Een moeder dacht dat haar twaalfjarige zoon zijn eerste kalverliefde had – maar de waarheid bleek heel anders, en behoorlijk ongemakkelijk. Ze deelt haar verbazing en verwarring, en ze is niet de enige die met open mond achterbleef.
Op Reddit vertelt de moeder hoe haar zoon opgetogen thuiskwam van school, enthousiast vertellend over zijn nieuwe vriendin. Steeds noemde hij haar “mijn engel”. Ze vond het ontzettend schattig en dacht meteen dat hij verliefd was.
Volgens haar zei hij voortdurend dingen als: “Mijn engel deed vandaag iets grappigs,” of: “Mijn engel zei iets heel slims.” Zij en haar partner dachten meteen: awh, zijn eerste echte crush! Superschattig.
Maar op een dag, toen ze hem ophaalde van school en hij weer begon te praten over “mijn engel”, begon ze hem een beetje plagend te ondervragen. Ze grapte dat hij wel erg vaak over haar sprak en dat het wel duidelijk was dat hij verliefd was.
Tot haar verbazing keek haar zoon haar verward aan en zei: “Mama, ik ben niet verliefd op haar. Dat is gewoon haar naam.”
Ze viel even stil. Haar zoon had het helemaal niet over een koosnaampje. Het meisje in kwestie heet letterlijk Myangel.
De moeder schrijft: “Het duurde even voordat ik het helemaal begreep, maar toen drong het pas echt tot me door. Haar officiële, geregistreerde naam is Myangel. En dus moeten haar leraren, klasgenoten en iedereen die haar kent haar echt ‘mijn engel’ noemen. Het voelt zó ongemakkelijk.”
Op Reddit barstte meteen een discussie los over aparte kindernamen. Sommigen vonden het zielig voor het meisje, anderen vonden het vooral gênant voor de mensen die haar naam hardop moesten uitspreken.
Eén gebruiker schreef: “Ik zou haar naam meteen inkorten tot Mya, serieus. Zo voorkom je een hoop rare situaties.”
Een ander reageerde met een soortgelijk verhaal: “Ik had ooit een collega die Sugar werd genoemd. Haar volledige naam? Sugarbabe. Geen grap.”
Weer een ander vertelde: “Toen ik op de middelbare school zat, kende ik iemand die Mylove heette. De meeste mensen noemden haar gewoon ‘My’.”
En het bleef niet bij deze voorbeelden. Iemand anders vertelde over een chique middelbare school in het zuiden van de VS, waar meerdere meisjes daadwerkelijk Bambi, Buffy, Baby of Bunny heetten. En dat was midden jaren 90.
Nog een gebruiker merkte op: “In het kinderdagverblijf van mijn kinderen zaten kinderen die Prince en Your Majesty heetten. Het voelde echt bizar om een peuter aan te spreken met ‘Uw Majesteit’.”
Tot slot vertelde iemand dat ze zelfs vriendschap heeft beëindigd met iemand omdat die haar dochter ‘Baby Girl’ had genoemd. “Ik kon niet anders dan haar vertellen hoe dom dat was, en hoe lastig haar dochter het zou krijgen met zo’n naam op school of bij sollicitaties.”
De hele discussie roept vragen op over hoe ver ouders moeten gaan met originele namen. Wat is creatief en uniek – en wat is eigenlijk gewoon onhandig of zelfs schadelijk voor een kind?
De moeder zelf blijft er inmiddels vooral een beetje ongemakkelijk om lachen. Haar zoon is dus niet verliefd. Hij had alleen een vriendin met een naam die klonk als een romcom-personage. Maar de verwarring? Die was compleet.
