Veel mensen vragen hoe het met hem gaat. Het is een vraag die hij vaak hoort, op straat, via berichtjes of in gesprekken. Daarom besloot hij zelf maar eens een uitgebreide update te geven. Zijn antwoord verrast soms zelfs hemzelf. Hij zegt dat het eigenlijk heel goed gaat. Het voelt bijna vreemd om dat hardop uit te spreken, want de afgelopen tijd stond volledig in het teken van spanning, onzekerheid en medische afspraken. Toch is het de waarheid, en dat is iets waar hij dankbaar voor is.
Hij merkt dat hij soms nog even schrikt als hij het woord “goed” gebruikt. Alsof hij zichzelf hoort en denkt: klopt dit wel? Maar het klopt. Dat gevoel is gelukkig ook bevestigd door de eerste CT-scan die in juli werd gemaakt. Een scan waar hij wekenlang tegenop had gezien. De spanning ervoor was groot, want wat zou er te zien zijn? Hoe zou de arts het nieuws brengen?
Toen de uitslag eenmaal kwam, voelde hij een enorme opluchting. Hij had zich fysiek al wat beter gevoeld sinds de start van de medicatie, maar het zwart-op-wit bewijs gaf hem het vertrouwen dat hij zo nodig had. Het was alsof er een last van zijn schouders viel. Vanaf dat moment durfden hij en zijn partner weer wat meer te ontspannen. Ze hoefden niet meer elk moment van de dag in die constante spanning te leven.
Langzaam maar zeker hebben ze hun draai weer teruggevonden. Dat wil niet zeggen dat ze vergeten wat er speelt, want de realiteit blijft aanwezig. Maar het ‘project’, zoals hij het zelf noemt, staat steeds vaker even aan de zijlijn. Het neemt niet meer elk gesprek en elke gedachte over. Er is weer ruimte om te genieten van kleine dingen. Van momenten samen, van plannen maken, van kijken naar wat er wél mogelijk is.
Hij merkt dat zijn blik op het leven is veranderd. Dingen die eerder vanzelfsprekend leken, voelen nu bijzonder. Een rustige ochtend, een goed gesprek, een wandeling in de zon – het krijgt allemaal meer waarde. Hij kiest er bewust voor om zich te richten op wat mooi is, in plaats van te blijven hangen in angst of zorgen.
Een onverwachte nieuwe bezigheid is lezen. Hij lacht er zelf om als hij het vertelt: in tien weken tijd heeft hij meer boeken gelezen dan in de 32 jaar daarvoor. Wat begon uit pure wanhoop – iets zoeken om de gedachten af te leiden – groeide uit tot een oprechte interesse. Boeken helpen hem niet alleen te ontspannen, maar ook om zichzelf beter te leren kennen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Hij deelt ook een paar titels die hem echt geraakt hebben. Radicale Remissie van Kelly A. Turner, bijvoorbeeld, een boek vol verhalen van mensen die onverwacht herstelden van ernstige ziektes. En De Fontein, vind je plek van Els van Steijn, dat hem nieuwe inzichten gaf over familiebanden en patronen. Het zijn boeken die niet alleen informeren, maar ook troost en perspectief bieden.
Lezen is voor hem nu meer dan een hobby. Het is een manier om zijn gedachten te ordenen, om nieuwe ideeën op te doen en soms zelfs om even helemaal in een andere wereld te verdwijnen. Hij noemt het een stille kracht die hem door moeilijke momenten heen helpt.
Aan het einde van zijn bericht heeft hij nog een verzoek voor iedereen die hem tegenkomt. Wens hem geen sterkte meer, zegt hij. Sterkte voelt alsof je nog midden in de strijd zit. Wens hem in plaats daarvan succes. Succes past bij de koers die hij nu wil varen. Niet achterom kijken naar wat er allemaal is gebeurd, maar vooruit, de toekomst in. Met vertrouwen, met plannen, en met ruimte voor alles wat er nog kan komen.
Het is een boodschap die even simpel als krachtig is. Soms heb je geen sterkte meer nodig, maar succes – omdat je klaar bent om weer écht te leven.
