De kritiek op ondernemer en realityster Peter Gillis blijft toenemen. Bewoners van meerdere vakantieparken melden dat zij ook na de sluiting van hun park het staangeld moesten blijven voldoen. Op sociale media, met name in een besloten Facebookgroep voor gedupeerden, klinkt de verontwaardiging duidelijk door. Wat begint als een stroom aan individuele klachten, groeit uit tot een breder debat over heldere afspraken, consumentenrechten en de verantwoordelijkheid van parkuitbaters richting vaste bewoners.
Groeiende onvrede onder bewoners
In de besloten online groep wisselen bewoners ervaringen en documenten uit. Het gaat om mensen die een chalet of stacaravan hebben op parken die inmiddels (deels) gesloten zijn. Zij zeggen dat facturen en herinneringen voor staangeld, de vaste vergoeding voor het gebruik van een plek op het park, bleven binnenkomen terwijl de slagbomen al dicht waren. Voor velen voelt dat als een dubbele last: geen toegang of voorzieningen meer, maar wel doorlopende kosten.
Discussie in besloten groep
De gemoederen liepen verder op nadat in de groep een bericht werd gedeeld over een chalet-eigenaar die met succes een schadevergoeding toegewezen kreeg. Dat vonnis werd door andere bewoners gezien als hoopvol precedent. Wie al maanden om duidelijkheid vraagt, leest er een mogelijke erkenning in. Zo klinkt het in de groep dat niet alleen schade vergoed zou moeten worden, maar ook staangeld moet worden terugbetaald wanneer het park feitelijk gesloten is.
Een van de bewoners stelt dat er al vroeg in het jaar interne duidelijkheid was over de sluitingsdatum. Volgens deze bewoner zou Gillis op 8 mei hebben geweten dat het park op 8 december zou sluiten. “Dan is het logisch dat je mensen tijdig informeert en geen staangeld meer vraagt voor een periode waarin ze niet kunnen recreëren,” schrijft iemand geërgerd. Deze lezing is niet onafhankelijk bevestigd, maar ze illustreert wel hoe groot het wantrouwen is.
Staangeld na sluiting
Meerdere bewoners zeggen dat hun betalingsverplichting doorliep nadat de hekken eenmaal dicht gingen. Sommigen spreken over e-mails waarin expliciet werd verzocht staangeld te blijven voldoen, ondanks de sluiting. Voor de betrokkenen is dat meer dan een financiële tegenvaller. Het voedt het gevoel dat afspraken eenzijdig zijn aangepast en dat bewoners met de rug tegen de muur staan.
Het gevoel van misleiding komt in verschillende reacties terug. Bewoners benadrukken dat staangeld niet louter een administratieve post is, maar in de praktijk toegang tot een plek, voorzieningen en een vorm van continuïteit vertegenwoordigt. Als die toegang vervalt, verandert volgens hen ook de essentie van de afspraak. Het is precies dat spanningsveld – wat is wel en niet geleverd, en wie draagt welke risico’s – dat nu onder een vergrootglas ligt.
Eerdere klachten en context
De ophef staat niet op zichzelf. In de afgelopen jaren klonken vaker klachten over achterstallig onderhoud, onduidelijke contracten en gebrekkige communicatie op verschillende parken onder de vlag van het concern van Gillis. Deze context zorgt ervoor dat nieuwe signalen harder binnenkomen en sneller tot boosheid leiden. Voor veel bewoners is de discussie over doorlopend staangeld na sluiting de spreekwoordelijke druppel.
Staangeld, doorgaans jaarlijks of periodiek in rekening gebracht, dekt in de basis de kosten voor het gebruik van de staanplaats en gemeenschappelijke faciliteiten. In hoeverre dat nog verschuldigd is na een sluiting, hangt onder meer af van de contractvoorwaarden, de timing van besluiten, de mate waarin dienstverlening nog (gedeeltelijk) is geleverd en de rechtspositie van de bewoners. Die positie verschilt in de praktijk: de een staat geregistreerd als ondernemer, de ander als consument. Dat maakt de juridische afwikkeling complex en casusafhankelijk.
Juridische stappen in beeld
In de Facebookgroep wordt inmiddels openlijk gesproken over gezamenlijke actie. Bewoners verkennen de mogelijkheid om zich te verenigen, gezamenlijke juridische bijstand in te schakelen en hun claims te bundelen. Het doel is helder: duidelijkheid over de rechtmatigheid van doorlopend staangeld na sluiting en, waar passend, terugbetaling of schadevergoeding.
De recente zaak waarin een chalet-eigenaar een vergoeding wist af te dwingen, wordt door velen gezien als een signaal dat individuele verhalen ook in de rechtszaal gewicht kunnen krijgen. Tegelijkertijd wijzen ingewijden erop dat elke situatie anders is. Contractuele details, gedane toezeggingen en de exacte sluitingsdatum per park kunnen doorslaggevend zijn. Een uitspraak biedt dus richting, maar is geen garantie voor vergelijkbare uitkomsten in andere dossiers.
Reacties en transparantie
Op het moment van schrijven is er geen publieke, inhoudelijke reactie bekend van Peter Gillis of zijn organisatie op deze specifieke aantijgingen over doorlopend staangeld na sluiting. In eerdere kwesties verwees de ondernemer geregeld naar bedrijfsvoering, regelgeving en lopende procedures als redenen om niet op detailniveau te reageren. Voor bewoners groeit juist de behoefte aan transparante communicatie: wat is wanneer besloten, welke periodes worden vergoed en hoe wordt omgegaan met reeds betaalde bedragen?
Gevolgen voor bewoners en sector
De onrust raakt meer dan alleen een handvol gedupeerden. De discussie over staangeld en sluitingsdata raakt aan vertrouwen in de vakantiesector, waar vaste gasten en parkexploitanten in principe langdurige relaties aangaan. Duurzame relaties vragen om voorspelbaarheid en tijdige informatie, zeker bij ingrijpende besluiten als een sluiting. Als dat ontbreekt, groeien de risico’s op conflicten, reputatieschade en juridische procedures.
Branchebreed klinkt vaker de oproep om duidelijke, begrijpelijke contracten te hanteren en bewoners tijdig te informeren over veranderingen. Daarmee kunnen misverstanden worden voorkomen en wordt een basis gelegd voor maatwerkoplossingen wanneer omstandigheden wijzigen. Wie op een park woont of er grote delen van het jaar verblijft, bouwt immers meer op dan alleen een recreatieve routine: er is vaak sprake van investeringen, emotionele binding en praktische afhankelijkheid.
Vooruitblik
Voor de betrokken bewoners is de komende periode cruciaal. Zij inventariseren hun dossiers, vergelijken contracten en overwegen vervolgstappen, al dan niet in groepsverband. Of er een brede schadevergoeding komt, is nog onduidelijk. Wel staat vast dat de kwestie de druk opvoert op Gillis en zijn organisatie om helderheid te verschaffen. Ook beleidsmakers en toezichthouders volgen de ontwikkelingen, omdat de uitkomst gevolgen kan hebben voor vergelijkbare situaties binnen de sector.
Samengevat: bewoners voelen zich in de kou gezet omdat zij staangeld zouden hebben doorbetaald na sluiting, terwijl de voorzieningen niet langer beschikbaar waren. De verontwaardiging groeit, de roep om transparantie klinkt luider en de bereidheid om juridische stappen te zetten neemt toe. Hoe dit afloopt, hangt af van de feiten per park en de overeenkomst per bewoner. We volgen het dossier op de voet. Heb jij zelf ervaringen of een mening over dit onderwerp? Laat het ons weten via onze socialmediakanalen.
Bron: bekendeburen.nl
