Wim Peeters, de grootvader van zangeres Sieneke, heeft uitgezaaide slokdarmkanker en ondergaat op dit moment levensverlengende behandelingen. Zijn gezondheid gaat snel achteruit en hij heeft nog zes chemokuren te gaan. Als deze geen effect hebben, worden de behandelingen beëindigd. Ondanks zijn kwetsbare situatie heeft hij tot zijn verdriet niets gehoord van zijn kleindochter. “Het is enorm pijnlijk,” zegt hij in weekblad Story. “Ze is niet één keer langs geweest.”
Wim zegt diep geraakt te zijn door het gebrek aan contact. “Sieneke en haar ouders hebben helemaal niets van zich laten horen. Geen telefoontje, geen bezoek. Dat doet ontzettend veel pijn,” vertelt hij. “Ze is mijn eerste en liefste kleinkind. Ik heb altijd alles voor haar gedaan.”
Volgens Wim is er geen sprake van ruzie of conflict. “Ik heb haar niets misdaan. Ik snap er helemaal niets van. Waarom laat ze me nu links liggen? Juist nu ik haar steun zo hard nodig heb.” Hij zegt zich afgewezen te voelen door een familie die hem dierbaar is. “Je zou denken dat familie er voor je is in zulke moeilijke tijden.”
Wat de situatie extra verwarrend maakt voor Wim, is dat Sieneke onlangs nog publiekelijk haar steun uitsprak voor Freek Rikkerink, die lijdt aan uitgezaaide longkanker. “Dat siert haar,” zegt Wim daarover. “Die jongen en zijn vrouw verdienen alle steun die ze kunnen krijgen. Maar ik begrijp dan niet waarom ze haar eigen opa volledig negeert.”
De zangeres, die in 2010 bekend werd met haar deelname aan het Eurovisie Songfestival namens Nederland, heeft nog niet publiekelijk gereageerd op de uitspraken van haar opa. Volgens Wim is het niet voor het eerst dat hij zich buitengesloten voelt, maar dit moment raakt hem extra diep. “Als je hoort dat je terminaal ziek bent, hoop je dat je familie zich om je bekommert. Een knuffel, een blik van herkenning, even samen zitten. Dat is nu zoveel waard.”
Het verdriet van Wim lijkt niet alleen te komen door zijn ziekte, maar vooral door het emotionele gemis. “Het zou me zoveel goed doen als Sieneke gewoon even langs zou komen. Al is het maar vijf minuten. Ik verlang niet naar grote gebaren, alleen naar contact. Je bent toch familie?”
Het blijft onduidelijk wat precies de reden is voor het uitblijven van contact. Familiebanden zijn soms complex, maar volgens Wim is er nooit een breuk geweest. Hij begrijpt dan ook niet waarom zijn kleindochter zich nu zo afstandelijk opstelt. “Ik lig hier elke dag te vechten en hoop nog een beetje waardigheid en warmte te mogen ervaren. Dat zij dat niet met me wil delen, doet meer pijn dan de ziekte zelf.”
Of Sieneke alsnog contact zal opnemen met haar grootvader, is niet bekend. Wim blijft hopen. “Misschien leest ze dit. Misschien denkt ze dan: ik ga toch even langs. Dat zou alles voor me betekenen.”
Bron
