Het lijkt een onschuldig detail bij de komst van een kind: de keuze van een naam. Toch kan juist dat ene woord voor onverwachte drama’s zorgen binnen families. Zo ook bij de 32-jarige Marieke, die dacht dat ze een eeuwenoude familietraditie zou voortzetten met de naam van haar eerste zoon. Totdat haar schoonzus besloot haar voor te zijn. Wat volgde was een familieruzie die uitmondde in een opmerkelijk stukje wraak, waar de hele familie nog steeds over napraat.
Een diepgewortelde traditie
Marieke is getrouwd met de Ierse Patrick en samen verwachtten ze hun eerste kind. Binnen de Ierse familie van Patrick bestaat een duidelijke traditie: de eerstgeboren zoon krijgt de naam Oisín, vernoemd naar een figuur uit de Keltische mythologie. Voor Patrick stond vast dat dit de naam zou worden en Marieke vond hem prachtig. “Het voelde bijzonder, alsof we een stukje geschiedenis konden doorgeven aan ons kind,” vertelt ze.
Alles leek geregeld, totdat Mariekes schoonzus Sophie, die toevallig ook zwanger was, plots met een opmerkelijke naamkeuze kwam. Zij besloot haar zoon, die twee maanden eerder geboren werd, Oisín Miguel te noemen.
De onverwachte verrassing
Voor Marieke kwam dit als een schok. Sophie had namelijk geen enkele connectie met Ierland of de Keltische mythologie. “Het voelde alsof ze het expres deed,” zegt Marieke. “Niemand aan haar kant van de familie had ooit iets met Ierland. En toch koos ze precies die naam waarvan ze wist dat wij die zouden geven.”
Op Reddit deelde Marieke haar verhaal. Ze schreef dat ze aanvankelijk dacht dat het een misverstand was. Misschien had Sophie simpelweg niet door dat de naam een traditie was. Maar toen bleek dat Sophie heel goed wist dat dit de naam zou worden, sloeg de verbazing om in frustratie.
Toch vasthouden aan de naam
Ondanks de verrassende keuze van haar schoonzus, besloot Marieke samen met Patrick de traditie niet los te laten. Twee maanden later werd hun zoon geboren en gaven ze hem de naam Oisín Daniel. “We hadden dit altijd al zo gepland en ik zag niet in waarom we ons zouden moeten aanpassen. Het was onze traditie, ons recht en onze wens.”
Die beslissing viel echter niet goed bij Sophie. Volgens haar zorgde het voor verwarring dat er nu twee neefjes met dezelfde voornaam rondliepen. Zij eiste dat Marieke haar zoon voortaan bij zijn tweede naam zou noemen of zelfs van naam zou veranderen.
De familieruzie barst los
Wat volgde was een gespannen periode binnen de familie. Marieke bleef bij haar standpunt. “Ik heb haar letterlijk gezegd dat ze maar moest ophouden met die onzin. In onze familie hebben we meerdere Carlos’en en Camilla’s, dus waarom zou dit ineens een probleem zijn?”
Haar moeder probeerde neutraal te blijven, maar gaf later toe dat ze verbaasd was dat Sophies kind überhaupt een Ierse naam had gekregen. “Iedereen verwachtte dat mijn broer zijn zoon zou vernoemen naar onze vader, die onlangs was overleden. In plaats daarvan koos hij voor een naam waarvan hij wist dat ik hem wilde gebruiken.”
Binnen de Ierse familie van Patrick werd de hele kwestie vooral met humor bekeken. Zij vonden het belachelijk dat Sophie zich de naam probeerde toe te eigenen. Maar in Mariekes eigen familie ontstond verdeeldheid. Sommigen zagen Mariekes standpunt als koppig, anderen vonden dat Sophie zichzelf onmogelijk gedroeg.
De online reacties
Toen Marieke haar verhaal op Reddit plaatste, stroomden de reacties binnen. Veel mensen prezen haar voor haar besluit om vast te houden aan de naam. Een gebruiker schreef: “Ze dacht dat ze het recht op die naam kon claimen door hem als eerste te gebruiken. Maar zo werkt het niet. Jij hebt de traditie, jij hebt de connectie. Zij moet nu maar dealen met het feit dat er twee Oisíns in de familie zijn.”
Een ander voegde eraan toe: “Bij ons in de familie zijn er vier Johns en twee Ricks die allemaal neven van dezelfde leeftijd zijn. Niemand maakte er ooit een probleem van. Het is eerder grappig dan verwarrend.”
Toch waren er ook mensen die zich afvroegen of Marieke niet gewoon had moeten toegeven om de rust te bewaren. Zij vonden dat ze door haar standvastigheid het conflict groter had gemaakt dan nodig. Maar de meerderheid was het erover eens dat Sophie de echte boosdoener was.
Een kwestie van principes
Voor Marieke draait het hele verhaal uiteindelijk niet alleen om de naam, maar om respect. “Als ze eerlijk had gezegd dat ze de naam mooi vond en er een goede reden voor had gehad, was ik misschien milder geweest. Maar het feit dat ze het deed terwijl ze wist dat het onze traditie was, voelde als een bewuste aanval.”
Het grappige is dat juist Sophies poging om zich de naam toe te eigenen, ervoor zorgde dat Marieke alleen maar meer overtuigd raakte van haar keuze. “Het was alsof ze dacht dat ik zou opgeven. Maar het tegenovergestelde gebeurde. Ik wilde juist laten zien dat ik niet van mijn pad zou afwijken.”
De nasleep
Nu, een paar maanden later, heeft de storm zich enigszins gaan liggen. Beide kinderen groeien op met dezelfde voornaam, iets waar de rest van de familie zich inmiddels schouderophalend bij heeft neergelegd. Toch blijft de sfeer tussen Marieke en Sophie gespannen.
Binnen de familie wordt er vaak gelachen om de situatie. “Het is eigenlijk best ironisch,” zegt Patrick. “De naam Oisín betekent in de Ierse mythologie ‘kleine hertenkalf’. En nu hebben we er twee in de familie. Het past perfect, maar dat zal Sophie waarschijnlijk nooit zo zien.”
Conclusie
Wat begon als een mooie familietraditie, eindigde in een regelrechte naamsoorlog. Voor Marieke was het een kwestie van principe: trouw blijven aan haar eigen keuzes en tradities. Voor Sophie leek het meer een spelletje om de controle te hebben.
Of de kinderen later last zullen hebben van hun gedeelde naam, zal de tijd leren. Voor nu is één ding duidelijk: deze familieruzie zal nog vaak worden aangehaald bij verjaardagen, feestjes en kerstetentjes. En wie weet, misschien zullen de twee Oisíns later vooral lachen om het drama dat hun komst ooit teweegbracht.
