Albert Verlinde beleeft een lastige periode. Na de teleurstellende overstap van Vandaag Inside naar RTL Tonight is er opnieuw tegenslag: zijn nieuwe biografische musical Brel, over het leven van de Belgische chansonnier Jacques Brel, is door NRC bijna genadeloos beoordeeld. De krant kende de voorstelling slechts één van de vijf ballen toe, de laagst mogelijke score in hun recensiesysteem. Voor een producent die de afgelopen jaren juist furore maakte met succesvolle biografische producties, is dat een pijnlijke boodschap.
Een nieuwe tegenslag
De kritiek op Brel komt op een moment dat Verlinde toch al onder een vergrootglas ligt. Zijn overstap naar RTL Tonight bleek niet de doorbraak waarop was gehoopt. Nu ook de première van Brel zo mager wordt ontvangen, is het beeld compleet: de wind staat tegen. Mediakenner Victor Vlam noemt het een stevige tik voor de producent. Volgens hem is de afwijzende recensie van NRC extra zuur, omdat Verlinde juist te boek stond als iemand die biografische musicals met gevoel en vakmanschap op de planken zet.
Waarom deze klap extra hard aankomt
Het verwijt dat NRC “niet van Alberts werk houdt” is volgens Vlam onterecht. Hij wijst erop dat Verlinde in het verleden wel degelijk lovende kritieken kreeg van dezelfde krant. De musical over Annie M.G. Schmidt ontving zelfs vijf ballen, terwijl eerdere producties over Edith Piaf en Wim Sonneveld eveneens uitstekend scoorden. Tegen die achtergrond steekt een minimale beoordeling voor Brel scherp af. Het suggereert geen structurele aversie, maar een specifieke misser bij deze titel.
Die conclusie is pijnlijk voor een producent die het genre biografische musical mede groot maakte bij het brede publiek. De lat lag hoog, juist omdat eerdere titels aansloegen door herkenbaarheid, sterke vertolkingen en muzikaal vakmanschap. Dat NRC nu juist die kernkwaliteiten mist, maakt de kritiek des te zwaarder.
Wat NRC precies stoort
In de recensie, geschreven door Rahul Gandolahage, wordt Brel omschreven als oppervlakkig en onevenwichtig. De krant vindt dat de voorstelling er niet in slaagt om de emotionele diepgang van Jacques Brel te vangen. Hoofdrolspeler Sjors van der Panne – een zanger die bekendstaat om zijn interpretaties van het Franse chanson – zou te veel imiteren in plaats van interpreteren. Daardoor blijft de vertolking volgens NRC op afstand en ontbreekt het aan de rauwe intensiteit die Brel kenmerkte.
De opbouw van de voorstelling krijgt eveneens kritiek. Volgens de recensie bestaat Brel uit korte, haastige scènes met anekdotes die de hoofdpersoon eendimensionaal doen overkomen. Bijrollen verzanden in clichés, waardoor het drama niet verder komt dan schetsmatigheid. De keuze om de liedjes grotendeels in het Nederlands te brengen pakt in de ogen van de krant ongelukkig uit: de geladenheid en gelaagde emotie die Brel in het Frans wist op te roepen, komt nergens echt tot leven. De recensie vat het scherp samen met de zin: “Jacques Brel kon in één zin meer vertellen dan Brel de musical in twee uur.”
Niet alles wordt neergesabeld: de muzikanten krijgen lof voor hun spel en ook actrice Wieneke Remmers, die Brels vrouw vertolkt, wordt positief uitgelicht. Maar die lichtpuntjes kunnen de algehele teneur van de kritiek niet keren.
De rol van Victor Vlam
In zijn podcast Victor Duidt TV plaatst mediakenner Victor Vlam de recensie in een bredere context. Hij stelt dat Verlinde al enige tijd zichtbaar onder druk staat en dat een vernietigende bespreking door een toonaangevende krant als NRC de stress kan vergroten. Vlam wijst er bovendien op dat zo’n oordeel directe impact kan hebben op de kaartverkoop. Zeker bij een musical die leunt op naamsbekendheid en mond-tot-mondreclame, is een zwakke kritiekenronde funest: potentiële bezoekers wachten af of haken af.
Dat effect kan nog toenemen als andere media de toon van NRC overnemen. In het Nederlandse theaterlandschap hebben grote kranten en cultuurredacties een duidelijke signaalfunctie. Een slechte recensie hoeft niet altijd fataal te zijn, maar het helpt pas als latere voorstellingen aantoonbaar sterker worden, of als enthousiaste publieksreacties het narratief kantelen. Tot dat moment blijft de negatieve kop boven de markt hangen.
Wat dit betekent voor het publiek
Voor theaterbezoekers creëert de discussie rond Brel een lastig spanningsveld. Liefhebbers van het repertoire van Jacques Brel – met klassiekers als Ne me quitte pas en Amsterdam – zoeken vaak naar authentieke interpretaties die recht doen aan zijn intensiteit. Tegelijkertijd biedt een musicalvorm onvermijdelijk een andere dynamiek dan een concertante hommage. Waar eerdere biografische musicals van Verlinde de balans vonden tussen verhaal en muziek, concludeert NRC dat Brel die formule niet overtuigend weet te herhalen.
Wie zich desondanks aangesproken voelt door het onderwerp of door de cast, kan natuurlijk een eigen oordeel vormen in de zaal. Maar in een competitief theaterseizoen, waarin titels om aandacht en budget vechten, is de eerste indruk cruciaal. Een zwakke start verhoogt de druk om snel bij te sturen, bijvoorbeeld door dramaturgische aanpassingen, verscherpte regie of een herijking van het muzikale palet.
De positie van Albert Verlinde
Voor Verlinde zelf is de kwestie meer dan een losse tegenvaller. Zijn naam is nauw verbonden met de kwaliteit van het biografische musicalgenre in Nederland. Hij bouwde een reputatie op waarin het publiek kon vertrouwen dat bekende levensverhalen met vakmanschap, respect voor het erfgoed en sterke muziekdramaturgie werden neergezet. Juist daarom wegen uitschieters – positief of negatief – zwaarder mee dan bij een debuterend producent.
Vlam benadrukt dat het menselijk aspect niet mag worden vergeten. De optelsom van een teleurstellende tv-overstap en een zwak ontvangen première kan een producent persoonlijk raken. In zijn woorden: zorg goed voor jezelf. Op zulke momenten telt niet alleen de zakelijke strategie, maar ook veerkracht. Een succesvolle doorstart begint vaak met rust, evaluatie en de bereidheid om scherpe keuzes te maken.
Hoe nu verder
De komende weken zullen bepalend zijn voor het vervolg van Brel. Als het team rond de voorstelling snel kan reageren op de inhoudelijke kritiek – door bijvoorbeeld scènes te verdiepen, personages meer gelaagdheid te geven en de muzikale interpretaties dichter bij Brels emotionele kern te brengen – is herstel mogelijk. Positieve geluiden van bezoekers kunnen vervolgens de balans in het publieke debat verschuiven.
Daarnaast is communicatie cruciaal. Transparant toelichten welke keuzes zijn gemaakt, en waarom, kan begrip opleveren bij liefhebbers die twijfelen. Evenzeer kan het helpen om de sterke punten die NRC wel benoemt – de muzikanten en de rol van Wieneke Remmers – nadrukkelijker te profileren. Soms maakt het accent op wat werkt het publiek nieuwsgierig genoeg om zelf te gaan kijken.
Samenvatting en vooruitblik
Samengevat: Brel is door NRC hard aangepakt met een minimale beoordeling, en dat is een forse tegenvaller voor Albert Verlinde, die met eerdere biografische musicals juist veel waardering oogstte. De kritiek concentreert zich op de diepgang, de opbouw en de interpretatie van het repertoire, met slechts beperkte lof voor de muzikale uitvoering en een belangrijke bijrol. Volgens mediakenner Victor Vlam kan de recensie direct doorwerken in de kaartverkoop en vergroot zij de druk op Verlinde, die er zichtbaar een stevige dobber aan heeft.
Of Brel zich herpakt, hangt af van de snelheid en scherpte waarmee de creatives op de kritiek reageren. Het theaterpubliek zal vervolgens het eindoordeel vellen. Wat vindt u: verdient Brel een tweede kans, of is NRC’s oordeel terecht? Laat het weten via onze sociale media.
Bron: socialnieuws.nl
