Robert ten Brink blaast vandaag zeventig kaarsjes uit, en dat zorgt voor een moment van reflectie op zijn imposante tv-loopbaan. In Shownieuws werd zijn verjaardag groots aangestipt, maar aan de desk ontstond direct een discussie: is Ten Brink met All You Need Is Love zó succesvol geworden dat hij zichzelf niet meer opnieuw hóéfde uit te vinden, of is zijn cv daardoor juist te smal geworden? Die botsing van perspectieven zegt veel over hoe we anno nu kijken naar televisiepersoonlijkheden die al decennialang meedraaien.
Verjaardag en eerbetoon
Ten Brink is één van de weinige presentatoren die generaties kijkers aan zich heeft weten te binden. All You Need Is Love is al jaren een kijkcijferkanon rond de feestdagen en staat synoniem aan zijn naam en gezicht. Voor veel televisiekijkers is hij de belichaming van romantiek-tv: de man die gebroken harten lijmt, geliefden herenigt en jaarlijks het kerstgevoel op gang trekt. Dat hij deze mijlpaal haalt terwijl zijn paradepaardje nog steeds relevant is, is op zichzelf al bijzonder.
Kritiek aan de desk
Toch klonk er aan de Shownieuws-desk ook een kritische noot. Telegraaf-journalist Jordi Versteegden stelde dat Ten Brink al lange tijd leunt op één signatuurprogramma en zich als presentator weinig heeft vernieuwd. In zijn ogen is het zonde dat iemand met zoveel ervaring en tv-gewicht niet vaker buiten de gebaande paden is getreden. Die kritiek raakt aan een bekende mediavraag: moet een tv-icoon zich blijven heruitvinden, of is het juist krachtig om jarenlang het beste in één genre te blijven?
Wat staat er nog op zijn cv
Collega’s aan tafel brachten daar meteen nuancering in aan. Ten Brink presenteerde in het verleden meer dan alleen liefdestelevisie. Hij was het gezicht van het populaire quizformat Weekend Miljonairs, gaf kleur aan talententv met Holland’s Got Talent en begon zijn loopbaan achter de nieuwsknoppen bij het Jeugdjournaal. De boodschap: wie zijn carrière terugspoelt, ziet geen eendimensionale presentator, maar iemand die juist verschillende tv-disciplines heeft aangetikt en binnen elk domein zijn eigen toon wist te vinden.
De waarde van één grote hit
Daarnaast is er het argument dat één evergreen een hele carrière kan dragen. Collega’s wezen erop dat het geen zwakte is, maar een zeldzame prestatie: decennialang het gezicht zijn van een format dat nog altijd kijkers weet te raken. In een tv-markt waar veel nieuwe titels na één seizoen verdwijnen, is een langlopende hit eerder een bewijs van vakmanschap dan van stilstand. All You Need Is Love is al jaren een merk op zichzelf, en Ten Brink is dat merk – herkenbaar, betrouwbaar en emotioneel effectief.
Verlangen naar vernieuwing
Toch blijft het gevoel bij Versteegden knagen: hoe interessant zou het zijn om Ten Brink nog één keer op een heel nieuw podium te zien? Volgens hem is de presentator zichtbaar gemotiveerd om door te gaan met televisie maken, en zou een nieuw, groot project zijn repertoire nog eens fris kunnen openbreken. Die nieuwsgierigheid is begrijpelijk: wat gebeurt er als de man van de liefdesreünies zijn vertrouwde domein verlaat? Zou hij een documentairevorm kunnen dragen, een live-evenement, of juist een intieme interviewreeks waarin het niet om romantiek draait maar om andere levensverhalen?
Schaarste aan nieuwe formats
Daarmee komt een tweede realiteit in beeld: de huidige tv-markt is minder gulzig dan vroeger. Zenders en streamers investeren selectiever in nieuwe formats; risico’s zijn duur en het publiek is versnipperd. Veel presentatoren zitten op de reservebank te wachten op de volgende kans, terwijl er juist meer behoefte is aan zekerheid. Binnen die context is vasthouden aan een bewezen succes voor zowel maker als zender vaak de meest logische keuze. Dat vergroot de kans dat gevestigde namen minder vaak buiten hun vaste genre verschijnen, zéker als het publiek hen daar het liefst ziet.
Een loopbaan tussen merk en mens
Wat de discussie interessant maakt, is dat Ten Brink inmiddels zowel merk als mens is. Zijn naam roept direct een gevoel op: warmte, emotie, een happy end. Dat is enorme waarde, maar het creëert ook een verwachtingspatroon. Zodra zijn naam op een programmabord prijkt, verwacht de kijker liefde, herenigingen en tranen van geluk. Wie daarvan wil afwijken, moet ofwel een ijzersterk nieuw idee hebben, ofwel een partner die het risico aandurft om met het publiek een andere kant van de presentator te ontdekken. Dat is niet onmogelijk, maar wel een bewuste strategische keuze.
Wat vindt u
De meningen aan tafel laten zien hoe verdeeld je hiernaar kunt kijken. Daarom de vraag aan u als lezer: is het vooral bewonderenswaardig dat Ten Brink zijn hitformat zo lang levend houdt, of mist u juist variatie op zijn palmares? Het antwoord zegt net zo veel over persoonlijke smaak als over hoe we naar televisie in 2025 kijken.
- Ja, zijn cv is te eendimensionaal: tijd voor een nieuwe uitdaging
- Nee, vasthouden aan succes is juist knap en slim
Samenvatting en vooruitblik
Op zijn zeventigste staat Robert ten Brink nog altijd symbool voor emotietelevisie die genereus scoort. De discussie bij Shownieuws belicht twee waarheden die naast elkaar kunnen bestaan. Eén: een eeuwig relevante evergreen is een prestatie van formaat. Twee: de nieuwsgierigheid naar vernieuwing blijft, zeker bij makers en kijkers die verrassingen waarderen. Of Ten Brink de komende jaren nog een grote, nieuwe sprong waagt, hangt af van timing, markt en het juiste idee. Tot die tijd blijft hij het gezicht van een van de meest herkenbare tv-merken van Nederland. Felicitaties zijn dus op hun plaats – en de discussie is dat ook. Wat vindt u: moet Robert ten Brink nog één keer buiten zijn comfortzone treden? Laat het ons weten via onze socialmedia-kanalen.
Bron: mediacourant.nl
