Jong getrouwd
25 waren we toen we elkaar het ja-woord geven. Toen ik Rick (35) leerde kennen wist ik het gelijk: Dit is de liefde van mijn leven. Gelukkig bleek dit wederzijds.
Gelukkig stel
Als ik nu terugkijk op de trouwfoto’s zie ik een stralend, gelukkig koppel. Jong en zo groen als gras, maar boven alles verliefd en honderd procent zeker van elkaar. Natuurlijk hebben wij ook onze pieken en dalen gehad. Wat wil je na 15 jaar samenzijn en 10 jaar huwelijk. Het is echt niet zo dat we het deze periode altijd makkelijk hebben gehad. We kregen twee kinderen, die inmiddels 9 en 5 jaar oud zijn. Dit eist, hoe gelukkig we ook met ze zijn, ook zijn tol. De zwangerschappen vooral op mijn lichaam en de druk van het ouderschap op onze relatie. De welbekende tropenjaren.
Aangekomen
Ik wil dan ook niet zeggen dat ik niet ben aangekomen. 10 kilo in totaal. Dit is iets waar ik me bewust van ben, maar ik ben tot op heden nog niet gemotiveerd geweest om er wat aan te doen. Het zit (nog) niet in de weg. Daarnaast heeft Rick ook wel last de nodige extra kilo’s. In mijn opinie hoort dit er ook een klein beetje bij. Bij het ouder worden. Er is daarnaast ook geen enkel moment geweest dat ik naar hem keek en dacht van: Je bent echt veel te zwaar geworden. Ik schrok me dan ook dood toen hij me, nadat hij me ruim drie weken niet tot nauwelijks heeft aangeraakt, vertelde wat hem dwars zat.
Niet aantrekkelijk meer
Na wat aandringen en pogingen tot praten kwam het hoge woord eruit: Rick vind me niet aantrekkelijk meer. De extra kilo’s, het feit dat mijn lichaam op zich al is veranderd na de zwangerschappen… Het heeft ervoor gezorgd dat hij zich niet meer seksueel aangetrokken door me voelt. Hij benadrukte dat hij nog wel van me houdt, maar dat hij voor zijn ‘genot’ de laatste periode liever filmpjes op het internet kijkt dan dat hij mij tussen de lakens duikt.
Deuk in het zelfvertrouwen
Enerzijds waardeer ik zijn eerlijkheid, maar zijn mededeling heeft er wel voor gezorgd dat ik zelf in een dip ben geraakt. Nu hij dit heeft uitgesproken voel ik me niet zelfverzekerd meer, maar lelijk, dik en beschadigd. Het feit dat hij zelfs op bepaalde websites gaat en zich wel aangetrokken voelt door de dames die hij daar ziet maakt me vooral extreem verdrietig.
Accepteren
Ik kan op het moment niets anders doen dan het accepteren. Als ik wil dat mijn man ooit weer met dezelfde ogen naar me kijkt zal ik toch echt moeten afvallen en er beter uit moeten zien. Toch twijfel ik of het nog wel de moeite waard is. Als het op deze manier gaat.
Wat denk jij dat Cathelijn moet doen? Deel het met ons in de reacties!
