakel aan jouw kant? Jij wacht. Obstakel aan de andere kant? Jij mag door. Alleen de borden maken soms het verschil.
Het blauwe bord met een witte pijl betekent dat jij voorrang hebt. Het rode bord met een witte pijl naar voren en een zwarte pijl naar je toe betekent dat jij moet wachten. Simpel, overzichtelijk, en in de meeste gevallen voor iedereen begrijpelijk.
Behalve misschien voor een bepaalde BMW-rijder in de omgeving van het Duitse Ubstadt-Weiher. Daar reed een Nederlandse vrachtwagenchauffeur onlangs zijn kilometers. Een man die de regels kende en ze keurig opvolgde.
De situatie was textbook: een obstakel aan de kant van het tegemoetkomende verkeer. Volgens de regels mocht de vrachtwagenchauffeur doorrijden. Alles wees erop dat hij hier volledig in zijn recht stond.
Maar zoals elke chauffeur weet, zijn er niet alleen geschreven regels in het verkeer. Er bestaan ook ongeschreven regels, zoals: pas op als de bestuurder van de andere kant in een BMW zit en niet van plan lijkt te stoppen.
De vrachtwagen reed gestaag door, de weg voor hem vrij. In de verte kwam de BMW dichterbij. Geen teken van vertragen, geen sein dat hij zou uitwijken. Het was duidelijk: deze automobilist had óf de regels niet door, óf vond zichzelf belangrijker dan welke verkeersordening dan ook.
In zo’n moment neemt de adrenaline het over. De vrachtwagenchauffeur moest in een fractie van een seconde beslissen. Remmen, hard ook. De luchtremmen sisten, de wielen gierden, en de cabine schudde. Tegelijkertijd gooide hij het stuur om om de dreigende botsing te vermijden.
Het gevaar was voorbij in een paar seconden, maar het voelde als een eeuwigheid. De BMW scheerde langs, zonder te stoppen, zonder blijk van dank of excuses. Gewoon door.
De vrachtwagenchauffeur zat ondertussen met een bonzend hart achter het stuur. Het soort moment waarop je even diep ademhaalt, je handen losmaakt van het stuur en beseft dat je spieren helemaal aangespannen zaten.
En ja, misschien dat er in de cabine even gezocht werd naar een schone onderbroek. Want sommige situaties zorgen voor meer spanning dan een rit van twaalf uur ooit kan doen.
Na een paar minuten kalmeerde alles weer. De vrachtwagen kwam weer op snelheid, de weg lag rustig voor hem. Maar in zijn hoofd bleef het moment rondspoken. Hoe een paar meter en een paar seconden het verschil kunnen maken tussen een spannend verhaal en een serieus ongeluk.
Het incident liet ook zien hoe belangrijk het is om alert te blijven, zelfs wanneer je in je recht staat. Regels zijn er om gevolgd te worden, maar in het verkeer draait het vaak om inschatting, anticiperen en soms ook gewoon zorgen dat je zelf heelhuids thuiskomt.
Voor de BMW-bestuurder leek het incident niets voor te stellen. Geen blijk van herkenning, geen kort knikje. Gewoon een stoïcijnse blik recht vooruit, alsof er niks gebeurd was.
Bekijk de video hier:
De vrachtwagenchauffeur daarentegen had weer een verhaal te vertellen voor op de parkeerplaats, tijdens de pauze met collega’s. Een verhaal over hoe je soms alles goed kunt doen en toch bijna de klos bent.
Misschien dat de BMW-rijder de volgende keer het bord wél ziet. Misschien ook niet. Maar één ding is zeker: deze vrachtwagenchauffeur zal voortaan nog iets scherper kijken als er in de verte een BMW opduikt.
Bron
