Angst, schaamte en ongeloof
Voor Alex is het nog altijd moeilijk te bevatten dat dit in hun eigen huis kon gebeuren. “Je denkt: dit gebeurt in films of ver weg, niet hier. Maar dan kijk je die beelden en zie je iemand in je slaapkamer staan terwijl jij ernaast ligt. Dat gevoel van onveiligheid krijg je nooit meer helemaal weg.”
Pilar vertelt dat ze in eerste instantie geen aangifte wilde doen. “Ik voelde me vies, beschaamd. Alsof ik iets verkeerd had gedaan. Maar mijn familie overtuigde me om toch naar de politie te stappen. Je wilt het liefst vergeten wat er is gebeurd, maar het blijft je achtervolgen.”
Sinds de inbraak slaapt ze nauwelijks. “Zelfs als Alex naast me ligt, voel ik paniek. Elk geluidje, elk kraakje — ik schiet overeind. Ik droom over die man. Dat hij terugkomt. Dat hij iets meeneemt wat ik niet kan terughalen: mijn gevoel van veiligheid.”
Politieonderzoek en therapie
Na het bekijken van de beelden startte de Spaanse politie direct een onderzoek. De indringer had zijn gezicht grotendeels bedekt, maar er zijn duidelijke cameraframes waarop zijn lichaamsbouw en kleding te zien zijn. De politie onderzoekt momenteel of hij betrokken is bij andere inbraken in de regio, want in de weken rond 2 juni werden in Marbella meerdere soortgelijke incidenten gemeld waarbij de dader via een open terrasdeur naar binnen glipte.
Pilar krijgt ondertussen professionele hulp om de angst te verwerken. Ze kampt met posttraumatische stressverschijnselen, slaapproblemen en herbelevingen. “De therapeut zegt dat mijn lichaam nog steeds in overlevingsmodus staat,” legt ze uit. “Het is alsof mijn hersenen elke nacht wachten tot het weer gebeurt.”
De nasleep: nooit meer hetzelfde
Voor het stel is het leven na die nacht nooit meer hetzelfde geweest. Ze hebben inmiddels extra beveiligingscamera’s, een alarmsysteem en sensoren laten installeren. Toch voelt het huis niet meer als thuis. “De slaapkamer hoort de veiligste plek ter wereld te zijn,” zegt Alex. “Maar nu voelt die plek juist onveilig. Dit was geen inbraak voor geld, dit was een persoonlijke aanval.”
Pilar zegt dat ze zelfs overweegt om te verhuizen. “Elke keer dat ik door de woonkamer loop, denk ik: hier stond hij. Het is alsof zijn aanwezigheid nog steeds in de muren hangt.”
De 18-jarige zoon van Pilar, die tijdens het incident sliep, durft sindsdien nauwelijks meer alleen thuis te blijven. “Hij zegt dat hij liever bij vrienden slaapt als wij een avond weg zijn,” vertelt Alex. “Dat zegt genoeg over wat dit met ons gezin heeft gedaan.”
Waarschuwing aan anderen
Alex en Pilar besloten uiteindelijk hun verhaal te delen om anderen te waarschuwen. “Mensen denken vaak: ach, dat overkomt mij niet,” zegt Alex. “Maar wij wonen in een rustige buurt, met hekken en camera’s, en tóch gebeurde het. Sluit je ramen en deuren, zelfs als het warm is. Want zoiets kan iedereen overkomen.”
Ook raadt hij mensen aan om hun beveiligingssystemen goed te controleren. “Als ik die camera’s niet had gehad, hadden we nooit geweten wat er écht is gebeurd. Misschien had de politie het afgedaan als een gewone inbraak. Nu weten we dat het iets heel anders was.”
Pilar knikt. “Hij heeft niets fysiek meegenomen wat we niet kunnen vervangen, maar hij heeft wel iets gestolen wat veel erger is: ons gevoel van veiligheid.”
Ze hoopt dat de dader snel wordt gepakt, al weet ze dat dat het trauma niet zomaar zal wissen. “Maar het idee dat hij misschien nog vrij rondloopt, dat hij dit bij iemand anders doet… dat is nog beangstigender. Daarom vertel ik dit. Zodat anderen alert zijn.”
Wat begon als een gewone zomeravond eindigde in een scène die rechtstreeks uit een thriller lijkt te komen — alleen dit keer zonder special effects of cameratrucs. Geen illusie, geen misverstand. Slechts een paar minuten, vastgelegd op camera, die voor altijd het leven van één stel veranderden.
De politie roept getuigen of mensen met informatie op zich te melden. De dader is nog voortvluchtig. Het stel heeft inmiddels extra beveiligingsmaatregelen getroffen in en rondom hun woning.
CC: vkmag
