Het zijn zenuwslopende dagen voor Monique Westenberg. Op haar Instagram laat ze weten dat haar geliefde hondje Gioia onverwacht op de operatietafel beland is. Voor veel van haar volgers kwam dat bericht als een schok. De timing was onverwacht, maar voor Monique voelt het alsof het zo moest zijn. “Mn meisje ligt op de operatietafel. Ik werd gebeld dat ze plotseling een plekje vrij hebben gekregen vandaag. Dat moet zo zijn denk ik dan,” schrijft ze.
Het nieuws raakte veel mensen, zeker omdat Monique er meteen eerlijk bij vertelt dat ze zich zorgen maakt over de narcose. Wie dieren heeft, weet hoe spannend zo’n moment kan zijn. Je vertrouwt je viervoeter toe aan een medisch team, terwijl je zelf machteloos thuis zit te wachten. “Ik vind een narcose altijd spannend bij mijn dieren. Over een uur word ik gebeld hoe het gegaan is. Sturen jullie positieve energie haar kant op?!” vraagt ze haar volgers.
Gioia is niet zomaar een hond voor Monique. Ze is haar maatje, steun en toeverlaat, altijd aanwezig in goede en slechte tijden. De band tussen hen is zichtbaar op de foto’s die Monique regelmatig deelt. Dat juist zij nu ziek blijkt, hakt er extra hard in. Al eerder gaf Monique aan dat er ‘onrustige cellen’ bij Gioia waren gevonden. Toen ze op vakantie was, vroegen veel fans bezorgd hoe het inmiddels met de kleine hond ging. Monique koos er toen bewust voor het even stil te houden, waarschijnlijk omdat de onzekerheid groot was en ze zelf ook moest verwerken wat er allemaal speelde.
Uit verder onderzoek bleek dat Gioia een mastocytoom heeft, een kwaadaardige tumor die bij honden relatief vaak voorkomt. Het goede nieuws: zo’n tumor kan vaak succesvol verwijderd worden. Maar de onzekerheid blijft. Pas ná de operatie wordt duidelijk of de ziekte zich ook in de lymfeklieren heeft verspreid. Dat maakt deze uren voor Monique extra zwaar. Het is afwachten of er sprake is van een geïsoleerde tumor, of dat er meer behandelingen nodig zijn.
Die spanning vertaalt zich naar de toon van haar bericht. Hoewel Monique openhartig is over haar zorgen, kiest ze er bewust voor hoopvol te blijven. Ze schrijft dat ze erop vertrouwt dat Gioia de operatie goed doorstaat. Tegelijkertijd rekent ze op de steun van haar volgers. Voor iemand met een groot publiek voelt die steun vaak als een extra bron van kracht. De stroom van reacties die ze inmiddels ontvangt, laat zien dat veel mensen meeleven en Gioia in hun gedachten hebben.
Monique benadrukt dat ze hoopt op het beste nieuws. Dat is de rode draad in haar bericht: angst en hoop die naast elkaar bestaan. Ze weet dat het nu in de handen ligt van de dierenartsen en dat haar eigen rol vooral bestaat uit wachten, hopen en duimen. Voor wie ooit in dezelfde situatie zat, klinkt dat herkenbaar. Je hart slaat sneller, je checkt voortdurend je telefoon en je telt de minuten af tot het verlossende telefoontje komt.
Wat deze situatie extra beladen maakt, is dat Monique haar gevoelens deelt op een publiek platform. Daardoor wordt haar persoonlijke angst ook een verhaal dat duizenden mensen in real time meebeleven. Voor haar volgers schept dat een bijzondere band: ze voelen zich betrokken, alsof ze samen met haar door dit zware moment heen gaan.
Nu is het dus afwachten. Binnen een uur hoopt Monique een update te krijgen. Pas dan wordt duidelijk hoe de operatie verlopen is en of Gioia goed door de narcose is gekomen. Voor Monique zijn het waarschijnlijk de langste minuten van de dag. Toch klinkt er in haar woorden ook vertrouwen door, alsof ze diep vanbinnen weet dat haar hondje sterk genoeg is om dit aan te kunnen.
Voorlopig blijft het duimen draaien, berichten lezen en kracht verzamelen. Eén ding staat vast: Monique is niet alleen in deze spannende uren. Haar fans, volgers en vrienden staan virtueel naast haar. En iedereen hoopt dat ze binnenkort opgelucht kan ademhalen en goed nieuws kan delen.
