Vier mannen vertrekken op een vroege ochtend met koffiekannen en viskoffers in de hand richting het meer. De mist hangt laag over het water, de vogels fluiten en het enige geluid is het plonsen van hun kunstaas in het water. Het belooft een ontspannen weekendje vissen te worden, even weg van alle verantwoordelijkheden thuis.
Een tijdje genieten ze in stilte van de rust, maar zoals altijd onder oude vrienden, duurt het niet lang voordat het plagerige gesprek op gang komt. Het onderwerp? Hun vrouwen.
De eerste man zucht en verbreekt de stilte. “Jongens, je hebt geen idee wat ik heb moeten doen om hier te kunnen zijn. Mijn vrouw liet me niet zomaar gaan. Ik moest haar beloven dat ik volgend weekend elke kamer in huis zou schilderen.” Hij schudt zijn hoofd en werpt zijn hengel opnieuw uit.
De tweede man lacht spottend. “Dat is nog niets!” zegt hij. “Ik moest beloven dat ik een compleet nieuw dek voor het zwembad zou bouwen.” Hij kijkt weemoedig voor zich uit en neemt een slok koffie uit zijn thermoskan.
De derde man rolt met zijn ogen. “Jullie hebben echt niets te klagen. Weten jullie wat ik moest doen? Ik moest beloven dat ik de hele keuken ga verbouwen. Nieuwe kastjes, nieuwe tegels, alles erop en eraan.” Hij leunt achterover en zucht diep, alsof hij nu al spijt heeft van zijn belofte.
De mannen lachen samen om hun lot en gooien hun hengels opnieuw uit. Maar na een tijdje merken ze op dat hun vierde vriend nog niets heeft gezegd. Hij lijkt juist ontspannen en volkomen tevreden. Nieuwsgierig geworden, besluiten ze hem aan te spreken.
“Hé, jij hebt nog niets gezegd,” zegt de eerste man. “Wat heb jij moeten doen om hier te mogen zijn?”
De vierde man haalt rustig zijn hengel binnen, neemt een slok koffie en glimlacht geheimzinnig. “Ik had mijn wekker ingesteld op 5:30 uur,” begint hij. “Toen die afging, zette ik de klok uit, gaf mijn vrouw een duwtje en fluisterde: ‘Vissen of seks?’ Ze draaide zich om, mompelde: ‘Trek een trui aan,’ en sliep verder.”
Een korte stilte valt terwijl de andere drie mannen zijn woorden verwerken. En dan barsten ze uit in schaterlachen. De vissen mogen dan nog niet bijten, maar hun vriend heeft in ieder geval de vangst van de dag binnen.
Ze proosten met hun koffiebekers, gooien hun hengels opnieuw uit en genieten van het moment. Een weekendje vissen met vrienden is altijd een goed idee, maar een slimme aanpak thuis maakt het nóg beter.
Als je ook hebt gelachen om deze grap, deel hem dan vooral met vrienden die wel een oppepper kunnen gebruiken!
Bron: Newsner
