Kees van der Spek heeft onlangs zijn volgers geraakt met een aangrijpend bericht. De bekende misdaadverslaggever maakte op Instagram bekend dat zijn vader is overleden.
Met een foto vol warmte en een korte tekst vol liefde nam hij afscheid. De man die hem zoveel heeft geleerd, overleed op 88-jarige leeftijd.
Zelden deelt Kees iets over zijn privéleven. Toch deelde hij nu een zeldzaam, intiem moment. Op de foto staan vader en zoon zij aan zij, beiden lachend. Het beeld spreekt boekdelen en maakt duidelijk hoe sterk de band tussen hen was.
Uit de woorden van Kees komt een beeld naar voren van een man die zijn leven ten volle leefde. Zijn vader begon als timmerman in Zoetermeer, maar bleef zichzelf ontwikkelen. Hij werd uiteindelijk ingenieur en doctorandus, een toonbeeld van vastberadenheid en leergierigheid.
Zijn loopbaan en leven beperkten zich niet tot Nederland. Hij woonde in tien verschillende landen en zette zich in voor ontwikkelingsprojecten in onder meer Suriname en Burundi. Samen met zijn vrouw werkte hij in vluchtelingenkampen in Azië. Zijn toewijding kende geen grenzen.
Zijn inzet reikte zelfs tot Oekraïne, Kameroen, Venezuela en Indonesië. Overal waar mensen hulp nodig hadden, stond hij klaar.
Hij gaf les in een asielzoekerscentrum en bood vluchtelingen uit Joegoslavië onderdak. Zijn leven draaide om het bieden van perspectief aan mensen in moeilijke omstandigheden.
De manier waarop Kees over zijn vader schrijft, toont diep respect. Niet alleen vanwege diens werk, maar ook om de manier waarop hij dat deed: met lef, compassie en openheid. Die eigenschappen lijken ook in Kees’ eigen leven door te klinken, met zijn journalistieke werk in vaak gevaarlijke gebieden.
Kees beschrijft zijn vader als iemand die keer op keer opnieuw begon, zich telkens aanpaste, en altijd met volle inzet leefde. Het vergt moed om zo’n pad te volgen. Juist die kracht en vasthoudendheid zijn terug te zien in hoe Kees zelf opereert, zowel voor als achter de camera.
De zin waarmee hij zijn Instagrambericht afsloot – “Rust zacht lieve papa” – zegt alles. Soms zit er in een paar woorden een wereld aan gevoel. Het is het soort verlies dat diep raakt en nog lang voelbaar blijft. Zeker bij een ouder die zo’n rijke erfenis aan daden en waarden achterlaat.
Recent deelde Kees ook een oude video uit 1991. De beelden tonen een jongere versie van zichzelf, tijdens een zomer met familie. Zo probeert hij tastbare herinneringen vast te houden, nu die zo kostbaar zijn geworden. Herinneringen vormen bruggen naar het verleden.
Voor veel volgers riep die video herkenning op. De sfeer, de kleren, de gesprekken – het raakte iets nostalgisch. Kees liet daarmee niet alleen zijn eigen jeugd zien, maar ook de invloed van zijn vader. Stil, maar krachtig, met beelden die meer zeggen dan woorden ooit kunnen.
Zijn vader leeft voort in de herinneringen die blijven. In de verhalen die verteld worden, en de waarden die worden doorgegeven. Kees zelf is daar het levende bewijs van: rechtlijnig, vastberaden en met een hart dat klopt voor rechtvaardigheid.
Hoewel het gemis groot is, klinkt er ook dankbaarheid door. Voor wat zijn vader hem gaf, zonder het ooit nadrukkelijk op te eisen. Dat soort mensen zijn zeldzaam, en hun invloed is blijvend. Niet alleen in familiekringen, maar ook bij iedereen die hun pad kruiste.
Wat achterblijft is het beeld van een man die zonder opsmuk het verschil maakte. Die niet leefde voor applaus, maar voor inhoud. En dat resoneert nu in alles wat Kees van der Spek doet en laat zien. Zijn werk is een stille echo van zijn vaders levenshouding.
Met zijn korte, integere woorden wist Kees een ode te brengen die zelden zo oprecht aanvoelt. Zijn vader mag dan overleden zijn, zijn geest leeft voort. In daden, herinneringen en inspiratie. En in de voetstappen van zijn zoon, die zijn missie op eigen wijze voortzet.
Laat vooral weten wat jou raakt aan dit verhaal, of deel je eigen herinneringen aan dierbaren die veel hebben betekend. Praat mee via onze Facebookpagina en laat je stem horen in het gesprek.
Bron: Infovandaag.nl
