Na weken van stilte is de campagne van PVV-leider Geert Wilders opnieuw op gang gekomen. De man die jarenlang de politieke agenda wist te domineren, probeert opnieuw aansluiting te vinden bij het brede publiek – maar ditmaal onder heel andere omstandigheden. Zijn ambitie om premier te worden is onverminderd groot, al lijkt zijn route naar de macht steeds smaller te worden.
Wilders presenteerde zijn herstart met een campagnevideo waarin hij zich direct richt tot de Nederlanders. De toon is zelfverzekerd en vastberaden, maar achter de schermen klinkt vooral de vraag: wat wil Wilders nu écht bereiken na zijn vertrek uit het kabinet?
De PVV en het gemiste compromis
De afgelopen maanden stonden voor de PVV in het teken van kansen én gemiste mogelijkheden. Voor het eerst in zijn politieke loopbaan leek Wilders bereid compromissen te sluiten. Zijn partij stond aan de onderhandelingstafel met VVD, NSC en BBB om te werken aan een rechts kabinet met stevige asielmaatregelen. Dat leek een historische stap voor een partij die altijd scherp oppositie had gevoerd.
Waar zijn programma nog steeds gevuld is met omstreden voorstellen – zoals het sluiten van moskeeën, het verbieden van de koran en het afschaffen van islamitische scholen – presenteerde Wilders zich opvallend gematigder in de media. Hij sprak rustiger, berekender en gaf blijk van bereidheid tot samenwerking. Die houding zorgde voor verbazing, zelfs onder politieke tegenstanders die hem jarenlang hadden afgeschreven als onwrikbaar.
Een andere toon, maar dezelfde koers
Het beeld van Wilders als compromiszoekende politicus bleek echter van korte duur. Nadat de PVV zich terugtrok uit het kabinet, kantelde de toon opnieuw. Zijn boodschap is weer harder en directer, met een focus op nationale identiteit, immigratie en veiligheid. Toch probeert hij die scherpe rand te combineren met een meer staatsmanachtige uitstraling – een balans die moeilijk vol te houden blijkt.
In tegenstelling tot 2017, toen Wilders zich grotendeels afzijdig hield van de media, kiest hij deze keer een tussenweg. Zijn optredens zijn zorgvuldig geselecteerd en strategisch gepland. Geen dagelijkse talkshowrondes, maar wel doelgerichte momenten waarop hij maximale aandacht kan trekken zonder zich te kwetsbaar op te stellen.
Politiek isolement opnieuw een feit
De vraag is echter of deze strategie hem nog dichter bij de macht brengt. Door het verlaten van de coalitie heeft Wilders zichzelf opnieuw buitenspel gezet. De VVD en NSC hebben inmiddels uitgesloten dat ze met de PVV in een volgend kabinet stappen, en partijen als GroenLinks-PvdA, D66 en CDA hadden dat standpunt al ingenomen. Daarmee is Wilders weer terug in het politieke isolement dat hij sinds 2012 juist wilde doorbreken.
Dat isolement is niet louter een toevallig gevolg van zijn keuzes, maar eerder het resultaat van zijn politieke stijl. Hij wist als geen ander dat het vertrek uit de coalitie onvermijdelijk tot blokkades zou leiden. Toch zette hij die stap – wellicht om zijn achterban te laten zien dat hij trouw blijft aan zijn principes, ook als dat ten koste gaat van regeringsdeelname.
Reflectie vanuit het verleden
Eddy van Hijum, tegenwoordig leider van NSC maar destijds CDA-Kamerlid tijdens het eerste kabinet-Rutte, herinnert zich de samenwerking met de PVV nog levendig. Volgens hem was het experiment van toen een harde les. “Je kunt achteraf zeggen dat we een inschattingsfout hebben gemaakt om met de PVV in zee te gaan,” verklaarde hij in een interview met NU.nl.
Die uitspraak illustreert hoe diep het wantrouwen tegenover Wilders inmiddels geworteld is binnen de gevestigde partijen. Zelfs als hij inhoudelijk meebeweegt, lijkt de politieke herinnering aan eerdere breuken te zwaar te wegen om nog vertrouwen te herstellen.
Tussen realisme en rebellie
De komende weken zal blijken of Wilders’ nieuwe koers aanslaat bij het publiek. Zijn video’s en speeches worden nog steeds massaal gedeeld op sociale media, vooral onder trouwe aanhangers die hem zien als de enige echte oppositiestem. Maar buiten zijn eigen achterban lijkt het draagvlak beperkt.
Toch heeft Wilders altijd geprofiteerd van momenten waarop anderen hem onderschatten. Zijn vermogen om de publieke aandacht te trekken is ongeëvenaard, en elke aanval van zijn tegenstanders wordt door zijn volgers juist gezien als bewijs van zijn gelijk. Het politieke spel dat hij speelt, is er één van herkenning, verontwaardiging en vooral emotie.
De eeuwige buitenstaander
Geert Wilders bevindt zich opnieuw op een kruispunt. Waar hij ooit dicht bij de macht stond, lijkt hij nu vooral te strijden om relevant te blijven in een politieke arena die hem liever mijdt. Zijn keuze om afstand te nemen van het kabinet kan worden gezien als een principekwestie, maar ook als een gemiste kans om daadwerkelijk invloed uit te oefenen.
De komende weken zullen uitwijzen of zijn strategie van selectieve zichtbaarheid en stevige uitspraken hem nieuw momentum oplevert of juist verder marginaliseert. Eén ding is zeker: Wilders blijft een factor van betekenis in de Nederlandse politiek – geliefd, verguisd, maar nooit genegeerd.
Wat vind jij van de hernieuwde campagne van Geert Wilders? Reageer en praat mee over zijn strategie en toekomst via onze Facebookpagina.
Nederland kan het niet meer aan. De asielinstroom. De criminaliteit. De ellende.
Laat de #PVV deze puinhoop opruimen.#StemPVV! pic.twitter.com/lm3aGd89a9
— Geert Wilders (@geertwilderspvv) October 21, 2025
Nederland zit aan z’n grens.
De asielinstroom loopt uit de hand, onze veiligheid brokkelt af, en onze samenleving kraakt in z’n voegen.
De politiek in Den Haag kijkt weg, Brussel juicht, en de gewone Nederlander betaalt de prijs.Onze dorpen veranderen, criminaliteit stijgt, en…
— Partij Voor Behoud van de Nederlandse Identiteit (@PVBNI) October 21, 2025
Woningen tekort. Voorbeeld Den Haag pic.twitter.com/W2UWPj3M1u
— Ronald Brekelmans (@Kartjoch) October 21, 2025
Bron: Nu.nl
