Steeds meer steden in Nederland voeren nul-emissiezones in om de luchtkwaliteit te verbeteren en de CO₂-uitstoot te verlagen. Hoewel het idee in theorie goed klinkt, heeft de invoering van deze zones in de praktijk flinke gevolgen voor veel ondernemers. Met name vakmensen zoals loodgieters, elektriciens en timmermannen worden geconfronteerd met hoge kosten en logistieke problemen die hun werk bemoeilijken.
Jan de Vries is een van de vele vakmensen die nu tegen deze problemen aanloopt. De Rotterdamse loodgieter werkt al twintig jaar in het vak en heeft zijn bus altijd gebruikt om zijn gereedschap en materialen van klant naar klant te vervoeren. Voor hem is zijn bus veel meer dan alleen een vervoersmiddel.
“Mijn bus is essentieel voor mijn werk. Ik kan niet zomaar met een rugzak vol gereedschap de stad in. Alles zit in die bus,” vertelt Jan. Toch lijkt de gemeente de toekomst anders voor hem te zien, want vanaf januari 2025 mogen alleen nog elektrische voertuigen de nul-emissiezones in, wat grote problemen voor hem veroorzaakt.
Jan rijdt momenteel in een dieselbus uit 2016 die nog in uitstekende staat verkeert, maar met de nieuwe regels mag hij de stad er niet meer mee in. “De kosten voor een elektrische bestelbus zijn absurd. Zelfs met een subsidie is het voor mij onbetaalbaar,” legt hij uit.
De overheid biedt subsidies voor ondernemers die willen overstappen op een elektrische bus, maar voor veel kleine zelfstandigen, zoals Jan, is dat geen haalbare optie. Een nieuwe elektrische bestelwagen kost al snel 60.000 euro, terwijl de tweedehandsmarkt vrijwel leeg is en de wachttijden voor nieuwe voertuigen maandenlang zijn.
Daarnaast is er het probleem van het opladen van een elektrische bus. Jan woont in een rijtjeshuis zonder oprit, waardoor het bijna onmogelijk is om zijn bus op te laden. “Waar moet ik dat ding opladen? Ik kan moeilijk elke avond een verlengsnoer door mijn woonkamer naar buiten trekken,” zegt hij gefrustreerd. Deze praktische problemen maken de overstap naar elektrisch rijden voor veel vakmensen onrealistisch.
Toen Jan probeerde een ontheffing aan te vragen, stuitte hij op een bureaucratische nachtmerrie. “Je moet je hele situatie uitleggen, bewijs leveren dat je echt niet zonder fossiele brandstof kunt, en dan mag je hopen dat ze je goedgezind zijn,” legt hij uit. Zelfs als hij een ontheffing krijgt, is die vaak tijdelijk. “Binnen een paar jaar moet ik alsnog verplicht elektrisch rijden, dus het is eigenlijk geen oplossing.”
Jan heeft zijn besluit genomen: hij neemt geen klussen meer aan in de nul-emissiezones. “Als de gemeente niet wil dat ik daar werk, dan doen ze het maar zonder mij,” zegt hij resoluut. Dit betekent dat hij een deel van zijn inkomsten misloopt, maar hij wil zichzelf niet in de schulden steken om aan een onrealistische regel te voldoen. “Er zijn genoeg klanten buiten die zones die me wél gewoon laten werken,” voegt hij eraan toe.
Jan is niet de enige vakman die tegen deze regels aanloopt. “Ik ken meerdere collega’s die hetzelfde probleem hebben,” vertelt hij. Timmermannen, schilders en elektriciens hebben allemaal met dezelfde obstakels te maken.
Er wordt volgens Jan totaal niet nagedacht over de impact van deze regels op kleine ondernemers, terwijl de vraag naar vakmensen in de binnensteden juist toeneemt. “Iedereen wil dat we komen helpen bij lekkages en verstoppingen, maar als we er niet mogen rijden, hoe moeten we dat dan doen?” vraagt hij zich af. “Moet ik soms met een bakfiets vol gereedschap door de stad fietsen?”
Het probleem is niet alleen voor de vakmensen zelf, maar ook voor de klanten in de nul-emissiezones. “Mensen gaan merken dat er minder loodgieters en andere vakmensen beschikbaar zijn,” waarschuwt Jan. “En de bedrijven die wel willen komen, rekenen straks een flinke toeslag voor de extra kosten en het gedoe. De rekening ligt uiteindelijk bij de consument.”
Jan begrijpt het idee achter milieuvriendelijke maatregelen, maar vindt dat er te weinig rekening wordt gehouden met de praktische gevolgen. “Dit zijn regels verzonnen door mensen die waarschijnlijk nog nooit een moersleutel hebben vastgehouden,” zegt hij boos.
“Ze willen van alles opleggen zonder na te denken over de gevolgen.” Volgens hem zou de overheid beter moeten kijken naar realistische alternatieven, zoals schonere brandstoffen zoals waterstof of biogas, of zorgen voor betaalbare elektrische bestelbussen zonder lange wachttijden. “Maar nee, ze gooien gewoon de deur dicht voor iedereen die niet direct kan overstappen.”
Als de huidige regels blijven bestaan, vreest Jan voor de toekomst van vakmensen in de stad. “Het begint met de loodgieters, maar wie volgt? De schilders? De timmermannen? De aannemers? Straks zitten er geen vakmensen meer in de stad omdat de regels zo belachelijk zijn dat niemand er meer wil werken,” zegt hij bezorgd. Voorlopig blijft Jan bij zijn besluit om geen elektrische bus aan te schaffen.
“Ik doe mijn werk met passie, maar niet ten koste van alles. Als de gemeente denkt dat ze zonder loodgieters kunnen, dan wens ik ze veel succes,” zegt hij vastberaden. In de tussentijd blijft hij gewoon werken in gebieden waar zijn bus nog welkom is. “Er zijn genoeg plekken waar ik nog aan de slag kan. De klanten daar zijn blij met een vakman die niet moeilijk doet. En zolang dat zo blijft, bekijk ik het verder wel.”
Bron: Trendyvandaag.nl
