Stel adopteert een drieling en krijgen kort erna dit bizarre nieuws wat hun wereld op zijn kop zet...

Sara en Andy Justice probeerden jarenlang om zwanger te worden, maar na heel veel proberen en een dokter in de hand nemen, besloten ze toch voor optie ‘C’ te gaan. Ze kozen ervoor om te stoppen met proberen en hun kinderwens in vervulling te laten gaan door middel van adoptie. Het proces was een behoorlijke beproeving, maar toen ze eenmaal uitgekozen werden om een kind te adopteren, leek hun lang gekoesterde wens toch echt uit te komen. Helaas gebeurde er iets vreselijk toen de zwangere biologische moeder hen uitkoos als adoptieouders. Je leest de rest van dit bijzondere verhaal op de volgende pagina.

Gelukkig samen Sarah en Andy Justice uit Tulsa, Oklahoma (Verenigde Staten) waren al 3 jaar gelukkig getrouwd toen ze het gevoel kregen dat ze iets misten in hun leven. Beiden wisten meteen wat dat gevoel was; een kinderwens. Ze wilden gaan proberen om een eigen gezin te krijgen. Dit is een vrij logische stap voor een gelukkig getrouwd stel dat graag hun liefde wil delen en uitbreiden. Helaas bleek dit voor de Justitiabelen niet zo vanzelfsprekend te zijn als de meeste mensen denken.

Oefenen, oefenen, oefenen Helaas bleek Sarah Justice een van de, helaas vele, vrouwen te zijn die moeilijkheden hadden om zwanger te worden. Drie jaar lang probeerden ze op natuurlijke wijze zwanger te worden, zonder succes. Dit zette het huwelijk van Andy en Sarah onder druk, omdat ze allebei zo graag vader en moeder wilden worden. Na jaren proberen, besloten ze het op een andere manier te proberen: ze hadden professionele medische hulp nodig, zodat wat ze deden…

Bereid om offers te brengen Toen Sarah en David besloten medische hulp te zoeken voor Sarah's 'onvruchtbaarheidsproblemen', deden ze uitgebreid onderzoek en ontdekten ze dat er een probleem was. Er waren geen gynaecologen en/of vruchtbaarheidsartsen in de buurt van Tulsa. Dus moesten ze naar een andere plaats verhuizen. Die andere plaats was St. Louis in Missouri. Beiden wilden eigenlijk niet verhuizen, maar ze waren bereid om het offer te brengen. In 2014 reden ze van Tulsa naar St. Louis. Eenmaal op hun bestemming aangekomen, kreeg Sarah haar eerste vruchtbaarheidsbehandeling.

De behandeling zou geen verschil maken Helaas kregen de Justitiabelen teleurstellend nieuws: de vruchtbaarheidsbehandeling zou geen verschil maken. Ze waren er kapot van. Vastbesloten om hun eigen gezin te stichten, wisten ze dat ze niet mochten opgeven. Ze bleven zoeken naar andere medische mogelijkheden. Dit was het moment waarop Sarah en Andy de dokter vroegen naar in-vitrofertilisatie, ook bekend als IVF. Het bleek dat Sarah in aanmerking kwam voor IVF, maar dat de kans op een zwangerschap ongeveer 10% zou zijn en dat Sarah een ongemakkelijke behandeling moest ondergaan. Bekijk snel op de volgende pagina hoe dit verder ging.

Je kunt alleen maar hopen dat het lukt Het IVF-proces bestaat uit maandenlange hormoonbehandelingen voordat de eigenlijke procedure wordt uitgevoerd, en daarna kun je alleen nog maar hopen dat het gelukt is. Als je dacht dat dat nog niet erg genoeg was: nou, er is meer. Eén IVF-poging kost tussen de 12.000 en 15.000 dollar. De Justices zouden ongeveer 60.000 dollar moeten betalen - voor meerdere pogingen, voor het geval het de eerste keer niet zou lukken - met een groot risico dat ze aan het eind van de behandelingen nog steeds niet geslaagd waren. Andy en Sarah vonden het risico te groot, dus besloten ze voor plan C te kiezen.

Het kan jaren duren voor je een baby kan adopteren De Justices besloten te proberen een kind te adopteren, wat een traag traject bleek te zijn. Voordat het echtpaar een baby kon adopteren, moesten zij verschillende langdurige aanvraagprocedures volgen die hun persoonlijke leven en leefsituatie zouden aantasten. Het bleek dat het adopteren van een kind jaren kon duren, vooral als ze een pasgeboren baby wilden adopteren. Want de meeste mensen die adoptieouders willen worden, willen een pasgeborene adopteren. Het echtpaar was echter zo vastbesloten dat dit alles hen niet kon tegenhouden…

Tijd voor interviews De adoptieprocedure was moeizaam en moeilijk. Hun huis moest worden gecontroleerd om te zien of het voldeed aan de eisen voor het 'opvoeden van een kind'. In de tussentijd onderging het echtpaar verschillende gesprekken met adoptiebureaus. Het echtpaar had al veel meegemaakt, dus ze wisten dat ze ook dit zouden doorstaan. Toen zij het hele proces hadden doorlopen, regelde het adoptiebureau voor hen gesprekken met zwangere vrouwen die hun kind ter adoptie afstonden. Eindelijk, zou je denken, maar ook dit bleek een zware strijd te zijn…

Hun gebeden waren verhoord De rechters hadden al een aantal gesprekken gevoerd met zwangere vrouwen, die hun baby ter adoptie wilden afstaan toen zij eindelijk goed nieuws kregen. Een van de moeders had hen als adoptieouders gekozen. Sarah en Andy waren extatisch. Eindelijk waren hun gebeden verhoord, en het leek erop dat ze eindelijk hun gezin zouden gaan uitbreiden. Ze steunden de moeder bij elke stap en waren bijna klaar voor de baby toen ze slecht nieuws kregen.

Bekijk snel op de volgende pagina hoe dit verder ging.

De volgende keer moest het uitkomen De zwangere vrouw zegde de adoptie op het laatste moment af en de Justitiabelen waren opnieuw teleurgesteld. Zij gaven echter niet op: het echtpaar nam opnieuw contact op met verschillende agentschappen en deelde hen mee dat zij het opnieuw wilden proberen. Na verschillende gesprekken begon het wachtproces weer van voren af aan. Maar deze keer waren Sarah en Andy vastbesloten dat een van de biologische moeders hen zou kiezen als de toekomstige ouders voor haar kind. Het moest gewoon zo zijn!

Langzaam de hoop verliezen Ronde twee leek goed te gaan tot, opnieuw, de biologische moeder zich terugtrok uit het proces. Voor Andy en Sarah voelde het als: "Telkens als het goed leek te gaan en we drie stappen vooruit zetten, werden we 4 stappen teruggezet." Opnieuw wilden ze niet opgeven, en ze gingen door voor ronde 3. De derde keer is scheepsrecht, toch? Wat ze niet wisten is dat hun gebeden eindelijk verhoord zouden worden. Kort nadat de tweede biologische moeder zich had teruggetrokken, kreeg het stel eindelijk dat zo belangrijke telefoontje…

Het langverwachte telefoontje Het echtpaar begon langzaam de hoop te verliezen, maar uit het niets kreeg Sarah een telefoontje van het adoptiebureau dat haar nieuwe hoop gaf. "Er is een derde biologische moeder die voor jullie heeft gekozen." Dit was fantastisch nieuws voor Andy en zijn vrouw en ze konden niet gelukkiger zijn. Was het eindelijk zover? De grootste schok voor het stel - en de biologische moeder - moest echter nog komen. Ik wed dat geen van hen dit zag aankomen…

<img class="wp-image-3095" src="https://factstherapy.com/wp-content/uploads/2020/09/triplets-pregnancy.jpg" alt="story, triplets, pregnancy, adoption, couple, birth, twins, babiesstory, triplets, pregnancy, adoption, couple, birth, twins, babies, birth control, ultrasound, pregnancy test, pregnancy symptoms, fertility test, fertility treatment center near me, fertility treatments, fertility symptoms" /> Ze hoefden niet lang na te denken De rechtvaardigen konden niet geloven dat een andere moeder hen had uitgekozen. De biologische moeder vroeg zelfs of ze mee wilden naar de eerste echo. Ze waren zo enthousiast en blij dat ze niet lang hoefden na te denken voor een antwoord. Bij de echo konden Sarah en Andy hun kind voor het eerst zien, maar tot ieders verbazing bleek het niet één, niet twee, maar drie baby's te zijn. Wat een verrassing, hé! Bekijk snel op de volgende pagina hoe dit verder ging.

Wacht, wat…een drieling? Andy en Sarah konden hun oren en ogen niet geloven, toen ze niet één, niet twee, maar DRIE hartslagen hoorden (en zagen). Ze hadden zo lang gevochten om ouders te worden, en nu beloonde het universum hen. Ze aarzelden geen seconde: alle drie de baby's waren natuurlijk welkom. Ze begonnen onmiddellijk met de voorbereidingen voor deze mooie uitbreiding van de Justice-familie, ook al moesten ze nog een paar maanden wachten. Niemand kon enthousiaster zijn dan de Justices op dat moment waren.

Tijd voor grote veranderingen Ze aarzelden echter geen seconde en stemden in met de adoptie van alle drie de baby's. Het koppel werd behoorlijk gestresseerd voor ze hun baby's kregen. Hadden ze wel de juiste keuze gemaakt? En hoe gingen ze dit doen? Ook al waren ze al zo lang bezig om kinderen te krijgen, ze waren er niet echt op voorbereid om drie kinderen tegelijk te krijgen. Ze hadden niet eens een kinderkamer, laat staan drie. Ze beseften dat ze zo snel mogelijk enkele grote veranderingen moesten doorvoeren…

Toen het zover was, waren ze er helemaal klaar voor. Zoals altijd probeerden Sarah en Andy het beste in de situatie te zien. Ze realiseerden zich dat ze uiteindelijk meerdere kinderen zouden willen, dus dit bespaarde hen wel het intensieve adoptieproces helemaal opnieuw te moeten doorlopen. Het koppel voelde zich super gezegend dat ze in één keer drie kinderen kregen. De aanstaande ouders begonnen al snel met de voorbereidingen voor hun nieuwe kinderen. Ze moesten hun huis baby-proof maken, ze moesten kinderwagens kopen, en natuurlijk moesten ze zich mentaal voorbereiden op het krijgen van drie baby's. Toen het zover was, waren ze er helemaal klaar voor. Tenminste, dat dachten ze…

Zeg hallo tegen Hannah, Elizabeth, en Joel Justice In mei 2013, 8 weken te vroeg, braken de vliezen van de biologische moeder en was het tijd voor de bevalling van de drieling. Na jaren van wachten was het eindelijk zover: Sarah en Andy zouden ouders worden. Ze moesten uren wachten, maar na een moeilijke bevalling waren hun 3 wondertjes dan toch echt daar. Hannah, Elizabeth en Joel waren elk ongeveer 1500 gram pure vreugde voor Sarah en haar man, maar ze mochten hun wondertjes nog niet mee naar huis nemen. Ze moesten in het ziekenhuis blijven ter observatie. De kersverse ouders wachtten geduldig, maar in de tussentijd gebeurde er iets met Sarah…

Heeft het lange proces zijn tol geëist? Sarah werd plotseling ziek, ongeveer een week na de geboorte van Hannah, Elizabeth, en Joel. Aanvankelijk leek het niets ernstigs te zijn, maar haar symptomen leken niet over te gaan. Eiste het lange proces van ouder worden zijn tol of was het iets anders? Andy maakte zich zorgen om zijn vrouw en besloot dat ze een afspraak bij de dokter moest maken. Na een aantal onderzoeken kwam de dokter terug met heel bijzonder en onverwacht nieuws…

Wacht…Wat? Zwanger? De dokter had verschillende tests gedaan en kon geen ziektes vinden. Wat was er dan met haar aan de hand? Toen de dokter haar bloedwerk controleerde, vond hij het antwoord: Sarah leed aan zwangerschapssymptomen. Ja, u leest het goed: Sarah was zwanger. Na jaren van proberen en onsuccesvolle hormoonbehandelingen, was Sarah dan toch zwanger. Zowel Sarah als Andy konden het nieuws niet geloven. Toen ze naar de gynaecoloog ging om een echo te laten maken, kreeg ze de grootste schok…

Bekijk snel op de volgende pagina hoe dit verder ging.

Niet één, maar twee baby's De gynaecoloog vertelde het echtpaar dat ze niet één, maar TWEE baby's verwachtten. Na jaren van teleurstelling en stress werden de Justices binnen 1 jaar ouders van niet minder dan 5 kinderen. Gelukkig zagen de Justices de humor in van de situatie. Ook al zou het een tijd van hard werken worden, ze voelden zich nog meer gezegend dan voorheen. Ze waren overdonderd maar ook dolgelukkig, en begonnen zich voor te bereiden op nog eens twee baby's. Terwijl zij dat deden, werden hun drie andere kleine baby's langzaam sterk genoeg om het ziekenhuis te verlaten.

Terwijl Sarah's buik groeide… Terwijl het echtpaar zich voorbereidde op niet drie, maar vijf baby's, konden ze eindelijk hun prachtige drieling mee naar huis nemen. Het was tijd om eraan te wennen een gezin van vijf te zijn. Naarmate Sarahs buik groeide, werd het moeilijker en moeilijker om de baby's vast te houden en te verzorgen. Bovendien voelde ze zich nog steeds ziek en erg moe, maar gelukkig had ze haar Andy en veel familieleden om hen te helpen. Zo slaagde de familie erin om voor hun mooie drieling te zorgen, terwijl ze op hun tweeling wachtten.

Als ze een drieling aankunnen, kunnen ze ook een tweeling aan Een paar maanden voordat de drieling 1 jaar werd, beviel Sarah van de prachtige tweeling: Andrew en Abigail. Terwijl ze net gewend waren om ouders te zijn, kreeg ze weeën. Na een lange en zware zwangerschap kwam hun twee biologische tweeling eindelijk bij hun niet-zo-kleine gezin. Voor de ouders leek het geen grote aanpassing te worden, want ze hadden al maanden geoefend met Hannah, Joel en Elizabeth. Als ze een drieling aankonden, konden ze ook een tweeling aan, toch?

Het eerste jaar was moeilijker dan verwacht Het eerste jaar was erg moeilijk voor Sarah en Andy, maar ze klaagden er nooit over. Ze waren ontzettend blij met al hun kinderen, en ze kregen veel hulp van hun dierbaren, zoals familie en vrienden. Toen het echtpaar moest gaan werken, kwamen familie en vrienden bijspringen om te babysitten, zodat het gezin toch genoeg geld kon verdienen om voor hun baby's te zorgen. Toen besloot een grote gemeenschap om het echtpaar te helpen…

Donaties Het was voor iedereen duidelijk dat het niet gemakkelijk was om genoeg geld te verdienen om voor alle zeven gezinsleden te zorgen. Het krijgen van één baby is voor de meeste mensen (te) duur, laat staan 3 of zelfs 5 baby's. Dat is waarom hun kerk de handen uit de mouwen stak en besloot om voedsel en babyvoeding te doneren, en zelfs veel maaltijden te koken voor de familie. Op deze manier konden de ouders zich concentreren op hun baby's, want voor hen zorgen was echt een full-time baan. Gelukkig besloten nog meer mensen hen te helpen.

Bekijk snel op de volgende pagina hoe dit verder ging.

84 flessen en 300 luiers per week Kort nadat Sarah en Andy binnen negen maanden ouders waren geworden van vijf baby's, ging hun verhaal viraal. Al snel begonnen veel mensen de familie te helpen. Mensen stuurden hen van alles, zoals luiers, kleding, babydoekjes, flessen, en er werd zelfs geld gedoneerd. Ze hadden het zeker nodig, want ze gebruikten tot 84 flessen en 300 luiers per week. Dat is echt krankzinnig! Langzaam groeide het gezin in een dagelijkse routine, en hun baby's werden groter en werden peuters.

En toen gebeurde er dit… Je zou denken dat één set tweelingen en één set drielingen genoeg zou zijn voor Sarah en Andy, maar in 2015 kondigden de Justices onverwacht nieuws aan de rest van de wereld aan. Opnieuw was Sarah in verwachting van een baby. Zo'n negen maanden later (januari 2016) maakten Hannah, Elizabeth, Joel, Andrew, Abigail en de rest van de wereld kennis met de zesde Justice broer of zus, genaamd Caleb Justice. Dat is prachtig nieuws, vindt u niet?

Hoe doen ze het? Je vraagt je misschien af hoe de familie het doet, maar ze hebben maar één geheim: waanzinnige organisatie. Volgens Sarah is het superbelangrijk voor hen om alles te plannen, anders zou het wel eens een rommeltje worden. Elke dag hebben ze eenzelfde soort schema. Ze beginnen hun dagen met ontbijten, luiers verschonen, een kleine ochtendwandeling, dutjes en dan hebben ze meestal speelafspraakjes met vrienden of familie. Dan is het tijd voor serieuzere zaken…

Gezins karweitjes en zindelijkheids training Na hun ochtendwandeling en speeltijd, is het tijd voor het gezin om klusjes te doen. Ze ruimen het huis op, want met zes jonge kinderen kan het er behoorlijk rommelig aan toe gaan. En niet te vergeten de zindelijkheidstraining, die een groot deel van de dag in beslag neemt. Gelukkig zullen ze die mijlpaal binnenkort bereiken, en dan kunnen ze overgaan tot andere belangrijke gebeurtenissen en stappen in hun leven. Benieuwd hoe ze het anno 2022 doen? Lees verder en kom erachter…

Wie had verwacht dat ze uiteindelijk 6 kinderen zouden krijgen Nu in 2022 zijn Hannah, Joel, Elizabeth, Abigail, en Andrew 9 jaar oud en Caleb is 4 jaar oud. Sarah en Andy zijn erg gelukkig en voelen zich ongelooflijk gezegend met hun 6 prachtige kinderen. "Ze brengen zoveel vreugde en liefde in ons leven. We kunnen ons niets anders wensen in het leven!" Hoewel ze verschillende tegenslagen op hun weg hadden om ouders te worden, zijn ze super gezegend met zoveel kinderen. Dat hadden ze vast nooit zien aankomen toen ze aan dit proces begonnen.