Het is gek
Hoewel hij zich het bericht aanvankelijk niet kon herinneren, herinnerde Cyril zich wel dat hij zijn moeder hielp bij het aanbrengen van het behang, dus beaamde hij dat “het iets geks was wat ik zou doen”. Terwijl hij de woorden las, grinnikte Cyril… Het voerde hem terug naar de tijd dat hij hier zelf woonde. Hoe gek en hoe snel vloog de tijd, bleef hij bij zichzelf denken. Hij was nog steeds onder de indruk van het feit dat Donna dit achter het behang had gevonden, en kon niet ophouden ernaar te kijken.
Zo typisch
“Dat zou typisch voor mij zijn. Ik kon niet gewoon zeggen, “Datum. Tijd.” Cyril. Nee, ik zou een lange Shakespeare-soliloquy aan de muur moeten plakken,” legde Cyril uit. Toen lachte hij en zei dat hij de boodschap netjes en beknopt had gehouden door er niet “iets afschuwelijks en scatologisch” in te verwerken. Toen legde hij uit hoe hij zijn inspiratie haalde uit alle stukken die hij vroeger las, en zo besloot hij de boodschap op de muur te schrijven.
Je was oprecht
Donna vertelde Cyril dat zijn boodschap haar aan het huilen had gemaakt. “Het raakte me echt in mijn hart omdat je zo oprecht bent, en ik weet dat je ook oprecht was toen je het jaren geleden schreef, en dat je er veel over nagedacht hebt. Het deed haar denken aan haar familie en aan haar leven in haar nieuwe huis. Het voelde als een warm welkom en een veelbelovend begin met de welkomstwensen van Cyril en zijn familie die hier eerder woonden.
Artikelen binnen deze categorie kunnen geheel of gedeeltelijk geconstrueerd zijn en mogelijk elementen van fictie bevatten dan wel volledig op fictieve uitgangspunten berusten.
