De discussie rond het wassen beeld van André Hazes in Madame Tussauds laait opnieuw op. Aanleiding is de toenemende kritiek op zijn relatie met Rachel Hazes, die begon toen zij nog minderjarig was.
Rachel was pas 15 jaar oud toen zij als oppas in huis kwam bij André Hazes en zijn toenmalige partner. André, destijds 34, begon toen een seksuele relatie met haar. Volgens de wet is dat aanranding van een minderjarige, wat strafbaar is.
De kwestie werd opnieuw onder de aandacht gebracht door Gordon, die in een interview fel uithaalde naar de verheerlijking van Hazes. Hij noemde hem ronduit een pedofiel en uitte zijn afschuw over de manier waarop hij nog steeds geëerd wordt.
Gordon gaf aan zich ongemakkelijk te voelen bij evenementen als Holland Zingt Hazes, waar duizenden mensen elk jaar de liedjes van de volkszanger meezingen. Hij vindt het onbegrijpelijk dat iemand met zo’n verleden nog steeds als held wordt gevierd.
De uitspraken van Gordon roepen veel reacties op, zowel steunend als kritisch. Toch raakt hij bij velen een gevoelige snaar. Het verschil in behandeling tussen Hazes en andere bekende Nederlanders die worden beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag, is opvallend.
Zo werden beelden van artiesten als Marco Borsato snel verwijderd uit publieke ruimtes nadat beschuldigingen opdoken. In het geval van André Hazes lijkt er echter minder urgentie te zijn om op te treden.
In Madame Tussauds staat zijn wassen beeld nog altijd prominent in een hoekje met de naam Café De Gouden Bitterbal. Hij is daar in gezelschap van andere bekende Nederlanders zoals Freddy Heineken en zijn zoon André Hazes jr.
Dat roept vragen op over hoe selectief er wordt omgegaan met gedrag uit het verleden. Privé-journalist Evert Santegoeds kaart dit aan in zijn podcast en noemt het opmerkelijk dat Hazes daar nog staat, zeker gezien de commotie rond andere BN’ers.
Volgens Evert is het lastig te begrijpen dat het beeld van Marco Borsato zo snel werd weggehaald, terwijl dat van André bleef staan. Juist omdat er bij Hazes sprake is van een bevestigde relatie met een minderjarige, is dat extra wrang.
Hij herinnert zich dat Madame Tussauds in 2020 nog een speciaal café opende met Hazes als middelpunt. Dat gebeurde kort voor het beeld van Borsato werd verwijderd. De tegenstrijdigheid springt in het oog.
Toch vinden sommigen dat Hazes met andere ogen moet worden bekeken, omdat hij inmiddels is overleden. Evert wijst erop dat ook kunstenaars uit het verleden met een schimmig privéleven nog altijd geëerd worden.
Het blijft een lastig vraagstuk: wat doe je met publieke figuren die iets hebben gedaan wat nu onacceptabel is, maar in hun tijd werd getolereerd of genegeerd? En hoe weeg je dat af tegen hun culturele betekenis?
Bij Hazes komt daar nog bij dat zijn muziek en persoonlijkheid diep verankerd zijn in de Nederlandse cultuur. Hij wordt nog steeds gezien als een symbool van het levenslied, ondanks zijn fouten.
Toch is de publieke opinie aan het verschuiven. Wat vroeger met de mantel der liefde werd bedekt, wordt nu onder de loep gelegd. Het verleden wordt herzien en herwaardeerd in het licht van moderne normen.
Of Madame Tussauds het beeld van Hazes daadwerkelijk zal verwijderen, is niet bekend. Voorlopig blijft het café gewoon open en wordt hij daar nog steeds gepresenteerd als geliefde volkszanger.
De discussie is daarmee nog lang niet voorbij. De vraag is niet alleen wat we doen met Hazes, maar ook hoe we omgaan met de erfenis van beroemde mensen die fout zaten. Want hun daden blijven bestaan, net als hun beelden.
