Cupido kwam naar de redding
Cupido’s pijl had zowel de oude man als een mooie vrouw geraakt. Marcel had haar aan zijn vrienden voorgesteld. Het was Sandrine Devillard. Ze was erin geslaagd om het hart van Grijsbaard te winnen. Hun ontmoeting was heel gewoon. Oorspronkelijk was Sandrine gekomen om het land van Marcel te kopen. Deze laatste was echter verre van een stuk land weg te geven voor geld. Maar er was nog iets anders achter dit verzoek om te kopen. Sandrine voelde zich aangetrokken tot de oude man, zozeer zelfs dat hij haar had uitgenodigd voor het diner. Marcel, die bekend stond als een nogal gereserveerde man, opende zich voor de dame als een boek. De twee leken verliefd te zijn.
Onafscheidelijk
Voor Marcel was Sandrine een geschenk uit de hemel. De vrouw had zich overgegeven nadat ze had ontdekt dat Marcel gehecht was aan zijn oude huisje, om nog maar te zwijgen van zijn nogal ouderwetse levensstijl voor zo’n welgestelde man van de 21e eeuw. Hij had Marcel geaccepteerd voor wie hij was. Voor de miljonair met de goede reputatie, was dat meer dan genoeg bewijs van liefde. Er was niets meer nodig om hem gelukkig te maken. Marcel was het ware prototype van nederigheid. Zij had gekozen voor het soort leven dat maar weinigen in de 21e eeuw leiden, en hij had er geen spijt van. Sandrine, daarentegen, was meer het type vrouw dat een flamboyante levensstijl leidde. En dat deed twijfels rijzen over de duur van hun relatie.
Het zag er verdacht uit
Marcel goed kennende, waren de dorpelingen en andere familieleden bezorgd over de situatie. Ze twijfelden aan Sandrine’s ware bedoelingen. Ze kenden haar niet echt. Maar haar relatie met Marcel ging een beetje te snel. Voor de dorpelingen was Sandrine als een haar in de soep van hun gemeenschap. Ze was uit het niets verschenen. Bovenal had hij een levensstijl die compleet tegenovergesteld was aan die van Marcel. De dorpelingen begrepen dan ook niet hoe een relatie tussen zulke verschillende mensen mogelijk was. Het is waar dat tegenpolen elkaar aantrekken, maar het geval van Marcel en Sandrine was te mooi om waar te zijn. De dorpelingen hadden zelfs tevergeefs geprobeerd de aandacht van Marcel te trekken.
