Nóg een ex verbreekt haar stilte over Marco Borsato
1 november 2025 – Na maanden van stilte heeft opnieuw een voormalige schoonfamilielid van Marco Borsato van zich laten horen. Waar de eerste ex-schoondochter, Victoria Hensen, deze week fel uithaalde naar de aangeefster en haar moeder, kiest Daisy – de andere ex van zoon Luca – voor een kalmere toon. Toch is haar boodschap duidelijk: volgens haar is Marco Borsato geen dader, maar een warme, zorgzame man.
‘Een warme Italiaanse vader’
In een uitgebreid bericht op Instagram vertelt Daisy openhartig over haar ervaringen met de familie Borsato. Ze schrijft: ,,Ik ken Marco niet anders dan als een enorm lieve en zorgzame man. Enthousiast, betrokken en met een groot hart voor zijn gezin. Voor mij was hij altijd een warme Italiaanse vader.”
Met die woorden mengt Daisy zich, al probeert ze dat voorzichtig te doen, in de publieke discussie rond de zanger. Haar reactie komt op een moment waarop de rechtszaak tegen Borsato volop in de media besproken wordt, en emoties hoog oplopen — niet alleen bij fans, maar ook binnen zijn directe omgeving.
Een golf van berichten
Sinds de start van de zaak wordt Daisy, naar eigen zeggen, overspoeld met vragen en berichten. ,,Ik krijg ontzettend veel video’s, artikelen en DM’s doorgestuurd. Mensen vragen wat ik ervan vind, wat ik weet, of ik iets wil zeggen,” schrijft ze. ,,Ik begrijp het, want iedereen heeft er een mening over, maar mijn mening doet er eigenlijk niet toe. Wat er tussen Luca en mij is gebeurd, heeft hier helemaal niets mee te maken.”
Toch voelt ze de behoefte om één ding te benadrukken: dat ze hoopt dat de waarheid boven tafel komt. ,,Het enige wat ik wens, is dat dit hoofdstuk eindelijk afgesloten kan worden. Dat de waarheid duidelijk wordt, hoe die er ook uitziet, en dat er weer rust kan terugkeren voor iedereen die hierbij betrokken is.”
Een misverstand van culturen
In haar bericht gaat Daisy ook in op wat zij een groot misverstand noemt: het verschil tussen Nederlandse en Italiaanse omgangsvormen. Volgens haar is een deel van de beschuldigingen mogelijk terug te voeren op een botsing van culturen.
,,Wij Italianen zijn van nature veel fysieker dan Nederlanders,” legt ze uit. ,,We omhelzen elkaar, geven drie kussen, raken elkaar aan als we praten. Het is een manier om warmte te tonen, om verbondenheid te voelen. Dat hoort bij onze cultuur. Bij de Borsato’s was dat precies zo: een hechte, liefdevolle familie die niet bang was om affectie te tonen.”
Volgens Daisy is die fysieke manier van omgaan weleens verkeerd geïnterpreteerd door buitenstaanders. ,,Wat voor ons normaal is, kan voor iemand anders vreemd of ongemakkelijk voelen. Maar dat maakt het nog geen verkeerde intentie.”
Tussen loyaliteit en afstand
Hoewel Daisy zich loyaal opstelt tegenover de familie, benadrukt ze ook dat ze inmiddels verder is gegaan met haar eigen leven. Haar relatie met Luca ligt al enige tijd achter haar, en ze wil zich niet opnieuw in het mediacircus laten trekken.
,,Ik heb geen behoefte meer om telkens opnieuw herinnerd te worden aan iets waar ik geen deel meer van uitmaak,” schrijft ze. ,,Ik reageer niet meer op berichtjes en wil ook geen video’s meer toegestuurd krijgen. Ik heb er niets meer mee te maken. Wat ik iedereen gun – Marco, zijn familie, maar ook de betrokkenen aan de andere kant – is rust, eerlijkheid en liefde.”
Een tweede stem uit de familiekring
Dat juist nu opnieuw een ex zich uitspreekt, is opvallend. Eerder deze week veroorzaakte Victoria Hensen, die ook een relatie met zoon Luca had, veel commotie door publiekelijk de aangeefster en haar moeder in twijfel te trekken. Waar Victoria fel van leer trok, kiest Daisy bewust voor een meer genuanceerde toon.
Die tegenstelling zorgt voor verdeeldheid op sociale media: de één prijst Daisy’s rustige houding, de ander vindt dat exen zich beter afzijdig kunnen houden zolang de rechtszaak loopt. Toch laat het zien dat het proces niet alleen Marco Borsato zelf raakt, maar ook de mensen die ooit dicht bij hem stonden.
De druk van het publieke oordeel
Daisy’s woorden geven een inkijkje in wat de omgeving van Borsato momenteel doormaakt. De zanger, ooit één van de populairste artiesten van Nederland, ziet zijn privéleven al jaren breed uitgemeten worden. Voor mensen die ooit deel uitmaakten van zijn familie, betekent dat een constante druk.
,,Iedereen heeft er een mening over,” zegt Daisy. ,,En soms vergeten mensen dat er echte families achter de krantenkoppen schuilgaan. Mensen met herinneringen, emoties en pijn. Wat er ook gebeurd is – het blijft verdrietig voor iedereen die erbij betrokken is.”
Haar oproep tot rust en eerlijkheid klinkt daarom niet alleen als een persoonlijke wens, maar ook als een waarschuwing voor het publieke debat dat vaak weinig ruimte laat voor nuance.
De zoektocht naar waarheid
Daisy’s bericht is geen verdediging in juridische zin – ze benadrukt dat ze de feiten niet kent – maar wel een getuigenis van haar persoonlijke ervaring. ,,Ik weet niet wat er allemaal waar is, maar ik ken Marco als iemand met een groot hart. Iemand die altijd klaarstond voor zijn gezin.”
Ze besluit haar bericht met een hoopvolle noot. ,,Wat er ook gebeurt, ik geloof dat de waarheid uiteindelijk altijd naar boven komt. En ik hoop dat iedereen daarna weer verder kan – zonder haat, zonder oordeel, maar met begrip.”
Een emotionele nasleep
Met haar woorden sluit Daisy zich aan bij een groeiende groep mensen uit Borsato’s omgeving die worstelen met hoe ze zich moeten verhouden tot de publieke discussie. De rechtszaak verdeelt niet alleen fans, maar ook vrienden, oud-collega’s en familieleden.
Of Daisy’s bericht een verandering teweegbrengt in de beeldvorming rond Marco Borsato, valt nog te bezien. Maar haar open brief laat in elk geval zien hoe complex en emotioneel de nasleep van de zaak is – zelfs voor wie er niet rechtstreeks bij betrokken is.
‘Rust en liefde voor iedereen’
Aan het einde van haar bericht vat Daisy alles samen in één zin: ,,Ik hoop ontzettend op rust en liefde voor de familie.” Een oproep die, los van schuld of onschuld, de kern raakt van wat velen inmiddels voelen.
De zaak-Borsato is allang geen gewone rechtszaak meer; het is een verhaal dat hele families, generaties en zelfs culturen raakt. En in dat lawaai van meningen, beschuldigingen en emoties klinkt Daisy’s stem verrassend eenvoudig – maar misschien juist daardoor zo hard: een wens voor vrede, menselijkheid en stilte na de storm.
