De wereld veranderde
Reggie kreeg van het asiel te horen dat het twee weken zou duren voor hij in zijn nieuwe huis kon wennen, maar het leek veel langer te duren. Reggie kon niet worden uitgescholden omdat hij zich niet nestelde, en Anthony’s hart deed elke dag pijn als hij zijn droevige gezicht zag. De hele situatie leek te veel voor de arme hond om te verdragen. De enige optie die nu nog overbleef, was Reggie terug te brengen naar het asiel. Net toen Anthony op het punt stond Reggie te laten gaan, ontving hij een brief van Reggie’s laatste voogd, die alles zou veranderen…
Een bezorgde eigenaar
Anthony was ook een nieuwkomer in de stad, hij was pas een half jaar eerder verhuisd. Hij ontdekte al snel dat dit een mooie plek was, bevolkt door aardige en meelevende mensen. Hij maakte snel nieuwe vrienden, maar geen enkele vriendschap kon de leegte in zijn hart vullen. Een leegte die hij dacht te kunnen opvullen door een dierenvriend te zoeken. Dus ging Anthony naar een plaatselijk dierenasiel, waar hij Reggie ontmoette, een mooie zwarte Labrador. Anthony was opgelucht een asiel te vinden dat zowel ethisch als zorgzaam was en wilde Reggie heel graag adopteren.
Bekende Hond
Reggie was bekend bij Anthony voor zijn bezoek aan het asiel, omdat hij in het lokale nieuws was geweest. Verschillende mensen toonden interesse in de hond, maar hij werd uiteindelijk doorgegeven omdat hij niet paste in hun levensstijl. De medewerkers van het asiel moeten Anthony als de ideale eigenaar hebben gezien toen hij die noodlottige dag binnenkwam, gezien hoe enthousiast ze waren om Reggie aan hem te geven. Ze gaven hem Reggie’s etensbak, hondenbed, en speelgoed, evenals een briefje van Reggie’s vorige hond-ouder. Dus wat stond er op het briefje? Lees verder op de volgende pagina
