Hevar en Karlijn konden hun geluk niet op toen ze eindelijk voor hun nieuwe woning stonden. Na weken van spanning en nieuwsgierigheid barstte Karlijn bijna uit elkaar van enthousiasme.
“Nee, doe normaal! Deze vond ik het vetst!” riep ze vol verbazing. Alles klopte: de woning, de inrichting, en vooral de sfeer. De verbouwing leek precies te zijn wat ze hoopten. De droom die via Kopen Zonder Kijken tot stand kwam, voelde in eerste instantie als een schot in de roos.
De twee konden dan ook niet wachten om met hun dochters de nieuwe fase van hun leven te beginnen. Alles stond klaar, de koffers waren uitgepakt, de kinderen hadden hun kamers, en er hing een sfeer van frisse energie. Maar die euforie duurde helaas niet lang. Al de dag na de grote onthulling sloeg het noodlot toe.
“In de eerste 24 uur na de reveal werden we alle vier doodziek,” vertelt Karlijn in de special ‘Gestetteld’. “We hadden echt geen idee wat er aan de hand was. Koorts, hoofdpijn, misselijkheid, alles kwam tegelijk.” Wat een feestelijke start had moeten zijn, veranderde abrupt in een periode van zorg en uitputting.
Hevar beaamt hoe zwaar die eerste weken waren. “Het sloeg in als een bom. Je verwacht dat je eindelijk kunt gaan genieten van je nieuwe thuis, en dan word je ineens met z’n allen geveld door iets waar je geen controle over hebt.” De ziekte hield weken aan en had een flinke impact op het gezinsleven.
Ook nadat de ergste klachten voorbij waren, verliep de overgang niet soepel. Karlijn blikt terug: “In de eerste twee maanden heb ik misschien vijf keer in ons eigen bed geslapen. De kinderen hadden het moeilijk met wennen. Onze dochter Cleo had voor het eerst een eigen kamer en dat vond ze doodeng.”
De nachten waren gebroken, de energie was ver te zoeken, en het huis voelde in die periode eerder als een uitdaging dan als een veilige haven. “Die wittebroodsweken, waar mensen het altijd over hebben… die hebben wij nooit gehad,” zegt Hevar. “Maar dat lag niet aan het huis, hoor. Dat zat echt in de omstandigheden.”
Ondanks de moeizame start herstelde het gezin zich langzaam. De rust keerde beetje bij beetje terug, de kinderen begonnen hun draai te vinden en het huis voelde steeds vertrouwder. Na zes maanden is de balans gelukkig hersteld. “We zijn echt gewend geraakt aan ons nieuwe thuis,” vertelt Karlijn. “Je merkt dat alles begint te landen.”
Sinds de grote verbouwing hebben ze eigenlijk maar één kleine aanpassing gedaan. “Roos had een speelhoekje bedacht achter de bank, heel schattig en goed doordacht. Maar de kinderen speelden er amper,” zegt Karlijn met een glimlach. “We hebben het hoekje inmiddels een andere functie gegeven.”
De woonkamer voelt nu meer open en overzichtelijk, wat het gezin als prettig ervaart. Het laat zien dat je soms even moet leven in een ruimte voordat je echt weet wat wel en niet werkt.
Wat begon als een droomhuis, veranderde kortstondig in een plek van zorgen. Toch kijken Hevar en Karlijn met een warm gevoel terug op het traject. Ze hebben het overleefd, als gezin sterker gestaan, en uiteindelijk hun plek gevonden.
Een nieuwe woning brengt vaak meer veranderingen met zich mee dan je vooraf kunt inschatten. Zeker met jonge kinderen is het aanpassen, schakelen en geduld hebben. Maar nu, zes maanden later, kunnen ze eindelijk zeggen dat het voelt als thuis.
