Hun gecompliceerde relatie
Anthony legde later uit: “Toen we thuiskwamen, konden Reggie en ik niet met elkaar opschieten. Ik geloof dat ik me een heel gelukkige hond voorstelde, een hond die dolblij was me te zien en dolgraag wilde spelen en knuffelen. Het was moeilijk voor me om te wennen aan een nieuwe stad en een nieuwe hond. Ik was nog steeds eenzaam, en Reggie leek in hetzelfde schuitje te zitten. Ik gaf hem nieuwe speeltjes, maar het maakte geen verschil.” Het was echter voor hen beiden, hoewel ze niet met elkaar overweg konden zoals Antony had gehoopt, hield hij nog steeds van Reggie en was hij bereid een band met hem op te bouwen.
Depressief dier
Reggie ontpopte zich al snel als een depressief wezen. Behalve af en toe een “kom” of “zit”, leek hij niets te weten van enige vorm van natuurlijke hondentraining, hij gehoorzaamde geen van Anthony’s aanwijzingen. Reggie reageerde zelfs niet als hij bij zijn voornaam werd aangesproken. Anthony kon alleen maar hopen op een snelle blik in zijn richting voordat Reggie weer in zijn depressie verdween. Anthony begon te vermoeden dat hij een slechte eigenaar was, maar hij kon niet zeker zijn… Wat kon het dan zijn?
Reggie kon zich niet aanpassen
Anthony beschreef hoe hij Reggie bekritiseerde voor het kauwen op de dozen die hij nog moest uitpakken, en ook op zijn schoenen, waar de hond overstuur over leek. Anthony was er zeker van dat Reggie moest terugkeren nadat de eerder besproken aanpassingsperiode was afgelopen met weinig om te laten zien. Tussen Reggie’s bezittingen greep Anthony naar de brief met het telefoonnummer van het asiel. Het was tijd om te bellen en het asiel het trieste nieuws te vertellen: Reggie was niet in staat om zich aan te passen…
De Boodschap
Toen Anthony Reggie’s weinige bezittingen doorzocht, ontdekte hij iets interessants. Reggie’s oude bezittingen waren vervangen door nieuwe, en Anthony was de oude helemaal vergeten. Een kleine vonk van opwinding ontstond toen Reggie binnenkwam en zijn oude hondendeken herontdekte. Reggie had een emotionele band met deze spullen, merkte Anthony, en in de bundel zat een verzegelde brief van Reggie’s voormalige hond-ouder. Dat was hij ook vergeten.
Familie
Anthony hoopte dat deze brief hem enig inzicht zou verschaffen. Toen hij de brief openmaakte, was hij verbaasd dat hij zo lang was. De brief begon met een hartverscheurende beschrijving van hoe moeilijk het was voor de vorige eigenaar om Reggie in het asiel achter te laten. Dit was een ontroerende verklaring geschreven na de laatste reis van deze persoon met hun huisdier Reggie, en alleen bedoeld voor de ogen van wie Reggie’s nieuwe eigenaar ook was. Het lezen van de brief was erg moeilijk voor Anthony en hij kon zijn verdriet bijna niet bedwingen toen hij hoorde wat er gebeurd was. Lees verder op de volgende pagina
