André van Duin heeft na de opnames van het nieuwe Omroep MAX-programma Het MAX Orkest openhartig verteld over iets waar hij spijt van heeft: het nooit leren bespelen van een instrument. In een gesprek met het ANP noemt hij dat “een van de weinige fouten” die hij in zijn leven heeft gemaakt. De presentator, inmiddels 78 jaar, is al tientallen jaren een veelzijdig artiest, maar muziek maken op een instrument bleef voor hem altijd een gemiste kans.
Wat hij vooral betreurt, is dat hij nooit heeft leren pianospelen. “Daar had ik echt veel plezier van kunnen hebben,” vertelt hij. “Ik heb natuurlijk heel veel liedjes geschreven, maar dan moest ik altijd iets voorneuriën voor iemand anders die het op de piano kon zetten en arrangeren. Het is zoveel mooier als je dat zelf kunt doen. Dat heb ik helaas verzuimd.” Ondanks zijn muzikale carrière, waarbij hij onder meer grote successen boekte met typetjes, conferences en liedjes, blijft dit ene gemis knagen.
Het onderwerp kwam ter sprake naar aanleiding van zijn nieuwe programma Het MAX Orkest, dat vanaf zondag wekelijks te zien is op televisie. In dit programma worden vijftigplussers samengebracht die ooit een instrument bespeelden, maar daar al jaren niets meer mee deden. Na audities vormen zij samen een gelegenheidsorkest, een popsymfonisch ensemble dat met veel enthousiasme en toewijding repeteert richting een eindconcert. Het unieke is dat het orkest bestaat uit mensen die jarenlang alleen speelden, vaak letterlijk “met een blokfluit op zolder,” zoals André het met een knipoog zegt. “Het is natuurlijk veel leuker om samen muziek te maken. En dat kan nu.”
Wat Van Duin vooral verbaasde, was hoe goed het orkest vanaf het allereerste moment klonk. “Ik stond echt te kijken. Ze kenden elkaar nog niet eens en toch ging het direct goed. De dirigent telt af en het begint gewoon. Alsof ze al jaren samen spelen. Fantastisch,” zegt hij opgetogen. Die onverwachte harmonie raakte hem zichtbaar, zeker omdat het initiatief bedoeld is om mensen op leeftijd weer een kans te geven hun muzikale passie nieuw leven in te blazen.
André begeleidde het hele proces als presentator en observeerde het ontstaan van het orkest vanuit de coulissen. “Ik doe een praatje hier, een praatje daar – net als bij Heel Holland Bakt. Maar ik bemoei me nergens echt mee. Eigenlijk ben ik meer een soort storende factor,” lacht hij. Die rol past hem, en hij neemt zichzelf zoals altijd niet al te serieus. Toch is zijn aanwezigheid duidelijk waardevol: zijn warme stijl en oprechte interesse geven het programma iets bijzonders mee.
Tijdens de opnames zag hij van dichtbij hoeveel plezier en ontroering muziek nog steeds kan brengen. “Voor veel van deze mensen is dit een droom die opnieuw tot leven komt. Sommigen hebben al jaren geen muziek meer gemaakt en nu zitten ze ineens weer in een orkest. Dat doet iets met je.” Zelf stond hij erbij en keek hij ernaar – soms met bewondering, soms met een beetje spijt dat hij daar niet tussen zit als muzikant.
Hoewel hij de bladmuziek dus niet zelf leest en geen instrument bespeelt, is zijn bijdrage aan Het MAX Orkestonmiskenbaar. De charme van het programma zit niet alleen in de muziek, maar ook in de verhalen eromheen – en die weet André als geen ander naar boven te halen.
Met de bekende glimlach kijkt hij terug op de draaidagen, maar zijn opmerking over het pianospelen blijft hangen. Zelfs een rasentertainer als Van Duin heeft dus nog onbenutte dromen. Misschien geen reden voor groot drama, maar wel een mooi inzicht: je bent nooit te oud om ergens spijt van te hebben. En misschien ook nooit te oud om alsnog te beginnen.
