De verkiezingscampagne van 2025 speelt zich af op het scherm in je hand. Waar politici ooit avonden sleten in zaaltjes en talkshows, is de strijd nu verschoven naar de tijdlijn. Korte video’s, persoonlijke posts en slimme contentformats bepalen het gesprek. Instagram, TikTok en X zijn geen bijzaak meer, maar de arena waar zichtbaarheid, emotie en algoritmes de doorslag geven.
Waarom politici hun campagne verplaatsen naar sociale media
Wie vandaag aandacht wil, moet opvallen in seconden. Daarin blinken sociale platforms uit. Korte video’s, pakkende oneliners en aansprekende beelden doen het beter dan flyers, posters of een uitgebreid kranteninterview. Communicatieadviseurs weten: elk ‘spontaan’ filmpje is doordacht. De toon moet menselijk en herkenbaar zijn, de boodschap helder en deelbaar. De meeste kiezers kijken geen volledige debatten meer; ze scannen een clip van dertig seconden die precies het gevoel raakt.
Een ander voordeel: regie. Online bepalen politici zélf wat ze laten zien, zonder filter van redacties of presentatoren. Dat vergroot de controle, maar ook het risico. Eén onhandige zin of een verkeerd beeld kan in minuten rondgaan en dagenlang het gesprek beheersen.
De opmars van privatisering
Om dichter bij kiezers te komen, laten politici bewust meer van hun privéleven zien. Dat ‘privatiseren’ werkt als het geloofwaardig voelt. Geert Wilders toont geregeld zijn kat Noortje; Frans Timmermans laat zijn liefde voor Roda JC zien. Dilan Yeşilgöz verschijnt graag tussen het publiek op evenementen zoals Sail Amsterdam, terwijl Mirjam Bikker vaker kiest voor ingetogen familiekiekjes. Het doel: herkenning en sympathie.
De keerzijde is duidelijk. Zodra een post georchestreerd oogt, haken kijkers af. Privatisering is dan geen brug naar de kiezer, maar een boemerang. Authenticiteit is het breekpunt: spontaan scoort, geforceerd schaadt.
De dunne lijn tussen echt en gespeeld
Voorbeelden uit binnen- en buitenland laten zien hoe scherp die lijn is. In de Verenigde Staten bouwde Alexandria Ocasio-Cortez een enorm bereik op met ongefilterde Instagram-lives waarin ze kookte en ondertussen over politiek sprak. Elizabeth Warren probeerde iets soortgelijks met een biertje, maar werd al snel als ongemakkelijk en gemaakt ervaren.
Die dynamiek speelt ook hier. Toen Dilan Yeşilgöz een ‘vakantie’ liet zien die vooral uit campagneactiviteiten bestond, viel een deel van haar volgers over het gebrek aan oprechtheid. De les: het publiek voelt razendsnel aan wat echt is en wat is ingepland door een mediatrainer.
