Ik ben Fred, en onlangs zat ik in een situatie die me aan het denken zette over respect en grenzen. Het gebeurde tijdens een etentje met een groep vrienden, waaronder een vriendin die vegetariër is. We kennen elkaar al jaren, maar het onderwerp eten is nooit een probleem geweest. Tot die avond.
We gingen uit eten in een gezellig restaurant. Toen ik de menukaart doorbladerde, viel mijn oog op een heerlijke hamburger. Het was precies waar ik zin in had. Dus zonder er veel bij na te denken, bestelde ik die. Ik had nauwelijks twee happen genomen toen ik merkte dat mijn vegetarische vriendin wat ongemakkelijk leek. Ze keek af en toe naar mijn bord en draaide haar gezicht een beetje weg.
Toen vroeg ze plots: “Vind je het niet raar om dit naast mij te eten?” Ik was even stil, niet goed wetend wat ze bedoelde. “Wat bedoel je precies?” vroeg ik. Ze vertelde dat de geur van vlees haar tegenstond en dat ze het lastig vond om er zo dichtbij te zitten. Ik voelde me meteen schuldig. Misschien had ik daar eerder aan moeten denken. Maar eerlijk gezegd, het was niet eens bij me opgekomen dat dit een probleem zou zijn.
Ik legde uit dat ik gewoon bestelde waar ik trek in had en dat ik geen moment had stilgestaan bij haar voorkeuren. Ze zei dat ze het begreep, maar dat ze hoopte dat ik er de volgende keer rekening mee zou houden. Dat bracht me in verwarring. Was ik fout bezig? Moet ik bij dit soort dingen rekening houden met andermans dieetkeuzes, zelfs als het niet expliciet van tevoren wordt gezegd?
De rest van de avond voelde ik me een beetje ongemakkelijk. Ik probeerde snel mijn hamburger op te eten, maar het voelde alsof er een spanning in de lucht hing. De andere vrienden probeerden de sfeer luchtig te houden, maar ik kon het niet echt loslaten. Was ik respectloos geweest door een vleesgerecht te bestellen in haar bijzijn? Of was het onredelijk van haar om dat van mij te verwachten?
Thuis bleef het me dwarszitten. Ik besprak het met mijn partner, die vond dat ik niets verkeerds had gedaan. “Je kunt niet van iedereen verwachten dat ze altijd rekening houden met ieders persoonlijke voorkeuren,” zei ze. Maar ergens voelde ik toch dat ik misschien meer begrip had moeten tonen.
Sindsdien vraag ik me af: hoe ver moet je gaan om rekening te houden met de gevoelens van anderen, vooral als het om zoiets persoonlijks als eten gaat? Is het mijn verantwoordelijkheid om mijn keuzes aan te passen, of ligt die verantwoordelijkheid bij degene die zich stoort?
Ik wil helemaal geen ruzie met vrienden of ongemakkelijke situaties creëren. Dus de volgende keer dat ik met haar ga eten, zal ik waarschijnlijk iets anders kiezen, gewoon om gedoe te voorkomen. Maar diep van binnen blijft de vraag knagen: was ik echt een eikel omdat ik een hamburger at naast een vegetariër?
