Op Vaderdag heeft Monique een opvallend en emotioneel bericht gedeeld over haar vader. Op Instagram liet ze haar ruim 700.000 volgers meelezen met een persoonlijke boodschap die veel losmaakt.
Bij een oude foto van haar vader schreef Monique dat het leven een reis is, met alle ups en downs die daarbij horen. Ze gaf toe dat ze hem soms “niet kan uitstaan”. Toch zette ze die woorden in een bredere context. Ze schreef dat ze zich er tegelijkertijd bewust van is dat hij, net als ieder ander, zijn eigen verleden en onverwerkte trauma’s met zich meedraagt.
Volgens Monique heeft ze als kind zélf voor hem gekozen als vader, iets wat ze spiritueel lijkt te bedoelen. Daarmee geeft ze aan dat er, ondanks de moeilijkheden, een diepere band bestaat. “En ja… dat zal niet meer veranderen op deze leeftijd,” schreef ze erbij, alsof ze de situatie inmiddels accepteert zoals die is.
Haar boodschap was niet alleen kritisch. Monique liet ook duidelijk weten dat ze dankbaar is voor zijn aanwezigheid. “Want fysiek ben je er altijd voor me,” benadrukte ze. Ze sloot haar bericht af met: “Fijne Vaderdag, papa.”
Wat er precies speelt tussen Monique en haar vader is niet duidelijk. Ze benoemt geen concrete gebeurtenissen, ruzies of recente spanningen. Toch is de toon van haar bericht een stuk minder rooskleurig dan wat ze in eerdere jaren over hem deelde.
In het verleden sprak Monique nog vol liefde over haar vader. Ze prees hem toen als iemand die altijd klaarstaat voor zijn kinderen, hun partners en als een geweldige opa voor de kleinkinderen. “De leukste, liefste, grappigste opa,” schreef ze ooit.
Juist daarom valt het contrast op. Haar woorden nu laten zien dat de relatie met haar vader complex is geworden. Misschien zijn er spanningen die al langer spelen, of is er recent iets gebeurd wat haar aan het denken heeft gezet.
De openheid waarmee Monique haar gevoelens deelt, roept bij volgers zowel herkenning als vragen op. Sommige mensen prijzen haar eerlijkheid en kwetsbaarheid. Anderen vinden Vaderdag misschien niet het moment om zo’n persoonlijke boodschap te delen.
Wat duidelijk is, is dat Monique een volwassen en misschien confronterende kijk heeft op familierelaties. Ze idealiseert haar vader niet, maar erkent zijn menselijke kant – inclusief de schaduwkanten. Toch kiest ze er ook voor om dankbaar te blijven voor wat er wél is: zijn fysieke aanwezigheid en steun.
Of haar vader zelf gereageerd heeft op de boodschap, is niet bekend. Ook heeft Monique verder geen toelichting gegeven. Misschien laat ze het bewust open, als een moment van reflectie in plaats van een publieke aanklacht.
Hoe dan ook laat haar bericht zien dat relaties tussen ouders en kinderen vaak gelaagd zijn. Liefde en irritatie kunnen naast elkaar bestaan. En misschien is juist dat wat haar boodschap op Vaderdag zo eerlijk maakt.
