De strijd om het immigratiedossier laaide dit weekend opnieuw op na een fel bericht van Geert Wilders op X. Aanleiding was een optreden van CDA-leider Henri Bontenbal bij WNL Vandaag, waarin hij zei dat Nederland “veel harder moet zijn op het actief uitzetten van mensen” zonder verblijfsrecht. Wilders reageerde direct en hard. Volgens de PVV-voorman is Bontenbal niet te vertrouwen op dit thema en wijst het stemgedrag van het CDA in de Kamer op het tegenovergestelde van wat hij in interviews zegt.
Wilders reageert fel op wnl-optreden
In zijn bericht op X stelde Wilders: “Vertrouw die man niet met zijn campagneleugens. Het CDA stemde tegen alle asielwetten. Hij is voor de spreidingswet, tegen een asielstop. Gladder dan Bontenbal worden politici niet gemaakt.” Met die woorden zet de PVV-leider de toon: harde kritiek op de geloofwaardigheid van het CDA, en op Bontenbals recente poging zich te profileren als iemand die “orde en redelijkheid” wil terugbrengen in het migratie- en veiligheidsbeleid.
Bontenbals uitspraak bij WNL – dat Nederland strenger moet optreden bij het uitzetten van mensen die niet mogen blijven – past in een bredere positionering van het CDA. De partij presenteert zich de laatste maanden als een beweging die “fatsoenlijk rechts” wil zijn, met nadruk op handhaving, duidelijke grenzen en beheersbare opvang. Juist daar wringt het, zeggen critici: ze verwijzen naar het stemgedrag van de partij in de Kamer en zien een kloof tussen woorden en daden.
Wat staat er op het spel
Het debat draait om twee terugkerende kwesties: het beperken van instroom en het spreiden van opvang. De druk op de asielketen is al langere tijd hoog. Gemeenten hebben moeite om opvangplekken te realiseren en noodmaatregelen volgen elkaar op. In dat krachtenveld kwam de spreidingswet tot stand, geïntroduceerd onder kabinet-Rutte IV door toenmalig staatssecretaris Eric van der Burg (D66). Het doel: opvang eerlijker over gemeenten verdelen en ad-hocoplossingen zoals crisisnoodopvang verminderen.
Tegenover die aanpak staat de roep – onder meer vanuit de PVV – om een tijdelijke asielstop en om strenger te zijn op gezinshereniging. Voorstanders van zo’n koers stellen dat zonder stevige instroombeperking elke spreidingswet slechts symptoombestrijding is. Voorstanders van spreiding betogen dat fatsoenlijke en voorspelbare opvang nodig is, ongeacht de instroom, terwijl gelijktijdig op Europees en nationaal niveau aan instroombeperking en terugkeer wordt gewerkt.
Het verwijt richting het cda
Wilders en andere critici verwijzen naar concrete stemmingen om hun punt te maken. Volgens hen steunde het CDA de spreidingswet, terwijl het tegen voorstellen was die de instroom zouden beperken. Ze noemen onder meer het verzet tegen een tijdelijke asielstop en tegen het aanscherpen van gezinsherenigingsregels. In die lezing “praat” het CDA strenger dan het “stemt”.
In de uitvergrote campagne-terminologie krijgt dat verwijt een extra lading. Zo wordt het CDA door tegenstanders getypeerd als een “kartelpartij” die tijdens verkiezingen rechtse taal bezigt, maar na de stembusgang compromissen sluit in een meer linkse richting. In de online sfeer wordt die framing versterkt met slogans en acties, zoals een recent rondgaande petitie “tegen Timmermans in het Torentje”, waarin waarschuwingen klinken voor een centrumlinkse coalitie die – zo luidt de kritiek – de asielinstroom onvoldoende zou indammen.
Wat zegt het cda zelf
Bontenbal presenteert zijn lijn als realistisch en humaan, maar ook stevig op handhaving. In zijn WNL-optreden benadrukte hij het belang van actiever uitzetten van afgewezen asielzoekers. Die inzet raakt een bekend knelpunt: het terugkeerbeleid. Terugkeer vergt samenwerking met landen van herkomst, voldoende capaciteit bij diensten als DT&V en opvangpartners, en juridische zorgvuldigheid. In de praktijk stokt dat proces geregeld, met als gevolg dat afgewezen personen langer in Nederland blijven dan de bedoeling is.
Waar het CDA in de coalitieperiode voor de spreidingswet stemde, verdedigt de partij dat als een poging orde te scheppen in een systeem onder druk: als opvang eerlijker wordt verdeeld en gemeenten vooraf weten waar zij aan toe zijn, vermindert de noodzaak van crisismaatregelen. Tegelijk benadrukt het CDA in eigen communicatie dat instroombeperking en Europese afspraken noodzakelijk zijn om het systeem houdbaar te houden. Die dubbele insteek – spreiden wat moet, beperken wat kan – leidt echter in de politieke arena snel tot het verwijt van “spagaatpolitiek”, zeker wanneer tegenstanders daar kernachtige soundbites tegenover zetten.
Politieke dynamiek richting verkiezingen
Het conflict tussen PVV en CDA tekent de bredere strijd op de rechterflank. Partijen concurreren om kiezers die harder optreden willen tegen misbruik van het asielsysteem en die kritisch kijken naar de maakbaarheid van opvang en integratie. In die context loont felle retoriek op sociale media: het vergroot bereik, scherpt de tegenstellingen en dwingt politieke tegenstanders in een verdedigende rol.
Daar komt bij dat coalitievorming na verkiezingen onvermijdelijk compromissen vergt. Partijen die zich nu scherp profileren, krijgen later te maken met de realiteit van meerderheden en bestuurbaarheid. In de online discussie rond “Timmermans in het Torentje” speelt dat adagium eveneens mee: voorstanders en tegenstanders speculeren over mogelijke combinaties waarin middenpartijen als het CDA een sleutelrol kunnen spelen, wat de politieke inzet van dit soort profilering vergroot.
Feiten, frames en het stemgedrag
De kern van de controverse draait om de vraag of er een structureel gat zit tussen taal en daden. Wilders wijst op stemmingen over de spreidingswet, de asielstop en gezinshereniging als bewijs dat het CDA in de Kamer anders handelt dan het in talkshows suggereert. Het CDA wijst op zijn rol in bestuur en coalities, waar het vaak op zoek is naar uitvoerbare oplossingen. Feit is dat de spreidingswet wél met steun van het CDA tot stand kwam. Evenzeer is feit dat voorstellen tot een (tijdelijke) asielstop in de Kamer geen meerderheid vonden, mede door tegenstemmen van partijen in het midden.
Hoe deze feiten worden gewogen, verschilt naar politieke voorkeur. Wie vooral inzet op instroombeperking, ziet de CDA-koers als te voorzichtig. Wie vooral bestuurlijke rust en voorspelbaarheid in de opvang wil, vindt spreiding een stap vooruit, mits die gepaard gaat met serieuze terugkeer en grensbewaking. In campagnetijd wordt dat verschil snel in zwart-wit gezet.
Vooruitblik
De komende maanden wordt duidelijk of de toon van het debat ook leidt tot nieuwe voorstellen. Denk aan verdere aanscherpingen rond terugkeer en aan implementatie van Europese afspraken, zoals onderdelen van het migratie- en asielpact. Ook praktisch zal zichtbaar moeten worden of de spreidingswet leidt tot minder crisisopvang en een gelijkmatiger verdeling van lasten over gemeenten.
Intussen blijft het politieke spel fel. Wilders zal Bontenbal en het CDA blijven aanspreken op stemmingen uit het recente verleden. Het CDA zal proberen te laten zien dat streng en zorgvuldig elkaar niet hoeven uit te sluiten en dat handhaving en humane opvang samen kunnen gaan. Voor kiezers is het zaak na te gaan welke koers zij het meest geloofwaardig vinden: op basis van woorden, maar vooral op basis van meetbare daden in de Kamer en in het bestuur.
Samengevat: de uitspraak van Bontenbal over strenger uitzetten laaide een bekende strijd opnieuw op. Wilders ziet daarin een kloof tussen belofte en beleid; het CDA beroept zich op bestuurlijke haalbaarheid. De komende periode zal uitwijzen welke lijn beklijft. Wat vind jij van deze discussie en het stemgedrag van partijen? Laat het ons weten op onze sociale media.
Bron: dagelijksestandaard.nl
